Haaks op elkaar
Morgen is het een halfjaar geleden. Een halfjaar dat mijn partner mij ontvallen is.
Kan nog steeds niet denken aan een wereld zonder haar. Zonder dat het allemaal teveel voelt. Het voelt teveel en te groot om als mens aan te kunnen.
Normaal is er nog hoop, maar toen de politie voor mijn deur stond was dat klaar. Er was niets wat het maken kon. Het voelt als gister dat het is gebeurd, maar ook alsof ik je al mijn hele leven lang moet missen en dat is onverteerbaar. Nu moet alles alleen. Ik mis haar in de kleinste dingen het meest. Een opmerking dat ik iets op moest ruimen, dat ik iets zie dat ze geweldig had gevonden.
Lees ook af en toe onze gesprekken terug en zo achteraf dringt het pas door hoe heftig en verdrietig het allemaal was. Ik mis onze eindeloze gesprekken, haar zacht lieve kwetsbare karakter. Elke dag denk ik aan haar, want gedeeld door ons was alles mooier. Nu is het leven zonder kleur.
4 Reacties
Zojuist heb ik al je bijdragen weer even teruggelezen en ik vind ze nog steeds heel herkenbaar. Voor mij is het nu zes jaar geleden dat ik mijn vriendin afscheid nam en over veel dingen denk ik nog hetzelfde als jij. Door de jaren heen heb ik ermee kunnen leren leven.
Ook wat je nu schrijft is iets wat mij altijd opvalt. Het zijn de kleine dingen inderdaad die ik het meest mis. Was het eerst nog het niet meer samen naar theater gaan bijvoorbeeld. Nu is het bijvoorbeeld het samen de dag afsluiten op de bank.
Het is meer de manier waarop ik aan die kleine dingen terugdenk wat veranderd is. Het zijn nu mooie herinneringen geworden. Iets waar ik met een mengeling van weemoed en plezier aan terugdenk.
Je zegt dat het als gisteren voelt dat het gebeurd is. Mijn ervaring is dat de verwerking inderdaad lange tijd in beslag neemt. Na een halfjaar voelde het voor mij ook nog als gisteren. Ik heb het de tijd gegeven. Dat heeft geholpen. Hoe moeilijk dat soms ook was.
Groeten, Vincent
Als er zoiets in de buurt is, zoek het op! Het is allemaal zo groot voor jou alleen.
Net als jij heb ik ook lotgenoten. Wat goed dat jullie elkaar wekelijks zien.
Ik heb 1 keer per 2 wk een wandeling en het is zo fijn dat je elkaar zo kan helpen. Ik heb al 5 jaar deze contacten en heb ze echt nodig om verder te gaan in deze maatschappij. De frequentie wordt iets minder, maar ik heb nog nooit een bijeenkomst gehad waarbij ik vond dat het verloren tijd was.