Vakantietijd
De zomer is alweer even bezig. Veel familie, vrienden en bekenden zijn op reis. Dat betekent ook dat het stiller wordt om je heen en je ineens tijd overhoudt.
Die rust kan prettig zijn, maar voor mij betekent het vooral dat ik meer ga nadenken. Over mijn zoon. Over alles wat is geweest. Emoties komen sneller naar boven, ik word rustelozer.
Normaal zorgt werk voor afleiding, maar ook dat ligt nu stil. En dan vraag ik me af: hoe geef ik invulling aan al die dagen?
Ik had mezelf voorgenomen om te gaan klussen deze zomer, maar eerlijk gezegd ontbreekt de moed me nog steeds om echt te beginnen.
Hoe is dat voor jullie?Hoe ervaren jullie de vakantieperiode?
Heb je plannen gemaakt, of juist helemaal geen zin om te gaan of toch de tijd thuis door te brengen?
Liefs Anja
2 Reacties
Dat herken ik wel! Ik moet zeggen dat ik mezelf eigenlijk zo veel mogelijk bezig probeer te houden. Ik ben onwijs druk. Is dat altijd goed? Geen idee! Maar zo houd ik het momenteel vol.
Ik zoek juist vaak mensen op. Ik ga eerder weg (naar het buitenland) om verplichtingen te ontvluchten. Lekker tegenstrijdig allemaal weer he?
Wat ik lastig vind in de vakantieperiode is dat als ik zelf weg ga ik telkens complete gezinnen zie. Ik zei eerst gelukkige gezinnen. Maar het gelukkig zijn vul ik zelf in. Ik weet natuurlijk niet of ze gelukkig zijn. In mijn ogen zijn ze compleet, een papa, mama en kinderen. Terwijl zij misschien ook wel iemand missen. Maar dat zie je natuurlijk niet.
Ik denk dat het enige wat je kan doen is naar je eigen gevoel luisteren. Wil je niet klussen? Morgen weer een nieuwe dag. En ook dat voelt weer raar om te zeggen, omdat wij als geen ander weten dat een morgen ook niet kan komen. Dus ik hoop dat je snapt wat ik ermee wil zeggen hihi.
Heb je een vakantie op de planning staan waar je naar kan uitkijken? Waarvoor je kan aftellen? Of iets anders leuks wat jou energie geeft?
Heel veel liefs van mij!
Ja wanneer er meer rust is, krijgen je gedachten en gevoelens ook meer ruimte. Alles wat je in het dagelijkse leven makkelijk weg kan stoppen door werk en je sociale omgeving, komen nu weer naar boven. Dat herken ik heel erg.
Daarnaast ervaar ik ook de druk om te ‘moeten’ genieten van mijn vakantie. Terwijl dat genieten helemaal niet zo makkelijk meer gaat. Er zijn jaren geweest dat ik het helemaal niet kon en juist extra verdrietig werd door die teleurstelling. Nu lukt het me weer iets beter om te genieten, maar vind het ook nog steeds een zware opgave. Het heeft misschien ook wel een andere definitie gekregen. Genieten stond voor mij gelijk aan zorgeloos zijn. En dat ben ik niet meer. Nu betekent genieten voor mij dat ik plezier heb in wat ik doe of zie. En dat ik daar blij van word.
Ik vertrek zo meteen naar Portugal en heb gewoon besloten in het moment te leven. En als dat betekent dat ik geniet, dan is dat hartstikke fijn. Maar als dat betekent dat ik verdrietig ben of dat er gevoelens over mijn broertje naar boven komen, dan is dat ook oké. Misschien is het juist wel fijn dat ik nu even kan onthaasten en er weer even meer ruimte is voor die gevoelens. Ze moeten er toch af en toe even uit.
Voor mij helpt het in zulke periodes om - naast op vakantie te gaan - ook dingen in mijn eentje te ondernemen. Even mezelf trakteren op een lunch, of een mooie wandeling. Even inchecken bij hoe ik me eigenlijk voel. En als ik helemaal nergens zin in heb, dan plof ik lekker op de bank en ga ik een serie kijken. En als het kan, deel ik mijn gevoelens met een vriendin of familielid. En anders schrijf ik ze op.
Leg jezelf vooral niet de druk op dat je dingen ‘moet’ doen. Het enige wat je moet is luisteren naar jezelf en lief zijn voor jezelf.
Ik hoop dat je er ondanks alles toch een beetje van kunt ‘genieten’, wat dat dan ook mag betekenen.
Liefs, Iris