Steeds zoekende naar een reden
Afgelopen 6 februari is het 32 jaar geleden dat mijn grote liefde zichzelf van het leven heeft beroofd.
Tot op heden krijg ik het beeld haar te zien hangen niet van mijn netvlies.
Ook de vraag waarom en of ik iets fout heb gedaan blijft door mijn kop spelen
Bezig met laden...
8 Reacties
Dat is een heel afschuwelijk beeld wat op je netvlies hangt. Heb je hiervoor traumabehandeling gehad?
Ik gun je namelijk veel verzachting op en verwerking van dit beeld.
Een traumabehandeling is nooit ter sprake gekomen.
Is ook nooit door de politie die erbij was naar gevraagd of ik met iemand wou praten.
En ik moet toegeven dat ik niet zo'n prater ben geweest, tot ik mijn huidige vrouw heb leren kennen
Dat de politie of de slachtoffer hulpverlening het verwaarloosd hebben dat jij niet de juiste behandeling hebt gehad of goed genoeg bent opgevangen, is spijtig. Ik hoop dat je het stokje niet overneemt en daarin jezelf ook verwaarloost, maar juist doet wat voor jou goed voelt en wat jij nodig hebt.
Ik wens je veel zachtheid en warmte toe bij dit grote verlies 🌹
PS: Ik heb zelf enorm positieve ervaringen bij traumabehandeling. Mocht je vragen hebben, interesse of zelfs spanning, geef het gerust aan.
Het is ook heel pittig. Absoluut geen makkelijke stap ❤️
Dat zijn nog pittige beelden en vragen na zo'n lange tijd ... Wellicht heb je ze pas sinds kort, of wederom, of zijn ze nooit weggeweest. Hoe dan ook, pijnlijk, verdrietig en we leven met je mee.
Ik heb mij - na meer dan 35 jaar - pas recent ook deze vragen gesteld (en oa bijbehorend schuldgevoel) en ben er mee aan de slag gegaan. Na een intensief en pittig proces gaat het nu een stuk beter en ben ik veel beter in balans.
Ik ben dit niet alleen voor mijzelf aangegaan, maar ook voor mijn vrouw en kinderen, daar heeft het inderdaad ook invloed op (ik lees je reactie over je omgeving die "onder jouw buien lijden" )
Mocht je behoefte hebben je verhaal met mij te delen en mijn verhaal te horen, stuur me dan een bericht. Delen geeft op zijn minst (h)erkenning en steun en wie weet kunnen we elkaar er nog mee helpen.
Het ergste is ik heb een enorme schat van een vrouw, en stiefzoon die onder mijn buien lijden