Nachtmerrie
Op 31 juli vonden mijn dochter 14 jaar en mijzelf haar vader en mijn man. 51 jaar en onverwacht. Wat een nachtmerrie is dat. Min dochter heeft nog een appje gehad maar verder niets. De laatste jaren ging hij mentaal achteruit het leven leek zwaar voor hem maar wilde geen hulp. Nu 3 mnd later staat de wereld nog steeds stil en leeg. Hoe verder?
Bezig met laden...
9 Reacties
Hallo Ilona, wat vreselijk voor jou en voor je dochter. Ik ben benieuwd hoe het nu gaat met jullie? Ik ben zelf moeder van een zoon van 13, zijn vader (mijn ex-man) is afgelopen november uit het leven gestapt en ik worstel er enorm mee. Ik zou graag praten met iemand die mijn gevoel hierin herkent. Mocht je dat ook fijn lijken dan hoor ik het graag.
Hoi Wytze, wat lief dat je het vraagt. Ik vind het een worsteling met ups en downs. Ik weet wat je voelt helaas. Ik vind het prima om contact te hebben. Sterkte
Hallo Ilona, wat vreselijk voor jou en voor je dochter. Ik ben benieuwd hoe het nu gaat met jullie? Ik ben zelf moeder van een zoon van 13, zijn vader (mijn ex-man) is afgelopen november uit het leven gestapt en ik worstel er enorm mee. Ik zou graag praten met iemand die mijn gevoel hierin herkent. Mocht je dat ook fijn lijken dan hoor ik het graag.
Hoi Wytze, wat lief dat je het vraagt. Ik vind het een worsteling met ups en downs. Ik weet wat je voelt helaas. Ik vind het prima om contact te hebben. Sterkte
Heel veel sterkte Ilona, het is een lange weg in mijn ervaring, en het is nog maar zo kort geleden voor jullie. Mij heeft een praatgroep van Slachtofferhulp enorm geholpen in de tijd nadat mijn vriend een einde aan zijn leven maakte. Ik heb deelgenomen aan een groep ongeveer een half jaar na zijn dood, een periode waarin ik het er zelf enorm moeilijk mee had maar de rest van de wereld juist weer door leek te gaan. Het deed mij goed, de herkenning en echt open en eerlijk kunnen zijn over alle emoties. Verder heb ik alle herinneringen aan hem verzameld, kaarten die hij me schreef en wat kleren, een boek gemaakt van onze appjes aan elkaar...alle tastbare spullen in mooie opbergdozen gedaan...het was destijds heel troostend om nog op die manier met hem bezig te zijn, en nu maak ik ze soms open als ik weer even bij hem wil zijn. Heel veel sterkte voor jou en ik snap heel goed dat je wereld na drie maanden nog stil staat. Bij mij kwam er na een jaar wat meer emotionele rust. Nu ben ik soms nog verdrietig, maar ik weet dat hij echt niet meer verder kon en alles er aan gedaan heeft dat hij kon doen. Hulp hielp in zijn geval niet, of niet voldoende....dus ik moet accepteren dat hij deze weg heeft gekozen en dat mijn leven doorgaat, ook al vind ik dat soms ingewikkeld.
Mijn man had mogelijk passen en dat maakte hem aan het einde zeg maar een heel naar persoon..dus de mooie herinneringen gaan ver terug en worden overschaduwd met pijn en verdriet. Dat maakt het zo dubbel. Maar de hulptroepen is idd een goed plan over een paar maanden denk ik. Eerst hulp van de psycholoog hopelijk wordt ik daar wat sterker. Gr ilona
Beste Ilona, ook jouw verhaal is zo herkenbaar. Het maakt het nog erger als er geen bericht is achtergelaten. Ook mijn partner heeft dat niet gedaan. Maar de liefde blijft een leven lang en ik koester de mooie herinneringen die ik hebt gehad. Ik hoop dat dit ook voor jou geldt.
Lieve groet, Maria E.
Beste Ilona,
Allereerst heel veel sterkte toegewenst met dit verlies. Dat je wereld na 3 maanden nog steeds stil staat, herken ik wel. Mijn vriendin nam in oktober 2019 afscheid en met de kerstdagen was ik nog steeds een beetje verdoofd. Ik heb gemerkt dat de verwerking een lang en onvoorspelbaar proces is. Met ups en down.
Je man wilde geen hulp? Mijn vriendin had er ook vaak moeite mee. Het ermee aan de slag gaan, leek voor haar juist extra zwaar. Later pakte ze de hulp wel aan, maar liet de hulpverlening het juist vaak afweten.
Nu, 4 jaar later heb ik nog steeds af en toe verdriet, maar dat vind ik een compliment aan haar. De boventoon voeren de mooie herinneringen aan de fijne momenten die we hadden. Hopelijk ga jij hier ook de komende tijd steeds meer van merken. Ik ben ze actief op gaan schrijven. Dat deed ik met een lach en een traan.
Nogmaals heel veel sterkte voor jou en je dochter toegewenst in deze lastige tijd.
Groeten, Vincent
Goedenavond Ilona,
Je bent overal
Ik kan het niet geloven, ons samenzijn voorbij,
hoe kon jouw vlam doven, jij hoort zo bij mij.
Ik stamel, ik wankel, bid om kracht.
Vecht me door de dagen, naar het afscheid dacht dat wacht.
Maar vreemd genoeg voel jij nog steeds vertrouwd dichtbij,
Je ogen zijn gesloten, toch zie je mij.
Jij bent het steeds die mijn tranen droogt.
Hoopvol richt ik mijn blik omhoog want
Jij bent in de wind die mijn haren streelt,
in het schijnsel van de maan die met de sterren speelt,
in het licht van de zon die mijn hart verwarmt,
Jij bent overal met jouw liefde die mij omarmt
(Laten wij bidden voor hen die de pijn voelen van afscheid,
de wanhoop van leegte, eenzaamheid en gemis……
Geef ons de kracht om elkaar te ondersteunen, er voor elkaar te zijn
en samen op zoek te gaan naar nieuwe wegen
en een teken van hoop.)
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Mijn man is ook heen gegaan en heeft mij en mijn beide zonen achter gelaten.
Mijn man is 58 jaar geworden en heeft heel bewust een einde aan zijn leven gemaakt.
Maar naar een jaar denk ik, mijn allerliefste je mocht gaan.
Veel liefs van Elsje