Verlies verandert alles
Vandaag is het precies zes jaar geleden dat mijn man voor het eerst zei dat hij van mij hield. Gevolgd door: “Nu kunnen we het net zo goed officieel maken, haha.” Vandaag is dus eigenlijk onze jubileumdag, want op deze dag kregen wij officieel een relatie. Alleen valt er nu niet zoveel te vieren. Ja, de liefde die wij voor elkaar voelden en nog steeds voelen. Maar ik kan het niet met hem vieren. En dan bekruipt die eenzaamheid mij weer. Het is een prachtige dag, het zonnetje schijnt, maar hij is er niet.
En wat is er veel gebeurd in die zes jaar. Van corona, tot aan het kopen van ons huis, tot aan de geboorte van ons zoontje en niet lang daarna zijn overlijden. En terwijl mijn leeftijdsgenoten hun gezin uitbreiden of gaan trouwen, is ons leven zo anders.
Je hebt het leven vóór het overlijden en ons leven daarna. Maar daarin heb ik ook de Shyla van vóór het overlijden en daarna. Ik ben niet meer de persoon die ik was. En dat is oké. Daar heb ik nu vrede mee. Maar dat is niet altijd zo geweest. Verlies is zoveel meer dan het verliezen van de persoon zelf. Je verliest een toekomst, je verliest een bepaalde zorgeloosheid. Je kijk op het leven wordt anders. Althans, zo heb ik het ervaren.
Ik ben trots op de persoon die ik nu ben, na het overlijden. Maar stiekem verlang ik ook terug naar de Shyla die ik daarvoor was.
Herkennen jullie dit ook?
Welk secundair verlies hebben jullie allemaal gevoeld?
En ben jij als persoon veranderd?
Liefs van mij
11 Reacties
En ik herken je verhaal. Er is een leven voor en een leven na. Ik mis zó vaak mijn zorgeloze leven en wie ik was voor mijn broertje overleed. De energie en levenslust die ik toen nog had. Ik merk dat ik terughoudender en serieuzer ben geworden. Dat ik de controle wil houden. Ik mis soms de losse en spontane versie van mezelf. Het komt beetje bij beetje terug, maar het zal nooit meer zo zijn als het was. Ik ben veel sneller moe en overprikkeld. En ik denk dat je batterij nooit meer helemaal 100% opgeladen zal zijn, omdat je elke dag een zware last met je meedraagt. Je blijft functioneren op max 80%.
Aan de andere kant heb ik ook veel geleerd, ben ik snel volwassen geworden en heb ik andere prioriteiten. Ik wil dankbaar zijn en genieten van het leven. Juist omdat ik weet hoe vergankelijk het is. Het is een dubbel gevoel.
Ik hoop dat je misschien over een tijdje soms de oude Shyla een klein beetje in je naar boven kan halen, maar tegelijk ook waardeert hoe je vandaag de dag bent. De sterke vrouw die door een enorm verlies heen is gegaan, maar wel nog steeds het leven aangaat en een prachtig kindje grootbrengt.
Liefs!
Ik hoef gewoon niks uit te leggen. Dat is zo fijn. Je snapt mijn gevoel echt helemaal. En ja ook ik herken mij weer in wat jij zegt. Je weet hoe kort en kwetsbaar het leven kan zijn. Het is niet allemaal vanzelfsprekend. En elke dag weer opstaan en naar bed met het verlies dan doet inderdaad wel wat met je energie. Gelukkig kan ik van heel veel genieten, maar inderdaad heel veel dingen zijn ook niet meer belangrijk voor mij.
Voor nu kijk ik weer uit naar onze volgende vakantie! Veel tripjes maken en de wereld zien houd mij ook op de been. Dan wilde ik met Roderick doen. Ik heb hem beloofd dat de dingen die wij wilde doen ik nu met mijn zoontje ga doen.
Het leven is ergens ook weer te mooi om stil te blijven staan, toch?
Liefs!!
En ik weet zeker dat jou broertje vol trots met je mee kijkt!!
Bedankt voor je mooie woorden allereerst en voor het delen.
Ik herken (bijna) alles wat je schrijft. Ook voor ons bestond er een leven met Maia en is er een ander soort leven zonder haar voor in de plaats gekomen. Voor en na dus. Wij ervaren naast de rouw, het verdriet, gemis en verlies inderdaad ook gevoelens van weemoed en verlangen terug naar het leven met ons complete gezin. Daarnaast is ons toekomstperspectief niet meer wat het was en we zijn ruim 3 jaar na dato eigenlijk nog steeds bezig met opnieuw leren leven in de breedste zin van het woord.
Ik wens je vandaag een mooie jubileumdag toe.
Hartelijke groeten van Martijn
Ps. Vaderdag 2025 ben ik goed doorgekomen. Het is vanzelf weer maandag geworden!
Dankjewel voor deze mooie woorden! Gek hoe alles opeens in perspectief wordt geplaatst he? Hoe in 1 klap alles anders kan zijn.
Hoe doen jullie dat nu? Het opnieuw leren leven? Zijn er bepaalde dingen die je nu meer doet bijvoorbeeld? Ik ben sinds een jaar nu heel veel aan het sporten. Wat voor mij therapeutisch werkt. En daag mijzelf daar ook echt in uit.
Wat fijn dag je afsluit met dat je Vaderdag goed bent doorgekomen. Voor de één is het puur een commerciële dag. De ander ervaart het toch als iets emotioneels. Voor mij is het wel dat laatste. Zoals mijn moeder gister ook appte naar mij, het wordt vanzelf weer morgen. En dat is precies wat jij ook zegt!
Heel veel liefs!
Goed om dit te lezen! Gek he, dat je elkaar niet kent en toch elkaars gevoel zo goed begrijpt. Lukt het jou om ondanks alles ook weer te genieten? Ik merk dat wel bij mezelf. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Roderick denk of hem mis. Maar toch geniet ik ook echt weer van veel dingen.
Liefs!
Zeker lukt het ons om te genieten. Misschien, maar dat klinkt natuurlijk wel een beetje gek, zelfs meer dan voor Maia’s overlijden. Wat je schrijft over Roderick herken ik volledig. Maar naast het gemis, en het verdriet dat dit met zich meebrengt, is er gelukkig ook nog ruimte voor plezier. Dat merk ik bij mezelf en lees ik ook in jouw bericht.
Alle goeds gewenst voor vandaag.
Martijn
Wat fijn om te lezen!
Ja het genieten is nu ook anders he? Ik snap het helemaal! Dus voor mij klinkt dat zeker niet gek.
Mag ik vragen wanneer Maia is overleden?
Liefs van mij