De dag die nooit kwam en toch elk jaar weer terugkomt

De dag die nooit kwam en toch elk jaar weer terugkomt.

Morgen is het weer 30 september. Mijn trouwdatum. Drie jaar geleden hadden wij op deze dag ons geregistreerd partnerschap om moeten zetten naar een huwelijk. Ik zou mijn achternaam aanpassen en een trouwring dragen. In een prachtige jurk, en hij in een prachtig pak.

Helaas overleed hij 2,5 maand eerder. Gelukkig hadden wij al een geregistreerd partnerschap. De dag na zijn overlijden heb ik direct mijn achternaam aangepast, in een moment van helder verstand. Want zodra de akte van overlijden rond is, kan dat dus niet meer. Tot op de dag van vandaag draag ik zijn achternaam met trots. Ik draag nog steeds mijn trouwring, en die van hem aan een ketting (want ja, alles was al geregeld en de ringen waren al gemaakt). En met trots noem ik hem nog elke dag mijn man, want dat was hij ook gewoon.

Vorig jaar had ik het heel erg moeilijk op deze datum. Dit jaar wilde ik eigenlijk gewoon gaan werken en dan een halve dag vrij nemen. Maar helaas is er vorige week iemand overleden die mij erg dierbaar was. En ja, de uitvaart is dus morgenmiddag. Nu heb ik een hele dag vrij genomen. De ochtend neem ik tijd voor mezelf (zonder mijn zoontje, want die zit op school). En in de middag ga ik naar een uitvaart. Wat een contrast tussen twee werelden.

Hoe gaan jullie om met belangrijke data die nooit gekomen zijn? Of hebben jullie niet zoiets als ik, een trouwdatum die nooit werkelijkheid is geworden?