Hallo iedereen, ik wilde mijn verhaal delen en waar ik momenteel mee zit in de hoop op advies. Of om simpelweg te horen van lotgenoten. Vooral slachtoffers van grooming, ik heb hier helaas weinig over kunnen vinden in de community. En op het internet is het ook lastig om lotgenoten te ontmoeten die een vergelijkbaar verhaal hebben. Ik ben dus een slachtoffer van grooming geweest. Voor een lange tijd realiseerde ik me niet dat dit seksueel misbruik was. Ik dacht dat de ‘relatie’(die inmiddels geëindigd is) simpelweg niet goed was, niet iets zo serieus als seksueel geweld. Een kleine 2 maanden geleden realiseerde ik me echter dat er wel iets aan de hand was. Deze realisatie heeft in een korte tijd heel veel deuren geopend. Ik merk het niet bewust maar ik weet dat ik onbewust heel veel stress heb. Ik huil bijna elke dag en elk klein dingetje dat mis gaat kan de druppel voor me zijn. Ook voel ik mezelf een beetje terug slippen in de depressie waar ik in zat(al voordat alles gebeurde), dit vind ik een erg eng idee. Ook heeft wat er gebeurde een effect op mijn relaties met mensen. Niet veel op gewone vriendschappen of de relaties met familie. Meer romantische relaties en relaties waarin ik mezelf erg kwetsbaar opstel. Ik denk altijd dat iemand boos is en dat het mijn taak is om dat te verhelpen. Ik verbeeld me allerlei dingen die ik maar niet uit m’n hoofd krijg. Dit vind ik heel vervelend maar ik denk dat het ook erg vermoeiend is voor de mensen waar ik mee praat.

               Een klein 1,5 jaar geleden, een paar dagen nadat ik 16 werd, begon ik te praatten met een man uit Engeland. Ik had hem ontmoet via een meisje van mijn leeftijd waar ik mee sextte, ze zei dat ze met hem praatte en dat dat goed ging. Ze gaf mij zijn snapchat gebruikersnaam en zo kwamen we aan de praat. Het gesprek was dus gelijk seksueel. Ik dacht eerst dat hij 21/22 jaar zou zijn. Hij was echter 26/27. Dit maakte me oncomfortabel maar hij was aardig en wat kon er mis gaan? Ook stuurde hij een foto, ik vond hem zeker niet aantrekkelijk. Maar om een of andere reden ben ik toch doorgegaan. Over de tijd werden we steeds hechter. Ik was verliefd op hem geworden, hij zei dat hij zich ook zo voelde. Alhoewel ik dat nu betwijfel. Ik stuurde hem foto’s en video’s wanneer hij daar om vroeg, ook foto’s waar ik me nooit comfortabel bij voelde. Ik heb meerdere malen met hem gevideobeld. Ik moest me uitkleedden en andere dingen voor hem doen. Op deze momenten deed ik dit vrijwillig. Maar als ik er aan terug denk voelde ik me zeker niet op mijn gemak. Hij vroeg er echter om en het was toch mijn taak om ervoor te zorgen dat hij het naar zijn zin had? De gesprekken die we hadden waren erg ‘kinky’. We hadden het over dingen waar ik simpelweg nog te jong voor was. Sommige dingen vond ik wel leuk maar er zaten zeker ook dingen bij die ik nooit wat heb gevonden, en nog steeds niet leuk vind. Door de hele ‘relatie’ heen bleef ik me ongemakkelijk voelen met zijn leeftijd. Ik wist dat ons leeftijdsverschil hem een pedofiel maakte, en ik wist dat dat fout was. Maar ik was een 'uitzondering’ volgens hem. Ik heb het er denk ik 1 of 2 keer over gehad. Toen ik suggereerde dat hij een pedofiel was werd hij erg boos. Hij was extreem beledigd dat ik zoiets kon denken. Ik geloofde hem aangezien ik hem vertrouwde en bracht het niet opnieuw op. Na een poos begon hij het steeds drukker te hebben en leek het hem het beste om puur ‘friends with benefits’(vrienden die ook een seksuele relatie hebben) te blijven. Ik gok dat ik emotioneel te veel werk was. Na een poosje begon mijn verliefdheid te vervagen en begon ik me een beetje ongemakkelijk te voelen. Het advies van mijn vrienden dat het fout was en dat ik moest stoppen kwam eindelijk een beetje door. Ik heb het toen lastig afgebouwd en inmiddels praat ik niet meer met hem.

               Op dit moment weet ik simpelweg niet welke stappen ik moet zetten. Moet ik professionele hulp zoeken? Ik ben bang om het aan mijn familie te vertellen. Ook ben ik bang dat het misschien een effect heeft op mijn opties in mijn latere leven als ik het vertel? Als ik professionele hulp zoek is er geen weg terug meer, dat is een permanente stap. Dit vind ik heel eng. Ook vraag ik me af of wat ik heb meegemaakt wel erg genoeg was. Hij heeft me nooit in het echt aangeraakt(alhoewel hij graag een weekendje hierheen wilde komen) en alles was online. Was hij echt manipulatief of beeld ik het me allemaal in? Er zijn andere mensen die veel ergere dingen hebben meegemaakt en die de hulp meer verdienen. Ook was wat ik deed consensueel op dat moment, sluit dat het seksuele misbruik uit? Ik weet ook niet of ik iets moet ondernemen als aanklagen. Ik weet dat ik hem kinderporno heb gestuurd en dat dat zeker illegaal is. Maar hij woont in Engeland, ik heb geen idee wat ik dan nog kan doen. Persoonlijk voel ik nu niet de nood om er een zaak van te maken. Ik weet alleen dat ik niet het eerste jonge meisje was, en ik ben vrijwel zeker dat ik niet de laatste zal zijn. Daar ben ik bang voor, dat hij hetzelfde zal doen met andere meisjes. En dat wil ik voorkomen, ik weet alleen niet hoe.

               Als je dit allemaal hebt gelezen wil ik eerst bedankt zeggen, ik weet dat het veel is. Ik hoop dat er misschien wat herkenning voor iemand in te vinden is. Ik zou het fijn vinden om reacties te ontvangen.