Lotgenoten
Beste lotgenoten,
3 weken geleden heeft mijn man geheel onverwachts zelfmoord gepleegd. We hebben hem gevonden zonder afscheidsbrief of een reden waarom hij dit heeft gedaan. Ik blijf achter met heel veel vragen, verdriet, pijn en een dochtertje van 10. Ons leven/toekomst totaal verwoest. Graag zou ik in contact komen met iemand die recent of mogelijk al wat langer geleden ook zeer onverwachts zijn partner is verloren ( en mogelijk ook is achter gebleven met een kind(eren).
Bezig met laden...
7 Reacties
Allereerst heel veel sterkte toegewenst. Het is nog zo vers. Ik weet nog dat het voor mij voelde als een achtbaan die eerste periode. Heen en weer geslingerd tussen emoties. Mijn vriendin nam bijna 4 jaar gelden afscheid. Ondanks haar depressie kwam het toch totaal onverwachts. En ik denk dat het altijd zo zal voelen, omdat je je het gewoon echt niet voor kunt stellen dat het gebeurt.
Je bent zeker niet alleen met je verhaal. Mij heeft het Live Lotgenotencontact van Slachtofferhulp enorm geholpen. Het is nu misschien nog vroeg voor je, maar ik zou het je wel aanraden. In zo'n groep zitten mensen die net als jij hun partner zijn verloren door suïcide. Ik heb me verbaasd over de parallelen en hoe die je helpen je eigen emoties een plekje te geven. Je vindt hier meer informatie: https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/ .
Mij hebben twee dingen in de eerste periode enorm geholpen. Ik heb 10 foto's van mijn vriendin afgedrukt die me deden denken aan mooie momenten. Die heb ik bij elkaar gehangen aan de muur. Als ik er naar keek kwamen regelmatig de tranen; van geluk en verdriet. Daarnaast liep ik in de maanden met een klein notitieboekje op zak. Daarin schreef ik alle herinneringen aan haar. De grote en de kleine dingen. Ook dit hielp me bij de verwerking. Nu zijn het de mooie herinneringen aan haar die over zijn gebleven. Ze heeft nu rust.
Heel veel sterkte in deze lastige tijd. Neem de tijd voor de verwerking. Haast je niet.
Groeten,
Vincent
Mijn man heeft 6 jaar geleden een einde aan zijn leven gemaakt, geen brief achtergelaten en ik bleef met twee dochters van 11 en 15 achter. Net als jij waarschijnlijk is het met geen pen te beschrijven hoe dat voelde en heb ik een tijdlang gezocht naar het waarom. Ik kon het me niet voorstellen, omdat het niet iets is wat ik zelf zou doen. Ik zat in een tornado van gevoelens, ongeloof en verdriet. Ik ben er van het begin af aan open en eerlijk over geweest naar anderen, en dat heeft mij geholpen. Vragen leven komen en ik voelde me ook schuldig, had ik het kunnen voorkomen? Nu weet ik dat ik het niet had kunnen voorkomen. We zijn nu 6 jaar verder, en we hebben ons leven opnieuw kunnen opbouwen. We hebben ieder ons verdriet en ik weet achteraf niet hoe ik door het verdriet heen ben gekomen en heb kunnen zorgen voor mijn dochters. Maar het is gelukt en ik kan oprecht zeggen dat we vrede hebben en ook weer gelukkig zijn. Ik hoop dat je alle hulp kunt aanvaarden en dat je er over kan blijven praten, dat heeft mij geholpen. Ik heb zijn keuze kunnen accepteren en de mooie herinneringen zijn overgebleven, de liefde die er eens was blijft altijd bij me. Ik wens je veel troost en liefde toe. Dikke knuffel van Iris
Hoe vreselijk voor je. Ook mijn man heeft niks achter gelaten. Een keer zei hij tegen mij,….Depressie is heel erg hoor. Achteraf heb ik begrepen dat psychisch lijden, heel eenzaam en alleen kan zijn als je depressief bent. Dit moet heel erg zwaar geweest zijn voor hem. Dit was een reden om een eind aan zijn leven te maken, volgens mij. En nu ben ik zover om te denken, ongeveer 10 maanden, na zijn dood dat hij mocht gaan.
Ik wens je heel veel sterkte toe
Liefs,
Elsje
Gecondoleerd met het verlies van je man. Heel veel sterkte.
Op 26 mei 2023 is mijn vrouw uit het leven gestapt. Voor mij kwam dit geheel onverwachts. Ze had een chronische pijnziekte en had herbelevingen van vreselijke dingen die in haar kindertijd waren gebeurd. Een aantal dagen voor haar overlijden had ze een EMDR behandeling waarin ze een vreselijke situatie uit haar kindertijd herbeleefde. Met deze herinnering / herbeleving / nachtmerries kon ze niet leven en dit was denk ik voor haar een te grote druppel in een volle emmer. Ik zag het niet aankomen. Achteraf vraag ik me af of ik het aan had moeten zien komen. Ik, mijn twee dochters en mijn hond blijven achter en we missen haar enorm.
Ik vind het prima om in contact te komen. Ik heb geen idee hoe dat werkt met dit platform.
Wat vreselijk verdrietig voor jou, jullie dochtertje en andere nabestaanden.
Ik kan me zo goed voorstellen dat je met vele vragen zit.
Gecondoleerd met dit grote verlies.
Ik heb zelf niet mijn partner verloren maar drie maanden geleden heeft mijn dochter van 31 jaar haar leven beëindigd.
Zij heeft voor ons wel een brief achter gelaten, het was ook één van de eerste dingen (na de eerste grote schok van haar overlijden) wat ik wilde weten. Is er een brief? Heeft ze uitgelegd waardoor ze deze keuze heeft gemaakt?
De brief is hartverscheurend om te lezen.... maar ik kan me zo goed indenken dat het zo leeg voelt als je geen uitleg/ reden weet.
Ik kan je alleen maar een dikke knuffel vol medeleven sturen..... ik wens dat er mensen om je heen staan waar je je door gesteund en getroost voelt. Ook voor jullie dochter! Wat erg ook voor haar om dit mee te moeten maken.
Iedereen die een soortgelijk verlies heeft moeten doormaken, weet dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. Je toekomstbeeld zal langzaam bijgesteld moeten worden. Het zal nu als verwoest voelen, maar hopelijk ga je ervaren dat je kracht hebt van binnen om door te gaan, ook voor jullie meiske.
Ik zit zelf ook volop in de rouw door het verlies van mijn meisje.... ook al was zij inmiddels volwassen; het voelt als een amputatie....
Heel heel veel sterkte toegewenst voor nu, maar ook zeker voor later....