7 juni 2024
Herinner het me nog als de dag van gister. Ik, hoogzwanger (38 weken), werd wakker van de deurbel die 1, 2, 3 keer ging. Mijn schoonzus stond voor de deur. Aan haar gezicht kon ik aflezen dat er wat verschrikkelijks gebeurd was. “Je vader is overleden, hij heeft zichzelf opgehangen in de schuur”. Een zin die ik nooit meer zal vergeten. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Waarom? Waarom nu? Waarom heeft hij geen hulp gevraagd? 13 dagen later ben ik bevallen van mijn dochtertje. Zoveel verdriet en onbegrip. Niet kunnen genieten van mijn kraamtijd, geen roze wolk. Ik moet door, voor mijn gezin, maar voor mijn gevoel staat alles stil.
Bezig met laden...
4 Reacties