Morgen is het een halfjaar geleden. Een halfjaar dat mijn partner mij ontvallen is.

Kan nog steeds niet denken aan een wereld zonder haar. Zonder dat het allemaal teveel voelt. Het voelt teveel en te groot om als mens aan te kunnen...

Het leven voelt als lijden. De grote momenten volgen elkaar in rap tempo op. Verjaardagen, feestdagen en dat zijn nog de momenten waarvan je weet dat ze er aan komen en waarop je je enigzins kan voorbereiden. Dat ze nu zoveel mist...

Het gemis groeit met de dagen, net zoals de leegte. Waar ik had verwacht dat de dag waarop het gebeurde het ergste zou zijn vind ik het gemis in de dagen die nu volgen zwaarder worden.

Je loopt tegen zoveel herinneringen aan en...

Het onwerkelijke gaat er steeds meer af en het komt steeds meer binnen wat er de afgelopen tijd is gebeurd, net zoals het verdriet.

Ik breng mijn partner veel ter sprake, maar zelf begint niemand er over. Dat vind ik moeilijk, ze...

Het lukt mij niet te accepteren dat ik haar niet had kunnen helpen en voel een enorm falend gevoel richting mijn vriendin als partner zijnde.

Vragen blijven spelen in je hoofd

• Waarom won de kwetsbare zwaarte?
• Had ik echt niet anders...