Na 30 jaar achter de waarheid
Afgelopen week hadden we de uitvaart van mijn oma.
hierdoor ben ik na 30 jaar achter de reden waarom mijn vader zich van zijn leven heeft geholpen.
ze waren vanuit huis jehova’s getuigen.
wat er in het nieuws steeds naar voren is gekomen. heb ik geen twijfels meer over.
Misbruik door zijn moeder en ouderlingen, zware mishandelingen, opsluitingen, jurkjes aan trekken treiteren.
mijn vader is toen psychisch ziek gemaakt. Vanaf zijn 16de zelfmoord pogingen gedaan.
het is hard en verdrietig om te horen.
Daarom wil ik die sekte verantwoordelijk houden voor de zelfdoding van mijn vader.
Bezig met laden...
3 Reacties
Allereerst nog sterkte met het verlies van je vader. Ik hoop dat je hem na al die jaren een mooi plekje in je hart hebt kunnen geven.
Het blijft moeilijk voor te stellen dat iemand er zelf voor kiest om afscheid te nemen. Wat de oorzaak ook is. Ik ben mijn vriendin bijna vier jaar geleden verloren. Wat bij haar de oorzaak was? Het blijft altijd gissen wat de oorzaak van haar depressies was. Het geeft mij een goed gevoel te weten dat ze rust heeft nu. Die had ze meestal niet.
Ik hoop dat je met mensen die dichtbij je staan, kunt praten over het verlies van je vader. Misschien kunnen zij je helpen een completer plaatje te krijgen. Wellicht helpt dat je om het af te sluiten.
Heel veel sterkte toegewenst.
Groeten, Vincent
Dat is lief wat je.
Ik heb in mijn leven verschillende gevoelens over gehad.
Van boos tot gemis, onwetend waarom.
maar nu ik het antwoordt heb.
Heb ik alleen verdiet voor het leed wat hem was aangedaan.
En begrip voor zijn keuze.
Voor jou is dit verlies nog heel vers.
Ik hoop dat je mooie herinneringen bij je kan dragen.
En wat mooi dat je kan zeggen dat ze rust heeft.
Heb je het zelf een plekje kunnen geven, of blijf je vaak rondhangen met de vraag?
Meningen zijn verdeeld hierover, maar ik vind vaak wel dat mensen lef hebben ook dat te kunnen.
(Ik bedoel hier verder niets mee, en roep absoluut niemand op dit te doen!
Mocht iemand dit lezen, er is hoop! In het echte leven)
Hun verdriet en/pijn is waarschijnlijk zo ondraaglijk geweest.
Ik zou het niet durven.
Mooie herinneringen? Zeker! Ze was bovenal een heel enthousiaste, vrolijke meid die alles uit het leven heeft gehaald. Dat laatste maakt het voor mij ook makkelijker te accepteren denk ik.