Een week
Er is een week voorbij sinds mijn vader door zelfdoding uit het leven is gestapt. Ik heb de afgelopen week in de regelmodus gezeten en nu overmant het verdriet mij. Ik weet niet wat ik voel qua emoties, het voelt allemaal zo onwerkelijk. Vandaag ben ik weer even op werk geweest en daar had ik echt fysiek reactie op, hier schrok ik van.
Ik weet eigenlijk niet wat ik met dit bericht wil bereiken, het voelt niet alsof het echt is. Hebben jullie dat ook gehad?
Bezig met laden...
2 Reacties
Mijn vader is bijna 5 maanden geleden uit het leven gestapt. Gisteren was toevallig zijn verjaardag. Maar ik begrijp je heel goed. De eerste weken zijn heel onwerkelijk. En als je daarna weer wat meer in het echte leven treed, word je soms overvallen door verdriet en paniek. Omdat het dan steeds meer binnenkomt. Ben je wel al klaar om te gaan werken? Ik heb geluk gehad dat ik een maandje vrij had. En daarna ben ik rustig gaan opbouwen. Dit hielp voor mij heel erg. Zo had ik tijd om het echt binnen te laten komen, en om nog veel bij mijn moeder te zijn. Maar dat gevoel alsof het niet echt is heb ik ook nog vaak. Ook als ik er soms over praat met iemand. Ik denk dat je lichaam je beschermt voor het grote verlies. Soms komen er momenten dat het wel ineens echt voelt. En die zijn heel heftig. Als grote golven. Dan moet je accepteren dat deze even voorbij gaat. Dat had ik gisteren ook weer. Maar laat me weten als je een keertje wilt praten. Je kan me altijd een berichtje sturen.
Heel veel sterkte en liefs gewenst
Ik ben ook nog steeds zoekende in dit hele process maar misschien voel je je iets minder alleen door dit chaotische verhaal.
Na de zelfmoord van mijn zoon 1,5 jaar geleden was ik een maand helemaal verdoofd. Leven ging door, maar mijn wereld is veranderd. Hele maand was ik gevoelloos. En ik snapte niet wat er gebeurde.
Heel fijn dat je hebt je bericht gedeeld, daar is onze community voor. Om onze gevoel en onze gedachte hier te delen en mekaar steunen. Je hebt gezegd ik weet niet wat ik met dit bericht wil bereiken, ook als het maar rust in je hoofd in je lijf voor even, dan is het al goed.
Sterkte,
Jenya.