Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor nabestaanden na zelfdoding

De dood van mijn zoon

 

In april 2020 stonden er politieagenten voor mijn deur om te vertellen dat mijn zoon van 34 jaar dood aangetroffen was in een hotelkamer. En toen werd alles anders. Waarom?? gaat door je hoofd en werd aan mij gevraagd. Nog steeds zelfs. Ik kan er geen antwoord op geven, heb vermoedens maar geen zekerheid. Wat ik wel zeker weet is dat hij het zorgvuldig gepland heeft en het niet in een opwelling gedaan heeft. Wat moet hij zich ellendig gevoeld hebben de laatste weken. Daar heb ik veel verdriet over, over zijn eenzaamheid, hoe heeft hij dit kunnen plannen en hoe heeft hij zich gevoeld de laatste minuten, uren? Misschien opluchting dat er een eind aan kwam? 

Het is niet te beschrijven met hoeveel emoties je te maken krijgt: verdriet, een gat in je hart, schuldgevoelens en een ontzettend gemis. En het besef dat dit nooit over zal gaan.

Maar ik hou nog steeds heel veel van hem en hoop dat hij het nu beter heeft en dat ik hem ooit weer zal terug zien. 

Alle andere nabestaanden: heel veel sterkte.

Kreeft53

 

Bezig met laden...

4 Reacties *

22 februari 2022
Lieve Kreeft, Het spijt me om te horen van je zoon. Ik herken me in je verhaal. Ik ben in november mijn broer (30) verloren aan zelfdoding. Ook hij heeft het zorgvuldig gepland. Het was geen opwelling. Ook mijn hart breekt bij de gedachten over hoe hij zich gevoeld moet hebben in de laatste momenten. De laatste keer dat ik hem zag hing er een soort rust over hem heen. Hij gaf aan zich eindelijk weer wat beter te voelen (na een jarenlange strijd tegen zware depressies). Ik herkende ineens weer een klein beetje van zijn oude zelf, zijn zelf voor zijn depressies. Had hij het toen al besloten? Dit blijf ik me afvragen. Gaf het hem rust? Ik weet het niet... Ik wens je sterkte bij dit enorme verlies en leef met je mee. Veel liefs, Roos
18 augustus 2021
Lieve kreeft, Wat herken ik veel in je verhaal ook mijn 26 jarige dochter heeft op 2 de kerstdag 2018 zichzelf van het leven beroofd. Ook zei heeft het zorgvuldig gepland en de gedachte hoe eenzaam zij de laatste weken is geweest doet je moeder hart breken. Wat is er door haar heen gegaan die gedachte is bijna ondraaglijk. Ook het schuldgevoel en het waarom blijven door je hoofd spoken . Ik voel met met je Liefs heidy
17 augustus 2021
Bedankt voor het delen van je verhaal Kreeft. Wat heftig moet dit zijn geweest en nog. Om dit niet te hebben zien aankomen en om je zoon te verliezen, vreselijk. Kan mij goed indenken dat dit allerlei vragen en gevoelens met zich meebrengt.. Heel veel sterkte
17 augustus 2021
Sterkte Kreeft53! Het lijkt me zo lastig wanneer je het totaal niet hebt zien aankomen en dat er nog vragen zijn.