En verder.

Het is nu 2 weken geleden geloof ik. Het moment dat we te horen kregen dat hij dood was.

Ik deel hier, wat van mijn ervaring en gevoel. Wellicht heeft iemand anders er wat aan, om te lezen dat ze niet alleen zijn, misschien is het ook wel een manier voor mij om te horen, dat ik niet alleen ben in deze gevoelens en ideeen.

De echte actieve flashbacks zijn verdwenen voor nu. Al zal het mij niet verbazen als ze terugkomen.

Fysieke klachten die ik nog wel heb, soort hoofdpijn meer een druk op mijn hoofd. Misselijk, vrijwel vanaf het moment dat we het hoorde tot nu. Moe, erg moe. Rare droom, waarbij vrijwel iedereen die ik ken, voorbij kwam en mij vertelde dat hij/zij dood ging aan een ziekte o.d.

Het werk is weer begonnen, maar ik heb nog steeds vrijwel geen concentratie en voel mij niet goed in staat om veel te doen. Ik dwaal in gedachten vaak af, niet eens naar wat er gebeurt is, maar gewoon naar een leegte in mijn hoofd een soort roes waar ik in getrokken wordt.

Tijdens het coachen wat ik bij een sportclub doe, merk ik hetzelfde ik kan de energie welke ik normaal had niet overbrengen. Dat valt mij zwaar. Ik heb nu ook aangegeven dat ik mijn werk daarin even op een laag pitje zet.

Het algehele gebrek aan energie is hoog. Het liefst doe ik eigenlijk helemaal niets, behalve wachten op de lente. Ik heb altijd al last van een winter depressie, waarbij mijn vit-d waarden te laag zijn. Dit helpt niet mee.

Een ander lastig iets, ik ben zelf ook bekend met depressie e.d. ik merk dat de combinatie van het overlijden van hem en mijn eigen duistere gedachten niet goed mixen. Soms heb ik zelfs wel eens de gedachten dat het misschien een betere oplossing is. Al realiseer ik mij dan ook wel weer direct dat dat niet zo is en dat ik genoeg mensen heb, waar ik helder voor moet blijven. Maar dat ik alleen al de gedachten heb, beangstigd mij soms wel eens, het voelt of een donkere wolk die ik om mij heen voel, mij wil opslokken of zo.

Misschien moet ik weer eens in gesprek met een psycholoog of zo. Maar ik weet dat daar een gebrek aan is en wil ook geen gebruik maken van "chats" hier of bij b.v. 113 omdat dat het bezwaard voelt en ik wil het absoluut niet op mijn geweten hebben, dat iemand contact probeert te leggen en dat ik die plek en tijd inneem.
Dat is wel een raar dubbel gevoel. Maar ik heb die chat al een paar keer gesloten omdat het A te lang duurde om iemand te spreken en B omdat ik niet wilde dat ik die schaarse plek zou overnemen van iemand anders.
Maar wees gerust, het is niet zo extreem dat ik echt plannen of ideeen heb, het is meer de gedachten.

Ik hoop dat het inzicht in mijn beleving iemand helpt.