Een week
Er is een week voorbij sinds mijn vader door zelfdoding uit het leven is gestapt. Ik heb de afgelopen week in de regelmodus gezeten en nu overmant het verdriet mij. Ik weet niet wat ik voel qua emoties, het voelt allemaal zo onwerkelijk. Vandaag ben ik weer even op werk geweest en daar had ik echt fysiek reactie op, hier schrok ik van.
Ik weet eigenlijk niet wat ik met dit bericht wil bereiken, het voelt niet alsof het echt is. Hebben jullie dat ook gehad?
Bezig met laden...
9 Reacties
Dag Bo-97,
Gecondoleerd met het verlies van je vader. Fijn dat je in deze community iets laat weten, zonder dat je precies weet wat je er mee wil bereiken. Dat kan en mag altijd.
Het gevoel van onwerkelijkheid kan ik me nog wel herinneren.
Hoe is het nu met je?
Het voelt alsof het besef elke dag met wordt. Vooral de avonden voel ik verdriet en ik merk een vorm van verlatingsangst richting mijn vriend, maar dan voel ik weer alsof ik mij aanstel...
Op werk vandaag ging het gelukkig beter
Lieve Bo, gecondoleerd. De eerste week is hel op aarde. Idd regelen en na de crematie of begrafenis is het leeg. Het leven gaat door maar niet voor ons nabestaanden. Mijn man is op 31 juli 2023 gestorven na zelfdoding. Het eerste jaar sta je op overleving, 2de jaar besef je dat iemand er gewoon echt niet meer is...hele andere emotie vond ik mar ik wil je ook meegeven dat het met hulp( praten op welke manier van ook) ik mag zeggen dat ik er mee kan dealen en er blijven altijd momenten dat het zwaar is en alle binnenvliegt. Neem de tijd om te rouwen en voor jezelf te zorgen. Je hoeft het niet alleen te doen. Ik vond een meeting met lotgenoten heel erg waardevol. Heel veel sterkte,, liefs ilona
Dag Ilona,
Ik reageer op je berichtje, omdat mijn man ook aan Zelfdoding heeft gedaan.
Nu pas snap ik …..en wel na het lezen van je bericht….Het leven gaat door, maar niet voor de nabestaanden.Iedereen ging zijn eigen weegs. Ik begreep dat niet goed.
Ik dacht beseffen ze dan niet dat Henk dood is. Gaan ze gewoon op een terrasjes zitten en gezellig zijn. Nu weet ik…..mijn verdriet mag er naast vreugde er ook zijn.
Ik kan het nu na 3 jaar aan om mijn leven zo goed als kwaad weer op te pakken.
Fijn voor je dat je, verdriet en het gemis van je partner met anderen kunt delen.
Dat doe ik ook en nog steeds, want dat geeft mij de moed om het leven draaglijk te maken En ik mag zeggen dat lukt me aardig.
Sterkte en veel liefs van Elsje.
Hoi Elsje,
Goed van je! Het is niet niets wat we allemaal hebben meegemaakt. Soms komt dat binnen als de dag van gister. Maar jij bent er ook nog en jij mag leven, moet leven. Genieten en idd blij zijn mag ook. Goed voor jezelf zorgen met lieve mensen om je heen. Ik heb veel geleerd over mij zelf. En ik mag er zijn net als ieder ander. Liefs ilona
Hallo,
Mijn vader is bijna 5 maanden geleden uit het leven gestapt. Gisteren was toevallig zijn verjaardag. Maar ik begrijp je heel goed. De eerste weken zijn heel onwerkelijk. En als je daarna weer wat meer in het echte leven treed, word je soms overvallen door verdriet en paniek. Omdat het dan steeds meer binnenkomt. Ben je wel al klaar om te gaan werken? Ik heb geluk gehad dat ik een maandje vrij had. En daarna ben ik rustig gaan opbouwen. Dit hielp voor mij heel erg. Zo had ik tijd om het echt binnen te laten komen, en om nog veel bij mijn moeder te zijn. Maar dat gevoel alsof het niet echt is heb ik ook nog vaak. Ook als ik er soms over praat met iemand. Ik denk dat je lichaam je beschermt voor het grote verlies. Soms komen er momenten dat het wel ineens echt voelt. En die zijn heel heftig. Als grote golven. Dan moet je accepteren dat deze even voorbij gaat. Dat had ik gisteren ook weer. Maar laat me weten als je een keertje wilt praten. Je kan me altijd een berichtje sturen.
Heel veel sterkte en liefs gewenst
Ik ben ook nog steeds zoekende in dit hele process maar misschien voel je je iets minder alleen door dit chaotische verhaal.
Helaas zijn we gelijkgestemden, het lijkt mij zeker fijn om een keer te praten. Ik heb echt super lieve vrienden, maar dit onderwerp is toch wel anders.
Dat is zo! Mijn vrienden zijn ook parels, maar soms is het lastig voor iemand als dit niet van zo dichtbij is gekomen. Praten heeft ook nog wel even tijd nodig, ook bij mij maar we weten elkaar te vinden.
Beste Bo-97, gecondoleerd met dit groot verlies en heel veel sterkte komende tijd.
Na de zelfmoord van mijn zoon 1,5 jaar geleden was ik een maand helemaal verdoofd. Leven ging door, maar mijn wereld is veranderd. Hele maand was ik gevoelloos. En ik snapte niet wat er gebeurde.
Heel fijn dat je hebt je bericht gedeeld, daar is onze community voor. Om onze gevoel en onze gedachte hier te delen en mekaar steunen. Je hebt gezegd ik weet niet wat ik met dit bericht wil bereiken, ook als het maar rust in je hoofd in je lijf voor even, dan is het al goed.
Sterkte,
Jenya.