Moet je praten?

Een plan maken hoe je het verteld kan maken dat je juist spanning op gaat bouwen. Spontaan kan het gevoel geven dat je dingen gaat zeggen die je niet wilt en zoals je het niet wilt. Allemaal opties allemaal voor en nadelen. Heb je voor jezelf het verhaal al eens opgeschreven? En dan teruggelezen met die persoon in je achterhoofd?

Heel gemengd dit. Er zijn voordelen en er zijn nadelen aan praten. Ik zal er een betoog van maken, want ik vindt het wel een heel belangrijk onderdeel.

1. Je praat, maar houdt het algemeen
2. Je praat, je gaat in op details
3. Je voert een dialoog uitgaande van waar de ander naar vraagt
4. Je praat niet over wat er is gebeurd, maar wel over de effecten ervan.
5. Je praat niet maar wel over wat je van de ander kunt gebruiken qua houding of ondersteuning

Van allen is iets te vinden. Allen heb ik wel doorlopen en ook bij anderen ervaren wat dit voor effecten voor hen had en ik zal er wat voor en nadelen aan koppelen, maar eerst dit, aangezien ik het wel belangrijk vindt om te zeggen.
Ja delen kan jou helpen, maar helpt het de ander ook?
Wij mogen een trauma dan hebben, maar je kunt een ander door je verhaal te vertellen ook een trauma bezorgen. Wees je dus altijd bewust van de andere partij en wat deze aan kan. Je wilt tenslotte de ander niet overbodig belasten. Is klinische termen heb je het dan over een secundair trauma. Zorg dus dat je weet wat de ander aan kan en houdt hierbij in je achterhoofd dat de mate van details afgestemd is op de ander. Je wilt veelal namelijk dat de ander je begrijpt, niet dat deze van je vervreemd.

1. je praat, maar houdt het algemeen
Als je praat en het algemeen houdt, dan houdt je het veilig voor jou en de ander. Het gewoon laten zijn als onderwerp kan maken dat de ander zich een voorstelling kan maken. Je laat ze mogelijk ook wat in het ongewisse waardoor ze een "afstand" kunnen ervaren juist doordat je bepaalde informatie misschien niet verteld. Ik heb zo bijvoorbeeld lange tijd niet verteld om wie het ging. Vooral vanwege de neveneffecten die dit op de andere partij ging hebben (schuldgevoelens bij de andere partij, terwijl dit mogelijk misplaatst is). Het voordeel van het algemeen houden is dat je mogelijk niet teveel nadruk legt op de details waardoor er minder aandacht gaat naar het verhaal en meer naar wat je ermee wilt bereiken dat je het verteld. Het nadeel kan zijn dat het giswerk van de ander naar meer diepgang in het verhaal meer "invulschade" kan bezorgen waarbij je achter zou willen dat je meer had verteld. Het "algemeen houden" is een heel ruim begrip. Je kunt inderdaad zeggen "iemand is fysiek mijn grenzen over gegaan" of "ik ben misbruikt geweest door een persoon en ben daar nu herstellende van".

2. Je praat, je gaat in op details.
Het nadeel hiervan is, dat de details dus het oog weg kunnen nemen van het doel van het vertellen. Veelal is dit de ander meenemen in je last die je op dit moment draagt en de duidelijkheid die je de ander wilt geven in je gedrag of houding of dergelijke. De ander dus meenemen in je traject en niet in het ongewisse laten.
Het voordeel van de details benoemen is je eigen verwerking. Door te praten confronteer je jezelf met je trauma en haal je een stuk lading eraf (schaamte, angst, etc.) Hoe meer je verteld hoe meer dit verminderd. Herhaaldelijk delen maakt dat de gevoelens die ermee gepaard gaan ook verminderen waardoor de last verlaagd.
Afstemming van details als je uitsluitend praat is lastiger. Wees je er dus bewust van dat er een verschil is tussen jij praat of wij praten (dialoog).

3. Je voert een dialoog uitgaande van waar de ander naar vraagt
Als je een dialoog aan gaat, dan ontstaat er een continue afstemming. Het nadeel hiervan is dat je vragen kunt krijgen die je lastig vindt of dat je dingen gaat beantwoorden waar ze het antwoord (achteraf) niet hadden gewild. Een dialoog vraagt een bepaalde vertrouwdheid in je eigen gespreksvoering over het onderwerp. Het voordeel is dat je altijd in contact met de ander kunt blijven waardoor je de ander niet zo snel gaat belasten met wat je verteld. Het nadeel is dat je samen tot een bepaalde diepte kunt gaan omdat je in een zogenaamde flow komt van vertellen dus het kan zijn dat je jezelf erin kunt verliezen. Het nadeel is dus dat je bepaalde grenzen over kunt gaat van jezelf. De vraag die je je dan moet stellen is, als dit gebeurd kun jij jezelf dan opvangen, veelal wil je namelijk niet de ander in de rol van je therapeut plaatsen. Het voordeel is de afstemming met de ander en daardoor dat het veiliger kan zijn voor beide partijen. Aangezien met dit onderwerp omgang met grenzen soms lastig kan zijn, is het ook een goede leerschool om je grenzen hierin te bewaken.

4. Je praat niet over wat er is gebeurd, maar wel over de effecten ervan.
Klinkt gek aangezien rondom het onderwerp veelal wordt gezegd praten praten praten. Je therapeut/psycholoog stelt voor dat. anderen stellen voor dat. De anonimiteit uitstappen betekent ook dat je voor je gevoel het de wereld gaat vertellen. Het kan ervoor zorgen dat je het gevoel gaat krijgen dat de hele wereld het weet en daarom naar je kijkt. In mijn optiek kan het een keuze zijn om niet over de inhoud te gaan praten, maar wel over de effecten. Het nadeel is dat je de ander erbuiten houdt, maar dit is ook het voordeel. Je belast de ander niet. Je krijgt geen rolverwarring (therapeutische rol). Een ander voordeel is dat indien je voor je gevoel nog niet zo stabiel staat, dat je niet uit balans wordt gehaald. Het nadeel kan daarentegen zijn dat je daardoor gevoelsmatig om het hittepunt heen blijft draaien en "stil staat". Desondanks kan het wel een bewust "nu nog niet" keuze zijn. Door wel te zeggen "ik heb een traumatisch iets meegemaakt en daardoor heb ik nu lasten zoals....." kun je wel iemand uitleggen dat het niet "zomaar" is en dat je druk doende bent met je herstel. Het kan zijn dat dit je als een eerste kleinere stap kan helpen, maar daardoor het wel langer laten duren tot je op een ander punt beland.

5. Je praat niet maar wel over wat je van de ander kunt gebruiken qua houding of ondersteuning
Hierbij is je doelstelling heel simpel. Iemand is belangrijk in je leven en je hoopt dat deze je gaat helpen bij je herstel. Om deze persoon niet te belasten met het onderwerp richt je jezelf op je wensen ten aanzien van de ander. Je stelt je kwetsbaar op door te zeggen specifieke ondersteuning te willen, waardoor je de ander wel bewust maakt van je kwetsbare positie.
Hierbij natuurlijk het nadeel natuurlijk dat de ander door de vaagheid, niet heel welwillend kan zijn om je te helpen. Om het met een ander voorbeeld aan te duiden "ik wil geld van je lenen want ik heb een probleem, maar ik wil niet vertellen wat voor probleem". De ander kan gaan invullen dat het een gokverslaving ofzo is en je mogelijk niet eens echt helpt ermee en dus huiverig is hulp te verlenen. Deze keuze valt of staat vaak op een behoorlijke dosis vertrouwen/krediet dat je bij de ander hebt.

Als laatste natuurlijk "all of the above" (alle antwoorden).
Je buurvrouw kun je misschien kiezen voor optie 5. Voor je moeder optie 1 om haar niet te kwetsen. Je beste vriendin optie 2 omdat deze er net verder vanaf staat emotioneel waardoor deze de diepgang wel aan kan, etc. etc.

Heel verhaal geworden, maar zoals ik al benoemde. In mijn optiek is er niet een pasklaar antwoord op. Er zijn vele factoren die meespelen en dan houdt ik het nu nog algemeen. Ik wil het ook niet te complex maken voor je.
Om een voorbeeld te geven. Ik vertelde mensen die mijn netwerk en mijn belager niet kende wel om wie het ging (zonder naam, had geen meerwaarde voor mijn gevoel). Mensen in mijn directe omgeving deed ik dit niet omdat ze het gevoel konden krijgen dat ze tekortgeschoten waren. Zoals mijn moeder die letterlijk aan me gevraagd had of er iets gaande was.
Al om al lastig, maar het meest belangrijke in mijn optiek is. Kies je eigen tempo en blijf dicht bij je eigen gevoel. Laat het doel (je herstel) niet automatisch het middel (praten) goedkeuren. Hopelijk is dit hele betoog een beetje duidelijk en kun je er wat uit halen voor jezelf. Succes met het maken van je keuzes in deze!

Dank allemaal voor het antwoorden. Ik heb degene die ik meer wil vertellen al een keer verteld dat 'iemand aan mij heeft gezeten en dat klopte niet'. Maar verder nog niet. Ik wil wel mijn verhaal delen, van hij deed dit en dat, want ik voel wel een beetje de behoefte om dat te doen en mijn psycholoog raadt idd ook aan om te praten met vriendinnen. Maar deel je dan ook in grote lijnen of precies wat er is gebeurd of alleen maar kort 'hij zat aan mij'.

En tuurlijk moet ik dat zelf beslissen.
Wat ik opmaak uit het antwoord van Edwin is dat ik dus best open kan zijn naar mijn vrienden toe. Ook al is dat eng en spannend. Het is niet gek ofzo dat ik hun al die details vertel. ?

Mij heeft het heel erg geholpen om er over te praten.
Ik ben heel open over wat er met mij is gebeurt en probeer het ook tegen zo veel mogelijk mensen te zeggen.
Aangezien ik PTSS er aan over heb gehouden en ik nog regelmatig paniekaanvallen heb zorg ik er zo voor dat mensen mij kunnen helpen doordat ze van mijn situatie af weten.
Natuurlijk is het allemaal jou eigen keuze om er over praten maar naar mijn eigen ervaring heeft het mij heel erg geholpen☺️