Het blijft zo onwerkelijk, ik heb het gevoel dat ze elk moment weer thuis kan komen..
16 april 2025 was de dag dat de rest van mijn leven zou veranderden. Het was een super normale ochtend men moeder riep naar boven ik ga ff naar de winkel. Maar ze is nooit terug gekomen… ik hoorde de deurbel gaan ik moest bijna naar school maar deed nog even snel open. Het was de politie en vroegen als mijn vader ook thuis was. Ik zei nee die is op het werk toen vroegen ze of ik hem wou bellen dus ik deed dat. Toen zeiden ze we gaan even naar je vader zen werk en gingen weer weg. Toen dat was gebeurd kreeg ik al een slecht onderbuik gevoel want men moeder nam haar telefoon niet op en haar locatie stond uit terwijl die altijd aan staat. ik was op school en zag ineens men papa en tante naar binnen lopen. Toen wist ik het zeker foute boel en zei tegen ze er is iets met mama hè? Toen fluisterde men vader in men oor mama is er niet meer. Sinds die dag voelt alles onwerkelijk en mis ik haar zo. Ik heb zo veel mensen om mij heen maar toch voel ik me zo alleen. Bij men moeder kon ik echt alles kwijt we leken ook zo op me kaar ook kwa karakter. Ze was echt men alles en ik kan echt niet zonder haar ik ben tenslotte ook nog maar een kind. Ik vraag me af ga ik me ooit nog gelukkig voelen? Want de laatse tijd voel ik me alleen maar oké.
2 Reacties
Wat goed dat je hier je verhaal deelt! Erover praten, heeft mij enorm geholpen om het verlies van mijn vriendin te verwerken. Het is allemaal nog heel recent voor jou. Het voelt nog onwerkelijk zeker? Ik kan me herinneren dat de eerste maanden als een achtbaan voelden. Daarna werd het rustiger.
Of je je ooit nog gelukkig gaat voelen? Ik weet nog goed dat ik me dat ook afvroeg. Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat dat weer zou gebeuren. Inmiddels ben ik wel weer gelukkig, maar ik mis haar nog wel enorm. Dat kan goed naast elkaar denk ik. Gelukkig zijn én degene missen die je verloren hebt.
Zijn er vrienden, of heb je familie waarmee je hierover kunt praten? Mij heeft dat geholpen. En ik ben de mooie herinneringen aan haar op gaan schrijven. Gewoon heel kort, in een paar woorden. Misschien helpt dat jou ook.
Groeten, Vincent
Wat kort geleden allemaal, gun jezelf de tijd. Zelf heb ik recent ook zo’n groot verlies geleden, veel is herkenbaar.
Het is mooi dat je een omgeving hebt die haar mist. Dat betekent dat ze voor ieder van jullie enorm dierbaar was.
Hoop dat je goede begeleiding heb met dit heftige verlies. En de vraag of je je ooit nog gelukkig gaat worden daar worstel ik zelf ook mee.
Voor mijzelf heb ik besloten (ik ben net mijn partner verloren) het leven zal nooit meer een 10 worden.
Voor nu is het gemis ook zo aanwezig het is net gebeurd laat het er zijn.
Manon