Zal ik mij ooit weer veilig voelen in mijn eigen woonomgeving?
Op vrijdagavond 4 september jl. ben ik tot 2x toe mishandeld door een voor mij totaal onbekende persoon. Deze persoon verkeerde volgens mij onder invloed van drank en/of drugs.
Ik kwam met de lift van 7 hoog en deze stopte vervolgens op 6 hoog. Het moment dat de liftdeur open ging en jij daar als een dolle stier met jouw hond, een American Stafford, naar binnen stormde zal altijd in mijn geheugen gegrift staan. Wat volgde was een zware mishandeling in een ruimte van 2 x 1 meter. Ik kon geen kant op en zou de komende minuten overgeleverd zijn aan jouw woede uitbarsting. Meerdere vuistslagen en een harde klap met een mand, die jij uit mijn handen had geslagen, in mijn gezicht moest ik incasseren. Ik kon mij niet verdedigen tegen zoveel geweld. Ik stond als versteend tegen de achterwand van de lift gedrukt, die naar mijn gevoel tergend langzaam richting de begane grond ging en deze keer niet op tussenliggende etages stopte. Er was geen enkele uitweg om aan dit zinloze geweld te ontsnappen. Beneden aangekomen lukte het mij op een gegeven moment naar buiten te vluchten. Het enige wat ik dacht was: “ ik moet weg bij deze krankzinnige man, ik moet hulp zoeken”. Tijdens mijn vlucht naar mijn vriendin die op ca. 500 meter van de flat woont, heb ik geschreeuwd om hulp en voelde een ongelooflijke angst en pijn. Ik heb gerend voor mijn leven. Ik kwam echter geen hulp.
Jij zag, dat jij samen met je hond achter mij kwam en mij op een gegeven moment van achteren neersloeg over een ijzeren tuinhek van één van de huizen in de straat. Jij sloeg vervolgens een paar keer hard met je vuist op mijn rug en probeerde mij te wurgen met een voile sjaal die ik om had. Ik voelde dat je de sjaal steeds strakker aantrok. Desondanks bleef ik schreeuwen om hulp in de hoop dat de bewoners van het desbetreffende huis mij zouden horen en naar buiten zouden komen om hulp te bieden. Helaas, dit gebeurde niet. Jij zei nog iets tegen mij, maar dat heb ik niet meer gehoord. Op een gegeven moment voelde ik jouw gewicht niet meer op mijn rug. Jij was weg gegaan. Met moeite kwam ik overeind en ben volledig in paniek naar mijn vriendin gegaan. Nadat 112 was gebeld kwam al snel de politie en later ook een ambulance. De politie wist de dader snel te traceren en is vervolgens gearresteerd.
Door dit zinloze geweld heb ik nog steeds angst om een lift in te gaan, omdat ik van te voren nooit weet of de lift ergens op de tussenliggende etages stopt en zo ja, wie en in welke hoedanigheid dan binnenkomt. Zeker de eerste 6 weken was het door fysieke ongemakken niet makkelijk steeds maar weer de trap te moeten nemen naar 7 hoog.
Die eerste week na het gebeuren leefde ik in een soort van roes. Ik besefte niet goed wat mij was overkomen. Ik voelde alleen maar een diepe angst en pijn overal in mijn lichaam. Telkens als ik maar even mijn ogen sloot, zag ik jouw gezicht voor mij met daarin die ogen die zoveel woede en agressie uitstraalden. Zelfs nu na bijna 2 maanden komt dit beeld nog regelmatig terug en dan slaap ik slecht.
Zal ik mij ooit weer veilig voelen in mijn eigen woonomgeving en niet continu over mijn schouder moeten kijken?
10 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anoniem (niet gecontroleerd)
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anoniem (niet gecontroleerd)