een enorm gemis

Heel veel sterkte lieve sharon-94.
Wat je zegt is zeker waar, het doet mijn ook erg goed om elkaars verhaal telezen.
1 febuari is mijn vader het leven uit gestapt met eigenlijk weinig reden tot achter laten van een briefje
Er stond alleen in, ik ben het zat.
Ik kan niet meer, voor mijn is er geen toekomst meer. Doe iedereen de groeten vaarwel

Me moeder merkte ook niet heel veel aan hem, hij was altijd wel een beetje een knorige man alleen hij trilde met ze handen dat viel ons wel op en gaf geld verkeerd terug dus wij denken aan beginnend parkeson.
En al die rot corona berichten maken de mensen ook verward die al zo met hun zelf in de knoop zitten

Ik ga nu zelf ook binnen kort naar aan psychiater omdat dit zo klap voor mijn is geweest, ik ben kapot.

Maar hoop snel de oude tewezen en het te kunnen leren accepteren dat dit zijn keus was en hij nu zijn rust heeft gevonden

Heel veel sterkte, Sharon, bij het verder leren leven en daar in veel meer rust je geliefde een plaatsje te geven. Elkaars verhalen lezen, ook de lieve reacties op jouw bericht, troost echt. Het lijkt mij goed en fijn om elkaar eens te kunnen ontmoeten de komende zomer, wie er wil in deze groep. Wij hebben een grote tuin buiten Nieuwveen, het Groene Hart. Wij verloren na 2 jaar depressies en lastig leven onze dochter Enja (30), op 3 oktober 2020. Ook ik tespecteer haar keuze volledig, Enja heeft er alles aan gedaan om ons te helpen. Maar ik mis mijn dochter natuurlijk enorm. En vragen naar Hadden we niet meer..., horen er altijd bij. Daarom troost het lezen van de berichtjes op dit forum me enorm.

9 september 2021 nu 6mnd geleden vond ik mijn 26 jarig dochter, inderdaad haal ik van ieder zijn verhaal iets van herkening.
heeft naar velen altijd blijdschap getoond vooral op social media maar poste steeds minder. De corona heeft zeker een rol in gehad na iedere persconferentie werd ze steeds depri. Zochten hulp maar werd steeds op wachtlijst gezet wegens corona. Het verdriet is nog heftig, tranen komen zomaar ook op straat want er is veel wat aan haar herrinerd de boodschapjes in de kruidvat saampjes. Haar studio was helemaal opgeruimd en schoon gemaakt met 2 wijnglazen gezet op de aanrecht, (proost).
Ik lees veel over het waarom en verhalen van anderen om het te begrijpen en hoe verder.

Lieve Sharon,

Wat is het toch vreselijk te zien dat iemand in zo'n korte tijd mentaal zo in de knoop komt te zitten en daar niet uitkomt. En dan met zo'n drastische maatregel jullie mooie leven samen opgeven.
Ik begrijp dat je momenten hebt dat je niet meer wilt voelen.Toch zal de pijn op den duur wat minder worden, al kan je dat nu mogelijk niet geloven.
Mijn zoon van 16 is 18 maanden geleden uit het leven gestapt. Wij wisten 5 weken dat hij wat sombertjes was en hebben hulp gekregen. En toen het beter leek te gaan, waren wij minder op onze hoede, en heeft hij gehandeld. Hij heeft naar velen altijd getoond dat hij gelukk8g was, maar daaronder heeft waarschijnlijk een laag gezeten die hij aan niemand toonde.

Ik hoop dat je de kracht weer gaat vinden om er wat van te maken. Ik hoop dat je veel steun krijgt van je omgeving. En zoek lotgenootjes op, omdat zij kunnen voelen hoe allerlei emoties je kunnen overspoelen.

Beste Sharon, alle sterkte toegewenst bij het verwerken van dit verlies. Mijn vriendin heeft in 2019 zelf afscheid genomen en ik herken jouw verhaal. Je bent een team samen en opeens sta je er alleen voor. De toekomst die je voor je zag, ziet er opeens heel anders uit. Ik mis mijn vriendin nog steeds en dat zal altijd zo blijven denk ik. Voor mij een teken dat ze veel voor mij betekent heeft. Ik denk dat dat bij jou niet anders zal zijn. Dat wil niet zeggen dat het altijd als pijn zal blijven voelen. Bij mij overheersen nu de mooie herinneringen. Niet de strijd die ze geleverd heeft. Wat mooi dat je zegt dat hij een mooi leven heeft gehad. Waarschijnlijk heb je veel bijzondere herinneringen aan hem. Die aan mijn vriendin hebben mij geholpen in de eerste periode. Ik ben ze allemaal op gaan schrijven. Daarbij heb ik veel tranen gelaten, maar niet zonder glimlach. De komende tijd zal je waarschijnlijk nog heen en weer geslingerd worden tussen allerlei emoties. Dat was bij mij ook het geval. Geef jezelf de tijd. Goed dat je deel wil nemen aan een lotgenotengroep. Die heeft mij zeker geholpen. Ik denk dat je al veel zult herkennen in de ervaringen van anderen op dit forum inderdaad. Mij hielp die herkenning om mijn gevoelens een plekje te geven en dingen af te kunnen sluiten. Heel veel sterkte de komende tijd!
Groeten, Vincent