Moe van het rouwen
Soms ben ik er zó moe van.... het steeds maar weer zoeken naar een nieuwe balans in mijn leven. En net als je denkt dat het heel aardig gaat komt er weer zo'n alles overspoelen tsunami van verdriet en ellende. Zal het ooit nog beter worden...
Bezig met laden...
8 Reacties
dat is zo herkenbaar! Ik moet m’n zoon al 7 mnd missen, en ja, dat is nog erg vers, maar laatste golf was echt erg heftig. Ik merk dat ik mis hem zo erg en het gemis komt idd in golven. Ik hoop dat het ooit minder wordt, want helaas hij komt echt niet meer terug, en ik moet zonder hem verder door.
Ik wens je veel sterkte.
Groetjes,
Jenya
You'll rise up free and easy on that day
And float from branch to branch
Lighter than the air
But when that day is coming? Who can say? Who can say?"
(Mountain Goats - Up the Wolves)
Na vijf jaar kan ik je zeggen: ja, het zal beter worden. De golven zullen minder vaak komen, en de meeste golven zullen minder erg zijn. Maar ik kan je niet zeggen wanneer, en er zal waarschijnlijk nooit een punt zijn dat je kunt zeggen: zo, nu ben ik klaar. Er zullen alleen wel momenten zijn dat je je ineens realiseert dat het al een hele tijd goed gaat. Soms zal alleen die realisatie je al weer de afgrond in slepen. Maar op een dag niet. Wees geduldig met jezelf.
gevraagd ,oneerlijk, slopend. Ik zoek afleiding, niet om weg te lopen van het verdriet maar om even op adem komen. Even andere gedachtes. Nu na 7,5 maand had ik mijn eerste fijne gevoel. Het zonnetje scheen zo lekker, de bloemetjes komen. Ik dacht, voel me best oké nu. Paar uur later was het weer huilen. Het is leren roeien met twee roeispanen, verdriet en geluk. Als we ze beide tegelijk gebruiken komen we vooruit. Genieten van die kleine momentjes geluk. Ik vind het nog steeds een enorme uitdaging. Ook al roei ik dan langzaam, als ik maar vooruit kom! Soms stoppen om op kracht te komen. Tegelijkertijd moet ik ook een anker uitgooien, om mijn kinderen een veilig gevoel te geven. Het is zwaar en vermoeiend!
🫶🏻
Bij mij is het mijn zoon, van slecht 16 jaar oud, dus ik heb me er op ingesteld dat het nooit over gaat. Ik heb een ander leven, met een flink grote deuk erin, en er zijn dagen dat ik niet meer verder wil. Maar inmiddels weet ik ook dat de betere dagen daarna ook weer zullen komen. Maar het blijft dobberen op een eindeloze zee, en een leven met veel eenzame en pijnlijke momenten. Het is wat het is.