De dood van mijn zoon
In april 2020 stonden er politieagenten voor mijn deur om te vertellen dat mijn zoon van 34 jaar dood aangetroffen was in een hotelkamer. En toen werd alles anders. Waarom?? gaat door je hoofd en werd aan mij gevraagd. Nog steeds zelfs. Ik kan er geen antwoord op geven, heb vermoedens maar geen zekerheid. Wat ik wel zeker weet is dat hij het zorgvuldig gepland heeft en het niet in een opwelling gedaan heeft. Wat moet hij zich ellendig gevoeld hebben de laatste weken. Daar heb ik veel verdriet over, over zijn eenzaamheid, hoe heeft hij dit kunnen plannen en hoe heeft hij zich gevoeld de laatste minuten, uren? Misschien opluchting dat er een eind aan kwam?
Het is niet te beschrijven met hoeveel emoties je te maken krijgt: verdriet, een gat in je hart, schuldgevoelens en een ontzettend gemis. En het besef dat dit nooit over zal gaan.
Maar ik hou nog steeds heel veel van hem en hoop dat hij het nu beter heeft en dat ik hem ooit weer zal terug zien.
Alle andere nabestaanden: heel veel sterkte.
Kreeft53
4 Reacties *