voorstellen
Dag allen,
toevallig een tijd terug een keer bij dit forum uitgekomen vanwege mijn werk in de ggz. Nooit echt bij stilgestaan wat hier zoal geplaatst wordt dus dacht zal eens gaan lezen.
Kon het niet weerstaan om dan ook te gaan reageren, dus dacht, als ik reageer op verhalen moet ik misschien zelf ook maar eens wat plaatsen ook.
Ik kom uit een gezin van huiselijk geweld en daardoor ben ik op mijn 16e verstrikt geraakt in het contact met een homoseksuele man die een meer vaderlijke rol voor me vertolkte dan ik ooit had ervaren. Geld wat ik kreeg voor simpele klusjes maakten dat ik bleef komen. Uiteindelijk een avond alcoholgebruik waarbij ik wakker werd en merkte dat er meer was gebeurd dan ik wilde, maar toen ik wilde vertrekken werd er gedreigd met openbaring van wat er gebeurd was. De schaamte van een 16 jarige jongen werd toen wel enorm. Ik voelde me al een buitenbeentje vanwege mijn verleden, dat was toen een feit. Het heeft hierdoor ruim 2 jaar geduurd i.c.m. drank, drugs, losbandige contacten (seksualiteit objectiveren om de last te verkleinen) om tot het punt te komen dat ik niet meer wilde leven en me actief van mijn leven heb gepoogd te beroven.
Bij mijn laatste poging denderde de trein op luttele centimeters van mijn hoofd vandaan voorbij, doodsangst. Ik wilde niet dood, dus wat dan. Ik besloot dus dat ik wilde leven. Het gevoel wat me had weerhouden mezelf te doden werd mijn oerkracht tot verandering.
Ik sloot me af van de wereld en stopte met het overmatige gebruik van alcohol en drugs en ging me beraden tot een plan om mijn leven te veranderen.
Ik had simpelweg geen idee. Ik vertrouwde de mensheid niet met mijn problemen. Dus praten over wat ertoe deed, dat was er niet. Mijn vader had ik het contact mee verbroken, maar kwam ik per abuis tegen. Hij vertoonde zijn dominantie weer naar me en toen brak er iets in me. Iets wat zei "tot hier en niet verder" ik ging daardoor zelf in deze dominantie zitten en dreigde zijn vingers te breken als hij nog 1x denigrerend naar me zou zijn met zijn handen. Het verdiende geen schoonheidsprijs, maar mijn grens was er en ik had hem gesteld. Het doemscenario dat ik zo'n actie niet zou overleven dat was er niet. Hij dimde in en er kwam zowaar een gesprek.
Het gedachtegoed "wat is het ergste dat er kan gebeuren?" werd geboren. De dood als uitkomst was ik niet bang voor. Ik ben dus de man ook gaan confronteren met het misbruik en heb daar ook gezegd dat het klaar was. Mijn angst voor de openbaring vanuit hem was er nog steeds. Ik hield het contact dus aan (wetende dat hij kanker had en zou gaan overlijden). Dit om een vinger aan de pols te houden, maar daarnaast ook om te proberen te bevatten wat hem bezielde om mij zolang te misbruiken. Het was een vreemde situatie, waarbij ik dus eigenlijk nog steeds gevangen zat, maar het misbruik was in ieder geval afgelopen. Hij overleed zo'n 3 jaar later. Ik heb nog iets voorgedragen op zijn begrafenis en moest ook huilen, wat ik vreemd vond. Achteraf wist ik dat het vooral alle angst en schaamte was die ik al die tijd in me had gehad, die er uit mocht. Mijn geheim was tenslotte veilig.
Dit heeft allemaal wel verder zijn verloop gehad, maar op het eind werk ik nu dus in de ggz en gebruik ik deze negatieve ervaringen in mijn werk. Mijn angst en schaamte is een kracht geworden. Zoals sommige van die cliché zinnen "what doesn't kill you, makes you stronger".
Dus dat is mijn verhaal, ik ben er tegenwoordig heel open over, dus mocht je iets willen vragen dan mag je deze vraag gewoon stellen aan me.
4 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…