Hoe gaan jullie om met herinneringen?
Enkele dagen terug deelde Jordi zijn plan om een verhalenbundel over zijn vader te schrijven (https://community.slachtofferhulp.nl/groep/voor-nabestaanden-na-zelfdod…). Een mooie manier om herinneringen terug te halen en vast te leggen.
Zelf ben ik direct na het afscheid van mijn vriendin herinningen aan haar op gaan schrijven. In een piepklein notitieboekje schreef ik alles op wat me te binnen schoot. Heel kort en vaak alleen maar steekwoorden.
Het hielp me op dat moment om naast het verlies, ook te denken aan al het moois dat we hadden meegemaakt. Ik deed het ook uit angst. Was bang om zaken te gaan vergeten. Iets wat natuurlijk onvermijdelijk is.
Daar ben ik nu (5 jaar later) minder bang voor. De herinneringen die ik heb, worden mooier. Zoals ook goede wijn beter wordt naarmate ze rijpt. Zo denk ik nu weer met een goed gevoel aan de jaarwisselingen die we samen hebben meegemaakt.
Hoe is dat voor jullie? Wat voor rol spelen herinneringen voor jullie? Hoe gaan jullie daarmee om? En speelt dat meer rond de feestdagen bijvoorbeeld?
9 Reacties
Ook voelde ik verdriet voor mijn persoon die ervoor onbevangen in t leven stond.
Sterkte in deze tijd.
Dat teruglezen moet heel bijzonder zijn geweest inderdaad. Ik kan me nog flarden herinneren van alle gedachten die door mijn hoofd gespookt hebben. En zo verwerken we iedere dag weer een beetje. Ik zeg altijd dat het verdriet er altijd mag blijven zijn. Ik zie het als compliment voor mijn vriendin. Hoeveel ze voor me betekend heeft. En nog steeds betekent.
Jij ook heel veel sterkte.
Groeten,
Vincent
En tijdens de feestdagen ga ik altijd op reis. Vind ik nog steeds beladen en wil ik niet alleen zijn. Met onbekenden een groepsreis helpt mij door de feestdagen komen. Zij kennen mij rugzak niet en dat helpt mij.
Het voelt nu wel minder urgent dan de vorige jaren, dus ik overweeg om het volgend jaar thuis te proberen. Ik had al niks met de opgeklopte sfeer van de feestdagen omdat dat vroeger bij ons thuis tot niets dan narigheid leidde.
Nu ben ik in de Pyreneeën, in de rust. Het voelt alsof de bergen een troostende werking hebben.
Wat Vincent zijn vraag betrof: ja, ik schrijf heel veel op, dat deed ik al voor mijn moeders dood. Het helpt om het er allemaal uit te schrijven. Ik vind het vaak wel moeilijk om me op mijn gevoel te richten, ik verzand al schrijvend vaak in verwijten aan mezelf en andere gedachtenkronkels waar ik nooit uit zal komen.
Mijn zusje en ik hebben het plan om iets met onze ervaringen te doen; een podcast zouden we in elk geval willen maken en daarnaast nog wat andere kunstuitingen. Het valt alleen niet mee om er de tijd voor te vinden. Het voelt wel heel goed om eraan te werken.
Veel sterkte aan jullie allemaal.
Geniet van de bergen! Die hebben altijd iets speciaals inderdaad. Ik ben er zelf na het afscheid van mijn vriendin ook naartoe getrokken. Het heeft mij toen ook geholpen.
Het klinkt alsof je een mooie band hebt met je zusje. Volgens mij hebben jullie elkaar gevonden in de verwerking? Heel waardevol. Laat het vooral hier weten als jullie iets met jullie ervaringen gedaan hebben. Ik ben heel benieuwd en denk dat het voor anderen ook fijn is. Heel veel succes!
Groeten,
Vincent
Ik laat het zeker even weten als het zover is!
Het klinkt alsof je een mooie vorm hebt gevonden om het afscheid te verwerken. Stapje voor stapje. Ik kan me voorstellen dat het helpt om je gedachten zo op een rijtje krijgen. Door er zo wat bewuster mee bezig te zijn.
En niet gek als je op die manier de feestdagen doorbrengt toch? Als dat goed voelt, is dat blijkbaar -op dit moment- jouw manier. Geniet ervan!
Groeten,
Vincent
Voor mij was het ook een mengeling van twee gevoelens inderdaad. De moeilijke (zeker in het begin) en de makkelijkere, mooie (waar later steeds meer ruimte voor kwam). Wie weet ben je nu inderdaad op het punt aanbeland dat het door gaat slaan naar de andere kant. Dat zou een mooie volgende stap zijn. En wat je zegt, klein beginnen. Succes!
Groeten, Vincent