Stil verdriet
Mijn partner heeft 12 weken geleden afscheid genomen van haar leven en mij, zij verkoos dood boven leven en dood boven onze liefde. We deelden echt alles, behalve zij dit niet met mij… ik wist niet dat zij haar afscheid en haar voorbereidingen reeds had getroffen, ik heb dit niet zo zien aankomen.
En dan komt dat ineens dat ene bericht wat je nooit wilt horen, er was geen signaal vooraf, geen afscheid, geen brief. Ik werd compleet overdonderd, vol ongeloof en ging vol in de ontkenning en raakte in paniek. Van het een op het andere moment is het samen zijn ineens weg, de toekomstplannen zijn verdampt, het leven verliest zijn glans en eindig alleen.
In ons huis is alles wat nog “zij” was, als foto ingelijst en hangen haar kleren nog in haar kast. Natuurlijk zijn onze herinneringen in m’n hoofd en haar liefde in m’n hart, maar stil verdriet is de pijn die slechts weinig mensen zien, laat staan begrijpen, Dat ik mijn liefde voor haar niet meer kan uiten, ik haar niet meer kan bereiken, haar niet meer kan aanraken en niet meer kan zeggen wat ik voor haar voel.
Het gemis is heftig, het brengt mij nog volledig uit balans, neemt mij mee naar mijn diepste emoties, het is echt verdriet in het kwadraat. “Wanneer het leven lijden wordt, is liefde loslaten” staat er op haar kaart, ik weet niet hoe ik dat moet doen, ik ben mijn maatje en lief kwijt voor altijd. Ik mis haar schouder en haar armen om me heen, juist nu wanneer ik het zo hard nodig heb.
En ja het leven gaat inderdaad verder, maar snapt (n)iemand dan wat stil verdriet is? Ik weet niet voor al wat er gebeurd is, hoe dat een plaatsje te geven, hoe onrust terug te brengen naar balans en ik weer plezier zou kunnen krijgen in plaats van deze enorme strijd…
20 Reacties