Het verboden woord; opgelucht

Ik durf het alleen tegen mijn naasten en mijn psycholoog te zeggen. Ik ben enigzins ook opgelucht. Mijn man heeft er zo vaak mee gedreigd, 'als jij bij me weg gaat dan doe ik mezelf wat aan'. 'Als je niet om half 4 thuis bent, dan vind je mij hangend in de overloop als je thuiskomt'. Het was een dreigmiddel waarop hij wist dat hij me kon pakken en wachten op het ergste. Achteraf kom ik achter zoveel geheimen, mijn leven is de afgelopen jaren één grote leugen geweest. Alleen mijn kinderen (4&5) zijn hetgeen wat mij op sommige dagen nog op de been houdt en wat achteraf gezien echt is geweest. Hij heeft het gedaan, terwijl hij wist dat ik hem zou vinden. Hij wist dat ik om een bepaalde tijd thuis zou komen met de kinderen. De traphekjes waren open, wat nou als een van de kinderen naar boven was gelopen?! Nu maanden later, merk ik rust op. Het is rustig in ons leven, geen ruzies en geen dreigementen meer. Veel vragen wel, die zullen nooit beantwoord worden. Veel leugens die boven water komen, hij leidde veel verschillende levens. Mag ik enigzins zeggen dat ik opgelucht ben?