Thuiskomen

Thuiskomen

Sinds mijn man is overleden, vind ik thuiskomen niet altijd even fijn. Thuiskomen na werk, en niemand hebben met wie je je dag kunt bespreken. Thuiskomen na een vakantie, en weer terechtkomen in een leeg en stil huis. Thuiskomen na een weekendje weg, en niemand die op je zit te wachten, aan wie je je avonturen kunt vertellen.

En ondanks dat ik veel mensen om mij heen heb, is dit waar de eenzaamheid dan in zit. Gisteravond kwam ik thuis van een weekendje in Disneyland Parijs. En zodra ik de deur opendeed, overviel die stilte mij weer, zelfs na drie jaar. Zó erg zelfs, dat ik vanmorgen ziek wakker werd.

Mentaal zit ik er dan gewoon doorheen, maar lichamelijk merk ik het ook. Ik had zelfs geen energie of behoefte om vanmorgen te gaan hardlopen (en dat doe ik momenteel elke dag, dus dat zegt voor mij heel veel).

Hoe gaan jullie om met de stilte in huis? Met de eenzaamheid? Met het missen van je kind of je maatje om mee te kletsen?

Liefs van mij 🤍