Waarom?
Hallo,
Dit is heel snel, dat weet ik. Afgelopen week heeft mijn vader zijn leven beëindigd. Het was heel plotseling voor ons. Mijn moeder heeft hem gevonden in de gang. Hoewel we zagen dat hij diep in de put zat, leek hij erg bang voor de dood. Zo heeft hij zelfs een keer 112 gebeld, omdat hij dacht dat hij dood zou gaan. Ook was hij net pas begonnen met therapie en medicatie. We weten eigenlijk wel zeker dat hij een diagnose had. Maar dit heeft hij nooit een kans gegeven. Zijn zelfbeeld was heel laag op het einde. Maar op de laatste avond waren we allemaal samen en leek het beter te gaan met hem. Daarom hadden we dit niet verwacht.
Zijn laatste woorden waren dat hij ons leven had verkloot, en dat hij van ons hield. Mijn vader was de liefste man op aarde en deed alles voor ons. Tenminste waar hij kon. Maar vechten voor ons, om zichzelf te redden, kon hij niet.
Zelf ben ik 24, en woon ik niet meer thuis. Maar kwam er wel nog regelmatig.
Ik weet uit verhalen dat het tijd nodig heeft, maar ik kan alle tips gebruiken die jullie hebben. Hoe ga je verder met al die vragen?
Waarom hij ons achter heeft gelaten, en waarom hij niet gevochten heeft
Hoe kun je ooit weer slapen en niet blijven piekeren?
Alle tips hoe ik zo goed mogelijk kan aanpakken heb ik nodig. En gewoon steun van mensen die weten hoe het voelt.
Alles is welkom
Liefs
1 Reactie
Wat een heftig verlies, gecondoleerd. Waarschijnlijk word je nu geleefd en gaat de helft langs je heen door al het geregel. Snap dat je nu enorm zoekt naar hoe hier mee om te gaan, naar hou vast, naar hoe kan ik dit ooit met mij mee dragen.
Het is zo’n zwaar verlies dat het amper te bevatten is voor een mens. Mijn vriendin is zelf ook met veel verdriet en de gedachte dat ze iedereen tot last was uit het leven gestapt. Verwerken zal je het niet doen, dat doe je met afval, met je mee dragen zal je het doen en het is aan jou om in te vullen hoe jij het fijn vind hoe je dit doet.
Had en heb zelf ook zoveel vragen, heb ze allemaal opgeschreven en aan iedereen om mij heen gesteld hoe zij erover dachten. Dat heeft mij geholpen, de kijk van andere op mijn vragen.
Verder heeft het mij erg geholpen om een fotoboek te maken met een levensloop van de mooie, maar ook minder mooie momenten die we hebben gehad.
Je mag mij ook een privé berichtje sturen als je dat fijn vind.
Rustig aan en vraag niet teveel van jezelf in deze zware tijd.