Mijn lieve zoon van 21 jaar
Vandaag ging ik je ophalen in het crematorium.
Raar om hier te lopen.
5 mei 2022 vroeg ik mijn dochter van 9 jaar om even te kijken of haar broer (21) al wakker was en of hij een broodje wilde, dat gebeurde vaker.
Ze kwam verschrikt naar beneden.
Hij reageert niet meer.
Ik rende met telefoon naar boven.
Hij lag voorover gevallen op bed met zn gezicht in het dekbed.
Uit reflex tilde ik zijn benen op bed.
Probeerde hem om te draaien, lukte niet, belde in totale paniek 112.
Gelijk dacht ik aan wat we ooit besproken hadden.
Ik mocht 112 niet bellen.
Ze zei nee hoor u blijft gewoon even aan de lijn.
13 minuten later waren er 2 flatlines.
We kunnen niks meer voor hem doen, zei de ambulance medewerker.
Mijn zoon zei altijd ik wordt geen 30.
Hij had ernstige OCD.
Dwangstoornissen, ontstaan door elke dag opgesloten te worden op de middelbare school( speciaal onderwijs)
Omdat ze niet geloofde dat hij depressief was.
En ze puur afgingen op de zin, ik heb geen zin.
Bij beschermd wonen mocht de buurvrouw 5 baby hondjes (voor zijn deur ook) op het doodlopende openbare pad laten poepen maanden lang, waardoor hij zijn ODC sterker en sterker ontwikkelde. En hij niet meer buiten kwam.
Ondanks vele gesprekken, zij moest het opruimen, wat ze niet deed, was haar proces?!
Ik en mijn zoon zijn zo niet geholpen door het RIBW, en het speciaal onderwijs, maar ook Pro Persona, waar hij het afgelopen jaar door bar slechte communicatie nu dood is.
Ipv in behandeling te zijn.
Ik heb 13 april gebeld hij wil mogelijk in behandeling.
Of ze zo snel mogelijk konden vertellen wat het inhield, voor hem.
4 mei belt ze, ze had nog niet alle informatie.
Ik wilde de volgende dag, 5 mei, zelf naar de opname kliniek gaan bellen...
Maar toen vond mijn dochter hem.
Wat er precies is gebeurd vooraf weet ik niet.
Maar de medicijnen van de psychiater en een overdosis ketamine is de doodsoorzaak.
Ketamine hielp bij OCD.
Daar was onderzoek naar gedaan.
Mijn brein werkt niet meer als normaal.
Ik kan niet meer op de woorden komen als ik spreek.
Vergeet alles.
Ik moet door voor voor mijn dochter.
Maar hoe moet dit?
Nu zit ik op het bankje bij het crematorium, mijn zoon staat op het bankje naast mij.
Wat is dit onwerkelijk.
17 Reacties
Daarnaast moet er ook een humane beëindig mogelijk kunnen zijn, vind ik.
Bar slecht.
Zoveel slechte ervaringen.
Ik was bezig met opname.
Daar hebben ze zo traag op gereageerd, toen ik belde dat hij toch mogelijk in opname wilde, en we wilden weten of hij zn telefoon en laptop mee mocht nemen.
Daar had ze 2 weken voor nodig, toen ik haar 4 mei sprak was t excuus dat ze 2 crisissen had, ik zei ik heb hier ook crisis.
Volgende week zou ze me weer bellen, om zg weer te informeren.
5 mei vlak na 00.20 heeft hij een overdosis legale drugs genomen...
???
Jeetje wat vreselijk om te horen! Je krijgt het wel voor je kiezen zeg! Gecondoleerd! Weet dat je ook altijd kan bellen naar Slachtofferhulp als je daar behoefte aan hebt! Hou je taai!
Ik heb even gekeken, maar zoals het eruit ziet staat die inderdaad wel gepland daar. Maar het is ook afhankelijk van de hoeveelheid van aanmeldingen op de andere locaties. Misschien dat je je alvast kan aanmelden als je daar behoefte aan hebt?
https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/?id=91b68630-471e-4f0b-a9af-a61aec1284c1&blockid=24362&step=1
Ik heb me aangemeld.
Ook mijn vader is donderdag overleden.
Vandaar mijn late reactie.
Ff kortsluiting boven.
Zo midden in de rouw van mijn zoon.
Kan niks bij...
Wat vreselijk om te horen en er zijn geen woorden genoeg om het pijn te verzachten. Neem alle tijd om te rouwen en op de manier die het beste aansluit op jouw behoeften. Voor iedereen is dat rouwproces anders en ook kinderen rouwen op hun eigen manier. Je/jullie verdriet mag er ook zeker zijn en dit hoef je niet alleen te doen. Ik hoop ook dat je liefdevolle mensen om je heen hebt die je/jullie daarin steunen. Mocht je behoefte hebben zou je ook eens kunnen kijken op: https://www.slachtofferhulp.nl/gebeurtenissen/zelfdoding/
Je kan eventueel deelnemen aan live lotgenotencontact? Misschien dat het (fysiek) delen met lotgenoten je dat extra steuntje kan geven? Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe!
Ja wil ik wel.
Maar zie alleen in Eindhoven en Amsterdam.
Klopt dat?
Voor deze groep.
Allereerst heel veel sterkte toegewenst. Het is allemaal nog zo vers; dat moet inderdaad als een achtbaan voelen. Dat herken ik wel van de periode na het afscheid van mijn vriendin. Je wordt heen en weer geslingerd tussen emoties. Alles moet nog een plekje krijgen en daar gaat tijd overheen. Gun jezelf die tijd hè? Voor mij was het een troost dat ze nu rust heeft. Dat is haar gegund; eindelijk rust. Het is moeilijk om voor te stellen hoe het is als je geest niet meewerkt.
Sterkte de komende tijd!
Groeten, Vincent
Idd een rollercoaster elke dag weer ook op de dag zelf.
Het dringt nog steeds niet goed tot me door.
Zo van hè hij is er niet hoe kan dat.
Mooi hoe je dat zegt.
Over de rust.
Ik kan het nog niet voelen.
Hopelijk over een tijdje wel.
Heel herkenbaar.
Zo onwerkelijk.
En oorverdovend stil in mij.
Met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal.
Wat gaat er veel mis in de zorg en weten ze wel hoe afschuwelijk de gevolgen hiervan kunnen zijn?!
Mijn man is totaal onverwachts 4 januari j.l uit t leven gestapt.
Nu lopen door dit afschuwelijke trauma zowel mijn dochter als zoon vast.
Dochter woont samen met haar vriendje en heeft ASS,ze heeft begin februari aangegeven dat ze t zonder hulp niet red,dat ze naar papa wil.
De hulp die ze eigenlijk zou moeten hebben heeft een wachtlijst van ongeveer 18mnd. Ze is aangemeld nu voor basishulp en daar zou ze eind deze maand eindelijk terecht kunnen.
Mijn zoon(26) woont nog thuis en heeft zijn vader gevonden.
Hij loopt helemaal vast en zegt dat zijn leven gestopt is toen hij zijn vader vond,Door heftige emotionele telefoontjes van mij naar de huisarts is hij nu aangemeld bij een praktijk waar hij ook EMDR therapie gaat krijgen.
Geen idee wanneer hij ook echt kan komen.
In de tussentijd probeer ik iedereen er doorheen te slepen, het te laten overleven.
De zorg schiet dus echt vreselijk tekort,de wachtlijsten met mensen die dringend hulp nodig hebben is ontzettend lang.
Jij hebt je zoon verloren,een stukje van jezelf en de pijn is niet met woorden uit te leggen aan iemand die dit verdriet niet kent.
Laat je woede richting de zorg niet je rouw verstoren. Huil ook om je lieve zoon, want anders vreet het je van binnenuit op.
Het is heel zwaar ,maar je moet,je hebt nog een dochter waar je voor moet vechten.
Het verdriet zal nooit weggaan maar hopelijk kunnen we leren het te dragen.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe in dit traumatische rouwproces.
Wat pijnlijk voor je om de kinderen zo te zien, naast jou verlies van je partner.
Loodzwaar.
Ook om sterk te zijn nu voor de kinderen, is moeilijk.
De wachtlijsten...zijn belachelijk lang.
Ik ben idd erg boos ook op de hulpverlening.
Maar ik laat mijn verdriet er ook zijn.
Ook merk ik dat het vaak nog niet aankomt het besef.
Wat ik vervelend vind is nu de administratie te moeten doen van mijn zoon... terwijl ik wil rouwen.
Dankjewel en jij ook veel kracht ?
Er ging iets mis.