Wat heeft jou geholpen?
Hoi. Ik ben benieuwd naar wat jou heeft geholpen, of waar je denkt dat je mee geholpen zou zijn, in de verwerking van jouw verlies.
Zo heb ik bijvoorbeeld EMDR therapie gekregen. Wellicht heeft dit bij geholpen, maar ik kan niet goed duiden waarbij.
In mijn sociale kring mocht ik op veel steun rekenen, wat mij geholpen heeft om wanneer ik ergens mee zat vrij er over te kunnen praten.
Theorie / leeswerk en tijd hebben me ook geholpen.
Hoe zit dat bij jou?
Bezig met laden...
3 Reacties
Om zover te komen heb ik heel heel veel gegild in de auto tijdens autoritten, veel wandelen en daarbij bij elke stap alle scheldwoorden binnensmonds opgenoemd die ik ken, klankschalenmassages, op salsa dansles gegaan, sinds het gebeurde loop ik bij een psycholoog, EMDR gehad, ik heb mee aangesloten bij een app waar je mensen ontmoet om activiteiten mee te ondernemen (Klup en Meet 5) slachtofferhulpgroep gedaan, een cursus tegelzetten gaan doen en 8 maanden nadat mijn lieve partner zelfdoding had gedaan alleen op vakantie gegaan naar Lanzarote. Daar heb ik bewust nagedacht over wat en hoe ik m’n leven op ging pakken.
Het is vreselijk zwaar en er zijn en zullen altijd mindere dagen zijn altijd maar blijven cirkelen in verdriet en zelfmedelijden en boosheid haalt je dieper de afgrond in.
Ik ben me bewust dat niet iedereen de knop om kan zetten maar ik gun het iedereen
Ik ben niet meer zo gelukkig als dat ik was met hem maar ik maak er het beste van.
Het is aankomende 1 juli 3 jaar geleden en ik werk weer sinds 1,5 jaar
Therapie was wel het eerste waar ik aan dacht; ik had in het eerste jaar een psychotherapeut, bovendien heeft zij mij doorverwezen naar Psytrec voor extra gefocuste traumabehandeling. Bovendien doe ik sinds een half jaar somatische therapie, om ook in mijn lichaam weer wat rust te vinden.
Praten met mijn zus, mijn fantastische dierbare zuster, daar heb ik ook heel veel aan. Ook met mijn broer trouwens, zeker, maar mijn zus is ook meteen mijn beste vriendin dus we hebben haast elke dag wel contact. Dat is een groot geluk, het is fijn om de duizendmiljoen aspecten te bespreken die eraan te pas komen als je moeder zo'n eenzame trieste grimmige dood kiest.
Verder heb ik een vriendin die hetzelfde heeft meegemaakt en ik vind het heel fijn dat er nog iemand is die begrijpt hoe diep zoiets gaat.
Wat ook helpt, is het toepassen van alle therapie waarvan ik in de jaren voor mijn moeders dood al heb mogen leren. Niet verdwijnen in eindeloze gedachtenkronkels, maar telkens opnieuw een stap terug doen en proberen te voelen in plaats van te denken. Aardig voor mezelf zijn. Voor mezelf zorgen, althans, dat probeer ik dan toch. Mezelf troosten.
Ik probeer elke werkdag te sporten, zodat ik 's nachts beter kan slapen, dat helpt ook heel goed om de razende gedachten weg te jaren.
O, en medicatie; ik slik een antidepressivum, dat deed ik al voordat mijn moeder doodging, ik denk al een jaar of 10, 12. Gek dat ik dat vergat, want het maakt enorm veel uit in mijn leven. Voor die medicijnen kon ik me elke ochtend niet voorstellen hoe ik de dag door zou kunnen komen. Nadeel is wel dat huilen vrij moeilijk gaat..
Nou, heel verhaal, ik ben benieuwd wat jullie allemaal helpt. Liefs.
Wat is dat een goede vraag… Wat heeft mij geholpen? Als ik praat over specialisten, dan is dat mijn ha, ondanks dat hij kan heel hard zijn, hem lukt altijd mij uit een heel donkere plek halen.
Mijn psycholoog, zij is gewoon een praktijk ondersteuner, maar ik heb enorme klik met haar en ik verheug m’n iedere x als weer een afspraak met haar heb. In privé leven dat zijn ontzettend lieve collega’s en kennissen.
Mijn werk en mijn studie is een perfecte afleiding.
Ik hoop dat ik kan verlies van mijn zoon ooit verwerken, in iedere geval ik doe mijn best!
Groetjes en veel sterkte,
Jenya