nog steeds woede

hoi ,ik wil hier even mn verhaal kwijt en vind dat moeilijk..mijn zwager .broer van mijn man heeft nu bijna een jaar geleden plotseling uit het niets zelfmoord gepleegd .we zagen t niet aankomen en heeft ons hele leven overhoop gehaald , wij als gezin ( heb 2 zonen ) proberen ermee om te gaan ..wat erg moeilijk is ....als ik voor mezelf spreek blijf ik met veel woede zitten , woede ..dat plots alles in ons gezin anders is ..het verdriet en onmacht dat er is en blijft bestaan ., en zoals bij vele ( denk ik ) nooit hetzelfe zal zijn ,die woede die steeds meer krijg  ,reageer ik ( merk ik zelf ) op andere uit ..kan boos worden om niets ..ontplof dan ineens en  spreek dat dan ook uit tegen anderen .waarom ? ik weet t niet .als ik dat gedaan heb ga ik daarna erover nadenken .en zeg dan tegen mezelf ..waarom doe je dat nou ..en kom ik daar vaak op terug dat ik t zo niet bedoelde .want zo ben ik nooit geweest .had nooit woorden met iemand .maar nu pfff .heeft iemand tips om daar mee om te gaan ? wat ik er aan kan doen ,om die woede boosheid  en frustratie te minderen of tot nihil te krijgen ,want voor mezelf ..kom ik er niet uit ..bedankt voor t luisteren . groetjes angela