Wat betekent veiligheid voor jou?
Hét slachtoffer bestaat niet: ieder slachtoffer beleeft de gevolgen van een ingrijpende gebeurtenis op zijn of haar eigen manier. Wat slachtoffers gemeen hebben, is dat je als slachtoffer bent geschonden in je (gevoel van) veiligheid. Daarom is het zo van belang dat instanties, mensen en omstandigheden waar je in de nasleep van die ingrijpende gebeurtenis mee te maken krijgt, jou veiligheid bieden. Zowel binnen als buiten de strafrecht- en zorgketen. Zowel voor, tijdens als na een strafzaak. En ook media, hulpverleners en je eigen sociale omgeving kunnen een rol spelen in het bieden of schaden van een veilig klimaat voor jou als slachtoffer.
Het bieden van een veilig klimaat voor slachtoffers is maatwerk en tegelijkertijd veelomvattend. Wat het ene slachtoffer veiligheid biedt, ervaart een ander misschien als onveilig. Ook is het niet vanzelfsprekend, denk aan de recente media ophef rondom uitspraken van Johan Derksen en de misstanden in de sportwereld en de discussies rondom de uitbreiding van slachtofferrechten.
Daarom zijn wij benieuwd: wat betekent veiligheid voor jou? Wanneer en bij wie voelde jij je veilig na de ingrijpende gebeurtenis die jij hebt meegemaakt? Waarom voelde je je toen veilig, wat was belangrijk voor jou? En wanneer, bij wie voelde je je niet veilig? Kun je zeggen waarom dat zo was? Laat je reactie hieronder achter in de comments. Dat helpt ons om beter aandacht te vragen voor het belang van veiligheid voor slachtoffers, bijvoorbeeld tijdens de summer school Victimology 2022 die over veiligheid van slachtoffers gaat.
9 Reacties
Ik heb veel steun gehad van mijn ouders, de praktijkondersteuner en een aantal vrienden, Ik kon daar terecht. Ik stootte alleen iedereen af. De vervolg behandelaar voor psychische hulp heeft mij in zo'n kwetsbaar moment eigenlijk nog meer in een hoekje gedreven.
En eigenlijk wanneer het weer even niet goed met me gaat doe ik dat nog steeds alleen begint het extremere vormen aan te nemen. Ik probeer me bij mezelf veilig te blijven voelen door situaties uit de weg te gaan die ik lastig vind. Ik zou baat hebben bij therapie, maar daar voel ik me al helemaal niet (meer) veilig.
Dus of ik me echt veilig voel? Ik denk eigenlijk van niet.
Is veiligheid moeilijk te vinden.. het stomste is dat ik het bij HEM heb geprobeerd terug te zoeken!! Ik ben daarom nog steeds boos op mezelf! Waarom heb ik hem nog kansen gegeven? Ik begin nu in te zien dat het een narcist is. Veiligheid vind ik moeilijk te vinden, ik heb het gevoel dat iedereen me stom vind ( door mijn keuzes ) hij heeft me uiteindelijk gedumpt voor een andere vrouw, wat een slecht verpakt cadeautje is voor mij ? ik voel me ontzettend eenzaam in mijn verdriet ( van het gedumpt worden terwijl ik hem vergeven had ) de twijfel aan mezelf is groot, ik hoop veiligheid te vinden bij lotgenoten ?
Onveilig is eenzaam, ook al weet je dat er mensen zijn die om je geven
Als mensen niet kunnen begrijpen en uitleggen niet alleen voelt alsof je een andere taal spreek, maar dat ook nog doet vanachter een hele dikke glazen wand.
Onveilig zijn de stigmas, de vooroordelen, het bagatelliseren en soms zelfs ontkenning van.
Het gebrek aan gerechtigheid, maar vooral het het gebrek aan verontwaardiging.
Onveilig is als niemand het voor je opneemt als je het zelf niet kan, en als men het je kwalijk neemt als je het zelf probeert.
Onveilig is geen rust kunnen vinden, geen ruimte voor jezelf, en constant op spanning staan.
Wanneer je keer op keer in de steek gelaten word, op het moment dat je het het hardst nodig hebt, door juist diegenen die je zouden moeten helpen, die soms zelft betaald krijgen om te helpen.
- Oppassen voor opnieuw traumatiseringen, geen stiltebehandeling/negeren want dit veroorzaakt opnieuw trauma/angst/verdriet/depressie en zelfs boosheid(trigger traumaresponse wegens overlapping oorzaak mishandelaar die stiltebehandeling als onderdeel heeft gedaan , brengt opnieuw pijn) Ik heb hier veel te maken gehad met instanties (zelfs hulpverleners die met het psyché werken/{huis}artsen) terwijl stiltebehandelingen opnieuw onderdeel is van psychologisch mishandeling en is daarom heel schadelijk. Ikzelf merk dat de maatschappij in mijn ervaring steeds vaker dit doet en niet beseft hoe schadelijk dit kan zijn, ondermijnt jouw waarde als persoon en niet weten wat je hebt gedaan stress kan opleveren, ondermijnt jouw doelen/visies/gevoelens vanuit persoonlijkheid.
- Ook duidelijkheid bieden en niet altijd verwachten dat iemand gelijk kan antwoorden door blokkering in gevoelens of moeilijk onder woorden is te brengen, dat herstel een langzaam en lang proces is en dat ' tijd nemen en aandacht 'hoe het gaat' belangrijk is/noodzakelijk zijn. Dat pijnlijke herinneringen niet tegelijk komen maar ongeregeld naar boven kunnen komen, dat confrontatie teweegbrengt en dat uitleg in het begin dus nog niet compleet kunnen zijn omdat vanwege psychische/narcistische mishandeling het soms moeilijk te duiden en onder woorden is te brengen/vinger op te leggen, concentratiegebrek/wattig in het hoofd zorgt ervoor dat vertellen ook een hele opgave kan zijn en black-outs kan geven.
Ook dat boosheid ook een emotie is, ook uit verdriet en in het nauw gedreven voelen.
Mijn onveiligheid is omvangrijk en maatschappelijk, en eigenlijk net wat men hieronder zegt: weet ik niet meer wat veiligheid is, ik moet ook naar mensen toe die sowieso niet veilig voelen.- ik krijg een nieuwe hulpverlener maar het blijft van binnen angstig in mij en ik ben helemaal geen wantrouwig persoon en heb nu het gevoel dat wel te moeten wezen om mij maar veiligheid te gunnen maar dat wil ik helemaal niet op die manier, de manier dus dat ik conversaties moet gaan bewaren voor mijn gevoel om eventueel later bewijzen te hebben. Het voelt dus al op tenen lopen bij de mishandeling en jezelf verloren te hebben maar ook nog jaren erna (en nog steeds in het heden) Ik voel me namelijk onterecht bestraft en behandeld. Ik was juist diegene die 'gezond gehandeld heeft' en ook dat voelt wreed, namelijk wou ik steeds een wederzijds gesprek voeren, rekening houden met haar/nader tot elkaar komen, proberen te stoppen met contact, duidelijkheid willen en niet krijgen en ze luisterde ook niet naar professionele personen/tot twee keer toe en zat ik al gauw in het begin in een traumaband. Onveiligheid kan dus ook pas later komen wanneer je ziet wat er is gebeurt maar in de mishandeling zelf niet, tevens dat het heel subtiel is verlopen. En dus tijd nodig heeft, anderhalve maand te geven voor de rechtspraak terwijl de brief ineens krijgen bij de voordeur (geen politie die dit gemeld heeft) en in shock raken is dus pas later ook onveilig gaan voelen, soms heeft het een "vertraging" zeker wanneer je alleen en geisoleerd bent geraakt juist door de mishandelaar, uitgeput bent (ook door dader) niemand die dan omkijkt met dus in shock/PTSS.
Het besef dat bij narcisme het niet gaat om dader versus slachtoffer maar dat mensen eromheen ingezet worden, instanties ingezet worden om je geisoleerd te maken, alles tegen je wordt misbruikt, ze worden als gereedschap gebruikt. Besef dat het rechtvaardigheid (dus politie/rechters) niet gebruikt wordt tegen onrecht maar gebruikt wordt als wraak. Dat dader ook slachtoffer kan zijn. rekening houden met psychische klachten en gevolgen van de narcistische mishandeling. Iedereen raakt uitgeput, heeft vaak PTSS, is geisoleerd gemaakt, dit zien als gevolg van mishandeling, beter kennis van allerlei vormen van narcisme zou veiligheid bieden. De dader komt er te vaak mee weg en ik ben zelf ook nog gestraft vanwege PTSS klachten, verveelvoudigd victimisatie door de mensen die je gezond horen te houden 'de samenleving'/met psyche werken maar toxisch gedrag van andere hulpverleners tolereren, en door mensen die je horen te beschermen 'genaamd het recht' Niet wegkijken als hulpverlener als je een andere hulpverlener ziet die de client psychologisch verward maakt en 'achter de rug om' praat dat er duidelijk stilgestaan wordt dat dit monddood maken van client is/ machtsmisbruik, dit heeft mij ontzettend onveilig doen voelen en is ook onveilig geworden omdat de vrouw in kwestie later flying monkey werd en mijn tweede mishandelaar, niet wegkijken als dat geplaatst wordt bij de klachten, blijven praten/serieus nemen.
Wat mij betreft mogen we meer met campagnes komen over 'schelden doet wel pijn' en emotioneel/psychisch geweld! Dit kan juist ernstige gevolgen hebben qua stress, dus fysiek en mentaal
Veiligheid is moeilijk te omvatten omdat er zoveel verschillende factoren in mee spelen. De ene keer de één de andere keer wat anders.
Zo kan een bepaalde zin je helemaal niet raken maar door de klemtoon net ergens anders op te leggen je helemaal van streek brengen.
Dus wat is veiligheid? Ik denk vooral een optelsom van factoren waarbij de geraakte emotie heel zwaar weegt (zowel positief als negatief).
Voor mij persoonlijk: de wetenschap dat ondanks dat ik ne wel eens onveilig zal kunnen voelen ik de regie heb over mijn eigen veiligheid en dus weer terug kan keren naar die veiligheid, al is dat misschien niet altijd direct op dat moment.
Daarnaast ben ik van mening dat negatieve emoties voelen ook niet altijd slecht is. Doordat ik me soms onprettig of onveilig of zoiets voel betekent ook dat ik waardering vind in de veiligheid die ik op andere momenten wel ervaar.
Hopelijk is het een beetje te volgen zo ?