Heb je even?
Afgelopen jaar ben ik lid geworden van het gilde van de lotgenotenbegeleiders bij Slachtofferhulp Nederland. In de 5 jaar daarvoor, als ambassadeur voor de online community, heb ik ervaren hoe zinvol het is in een online community lotgenoten te treffen. Het van je afschrijven, er woorden aangeven, tips en steun krijgen, dat zijn goudklompjes. Vaak, meestal eigenlijk, krijg je dezelfde dag al een reactie op wat je post.
Zoals je weet kent Slachtofferhulp naast de online community ook onlinebijeenkomsten en de live-groepen voor lotgenoten. Ik ervaar, naast dat ze op zichzelf waardevolle initiatieven zijn, dat ze ook aanvullend op elkaar zijn. In de onlinebijeenkomst ervaren en voelen lotgenoten de herkenning van wat hen is overkomen. Een laagdrempelige vorm die al erkenning geeft voor jouw gevoel. Voor de onlinebijeenkomsten maakt het niet uit waar je in Nederland woont. Zelfs vanuit het buitenland sluiten lotgenoten aan.
Jaren geleden heb ik deelgenomen aan een life groep van Slachtofferhulp. Dat heeft mij opgeleverd dat ik onderkende slachtoffer te zijn en heeft mij op het spoor gezet professionele hulp te vinden. Hier wil ik dan ook een pleidooi houden voor de life-groepen. Het kost je tijd die je terugverdiend. Het is hard werken, met steun van lotgenoten, wat je veel oplevert. Je maakt stappen om de regie over je leven te herpakken en te versterken.
Voor de live-groep moet je de deur uit. Uit ervaring weet ik dat lotgenoten bereid zijn grote afstanden te overbruggen. Maar ook weet ik dat het voor een aantal afstand een belemmering is. Als een live-groep iets voor je kan zijn, meld je; Contact met lotgenoten - Slachtofferhulp Nederland. Wellicht dat dichterbij een lotgenotengroep gevormd kan worden.
Succes,
Anton
3 Reacties
Laat ik het maar eerlijk zeggen, ik leef en functioneer prima en heb een groep niet nodig (voor zover ik dat kan inschatten) en mede hierom is het best een investering in vrije tijd zonder dat ik weet of ik hier wat uit kan halen.
Het zijn toch zes sessies waar men commitment voor verwacht - en terecht de toegevoegde waarde valt en staat met je eigen inzet én met die van anderen. Nu woon ik niet in de randstad dus naar één van de groepen komen is echt funest als ik ook nog werkweken maak van vijf werkdagen. Met zelfs maar een uur reistijd (voor het idee) zit je voor de huidige groepen in Zwolle of Eindhoven al op resp. 13.00 of 12.30 als we daar een gezonde buffer van 30 minuten in meenemen wordt het al 12.30 of 12.00. Als men al gedurende elf weken zes werkdagen gedeeltelijk vrij kan nemen doordeweeks zit je ook nog eens met het passend kunnen maken. Met de huidige beschikbare groepen zit je dagen te plannen over meer dan zes maanden.
Nu woon ik dus buiten de randstad, maar als ik naar de dichtstbijzijnde plaats wil rijden (want met OV deur tot deur is al helemaal dramatisch) kan ik nog wel wat tijd bij die bovenstaande voorbeelden optellen - en ik woon nog niet eens echt op het platteland - concreet komt dat neer op het opnemen van zes werkdagen verlof wat met gemiddeld 27,5 verlofdagen per jaar meer dan 1/5e van al het beschikbare verlof is.
En dat alles zodat ik hopelijk mensen tref met wie ik mijn gevoel kan delen en wiens gevoel ik begrijp. Ik heb wel degelijk behoefte om mensen te treffen die enigszins een vergelijkbare behoefte hebben aan lotgenotencontact op een niveau dat mij aanspreekt, maar ik vind de facilitering op dit moment voor mij (nog) niet voldoende om die sprong in het diepe te maken en te hopen op prettig contact.
Resumé het is een opeenstapeling die mij belemmerd: commitment voor zes dagen, het betreft werkdagen, de tijdstippen zijn zo gepland dat het ook een hele dag kost en onzekerheid in de juiste aanspraak.
Wat mij zou aanspreken is: specifieke groepen (dat zijn ze al), centraal in Nederland (Utrecht-Amersfoort), goed bereisbaar (auto/OV) en in het weekend.
PS Online specifieke terugkerende groepen kan ik zeer zeker wel aanraden, de drempel is beduidend minder hoog (en dat is overigens ook helaas direct merkbaar).
Liefs, Ina