Voor nabestaanden van zelfdoding

dag allemaal,

vorig jaar oktober overleed mijn goede vriendin via zelfeuthanasie. drie dagen later mijn zwager ook. en half januari stapte ook een goede bekende van me uit het leven. 3 zelfdodingen in 13 weken tijd, een enorme ontwrichtende ervaring. ik weet eigenlijk nog niet zo goed wat ik hier doe maar het leek me een idee om met lotgenoten in contact te komen. mijn leven bestaat nu voornamelijk uit zelfzorg en rouwverweving. de golven van rouw komen vaak onverwachts. de ene dag kan ik echt de hele wereld aan en de dag erna lig ik in gruzelementen. dit wilde ik voor nu even met jullie delen. ik zal nu jullie berichten lezen.

lieve groet

dag allemaal,

vorig jaar oktober overleed mijn goede vriendin via zelfeuthanasie. drie dagen later mijn zwager ook. en half januari stapte ook een goede bekende van me uit het leven. 3 zelfdodingen in 13 weken tijd, een enorme ontwrichtende ervaring. ik weet eigenlijk nog niet zo goed wat ik hier doe maar het leek me een idee om met lotgenoten in contact te komen. mijn leven bestaat nu voornamelijk uit zelfzorg en rouwverweving. de golven van rouw komen vaak onverwachts. de ene dag kan ik echt de hele wereld aan en de dag erna lig ik in gruzelementen. dit wilde ik voor nu even met jullie delen. ik zal nu jullie berichten lezen.

lieve groet

Hi allemaal,

Ik heb al eens eerder een berichtje geplaatst, maar probeer het nogmaals. 
Ik ben op zoek naar iemand (25+) die net als ik als kind een ouder is verloren door zelfdoding om een keer af te spreken in omgeving Alkmaar/Haarlem/Amsterdam. 

Een ingrijpende gebeurtenis als slachtoffer worden van een misdrijf kan een grote impact hebben op je leven. Het kan helpen om contact te hebben met mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Dit kan bijvoorbeeld in de online community van Slachtofferhulp Nederland.

Marleen Gorissen, onderzoeker aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en het NSCR, doet onderzoek naar de online community van Slachtofferhulp Nederland. Wat zoeken mensen die de online community gebruiken? Vinden zij ook wat ze zoeken? De uitkomsten van dit onderzoek zijn belangrijk om de ondersteuning van slachtoffers, nabestaanden, helpers en andere gebruikers van de community te verbeteren. Meedoen aan het onderzoek kan dus echt een verschil maken!

Meehelpen?

Het onderzoek bestaat uit een online vragenlijst. De vragen gaan over jouw ervaringen met de online community. In de vragenlijst zal niet uitgebreid ingegaan worden op de ingrijpende gebeurtenis die je hebt meegemaakt.

Meedoen aan het onderzoek is vrijwillig en duurt ongeveer 10-15 minuten. Je kunt op elk gewenst moment stoppen. Je kunt meedoen door op de volgende link te klikken, of de weblink te kopiëren en in je browser te plakken: https://survey.databox.online/index.php/498345?BL=7453

Als je vragen hebt over de vragenlijst of het onderzoek kun je contact opnemen met Marleen door een e-mail te sturen naar mgorissen@nscr.nl.

Twee maanden geleden maakte mijn vriend na een lange en slopende depressie een einde aan zijn leven. 
Dit was niet de eerste poging, maar hij had me na de vorige beloofd dat hij nooit een nieuwe poging zou doen, en ik geloofde hem.

Hij was in de periode voor zijn overlijden twee keer opgenomen geweest, had allemaal medicatie gehad die hij maar niks vond en waar hij dan weer mee stopte, had allerlei therapiëen gehad maar het lukte hem niet om de dingen te doen die hij moest doen om beter te worden. Uit bed komen, goed eten, bewegen, hij kon het niet meer opbrengen. Tot hij fysiek en mentaal compleet op was.

Ik mis hem verschrikkelijk, maar wat ik het nog moeilijkst vindt is dat hij en ik in de periode vlak voor zijn overlijden van elkaar verwijderd waren geraakt. We woonden best ver van elkaar weg en daardoor was het onder de beste omstandigheden al niet heel makkelijk om elkaar te zien. En hij wilde eigenlijk ook niet dat ik meekreeg hoe slecht hij er aan toe was. We hadden wel contact, maar echt delen hoe het met hem ging deed hij de laatste weken niet meer. En na anderhalf jaar ellende was ik zelf ook wel moe, en dacht ergens: ik zorg nu eerst voor mezelf en mijn kinderen en dan moet ik maar afwachten hoe en of jij hieruit komt.

Toen hij nog leefde leek dat allemaal heel logisch en verstandig, maar nu hij dood is, vind ik het echt afschuwelijk. Ik heb hem niet meer gezien in die laatste weken en er niet voor hem kunnen zijn. Ik heb zo het gevoel dat ik hem alleen heb gelaten. En nu kan ik niets meer voor hem doen. 

Iemand vroeg me laatst of ik me schuldig voel, en ik voel me niet schuldig, denk ik. Het is alleen zo ontzettend verdrietig dat ik gewoon niet weet hoe ik ermee moet leven. 

Goedeavond,

In 2019 heb ik mijn  moeder verloren door suïcide..  nu, 29 nov 2022 ben ik mijn oudste zus verloren aan suïcide..  ik zit in een enorme rollercoaster en weet echt niet hoe ik hier wéér doorheen moet komen. Net nadat ik het van onze.moeder een soort van plekje had kunnen gegeven.. wordt de grond weer onder mijn voeten vandaan gehaald..  ik zit met zo veel vragen, zoveel verdriet en ongeloof..  ze laat ook een dochtertje achter van 9.. 

Het is vrij recent gebeurt dus momenteel vooral in een roes en regelmodus.. nog een extra context bij mijn verhaal, moeder en mijn zussen hebben al jaren geen contact met elkaar. Als sinds ze een jaar of tien was. Zo bizar dat ze dan afschijdelijk can elkaar hetzelfde doen.. dezelfde leegte droegen. 

Ik ben inmens verdrietig.  Momenteel weer tijdelijk slaappilletjes gekregen van de huisarts, maar hij wil er liever miet meer geven ivb gewenning. Alleen merk ik aan mijzelf dat ik echt even niet zonder wil.slapen. ik heb dit gisteren geprobeerd en gelijk vreselijke nachtmerries over alles wat mu gaande is.. 

Hebben jullie advies of tips.. voor degene die dit ook twee keer doorleeft hebben of tips over medicatie?

Hoi allemaal,

Hoe gaan jullie deze kerst doorkomen met een kind of ouder die we niet meer in ons midden hebben?

Liefs noeyada

Op 21 maart dit jaar kreeg ik het verschikkelijk bericht van onze moeder dat mijn broertje Jason zich van het leven heeft beroofd. De grond zakte weg onder mijn voeten, dit kan toch niet waar zijn. Toen mijn man en ik bij mijn ouders arriveerde kon ik het nog steeds niet geloven, toen ik mijn broertje daar dan op bed zag liggen kwam daar het besef, mijn maatje leeft gewoon echt niet meer. Ondanks het grote leeftijdsverschil van 20 jaar hadden we zo'n mooie band.

Ik bemerk zelf dat ik de behoefte heb om in contact te komen met lotgenoten die hun dierbare door Suïcide zijn verloren. Zodat we elkaar kunnen steunen waar nodig ❤️

Ik weet dat dit waarschijnlijk niet de juiste plek is om dit te vragen, maar ik moet het tocht weten.

Ik struggle nu al 4 jaar met zware depressie en zelfmoord neigingen, deze nemen alleen maar toe. Ik heb hulp gezocht en toen ging het beter maar nu ben ik weer terug bij af, ik heb nieuwe hulp maar het werkt niet. Ik zie alleen de slechte dingen. 

Mijn vraag is hier, wat laat ik nou achter, wat doet het met een nabestaande die dichtbij is (Ouders, vriendin, vrienden)

Hi all,

I hope it's ok for me to write in English. My Dutch isn't really good enough yet.

I lost my brother to suicide a few years ago. Just a few weeks after it happened, I moved away from my home country and started a new life here in NL. I kept it a secret and never told anyone about it. Now I feel so overwhelmed by grief and pain. I don't know what to do. I haven't been going to work for the last few months because I feel so overwhelmed. My partner doesn't know how to handle these heavy feelings and I think he is losing patience with me. I just want to talk to someone who has been in this situation. My brother and I were close and I miss him so much. I need help to deal with this in a healthy way.