Lichamelijke reacties
Lieve lotgenoten,
Sinds de afscheidsdag van mijn zus is er een dusdanige shock, radeloosheid en zoveel meer ontstaan, wat lichamelijk en geestelijk niet te verwerken valt. Ik heb inmiddels heel veel manieren gevonden om zin, kracht en plezier te ervaren in mijn leven. En toch is er sinds die dag geen enkele dag voorbij gegaan dat ik niet aan haar heb gedacht.
Sinds die dag... Bevroor ik, ik ben gerend naar een oom die er voor mij was. Inmiddels is hij helaas ook overleden. Ik kreeg lamme benen. Ik zakte in. Ik schokte. Ik heb getrild. Ik werd getild. Ik kreeg geen adem. Ik heb geschreeuwd. Het was alsof mijn keel op slot ging, ik ademde enkel tot mijn keel. Het hyperventileren. Ik stotterde. Ik was verstijfd.
Mijn lijf kon het niet aan. In mijn brein drong niets door. Ik was te jong. Nog steeds, na zoveel jaren, zijn deze reacties opgeslagen in mijn lijf. Veel minder dan toen, maar het kan er nog steeds zijn. Het valt echter meer op, door therapie.
Ik ben benieuwd naar jullie.. herkennen jullie dit? Wat zijn jullie lijfelijke reacties geweest?
13 Reacties
Sterkte.
Ik ben gaan opzoeken wat fns is, en jeetje.. De zelfdiagnose vindt haar weg 😅.
De lamme benen ken ik ook. Ik krijg psychosomatische fysiotherapie. Daar leer ik de lichaamstaal en ik leer de 'klachten' in mijn lijf vertalen naar gestolde bewegingen en emoties. Zo ben ik erachter gekomen dat in mijn rechterbeen heel veel shock opgeslagen is en gauw verlamd raakt. Mijn linkerbeen is geneigd om mij te verplaatsen uit situaties, de flight response. Mijn linkerbeen neigt meer dan mijn rechterbeen te trillen of stampen.
Rugpijn, omdat het soms zo ondraaglijk is.
Hyperventilatie, omdat het kleinere zusje in mij geen zuurstof krijgt.
Ik ben geraakt door jouw 'brain crash'. Enerzijds omdat het herkenbaar is. Anderzijds omdat je helder omschrijft wat er gebeurt als je dierbare dochter heengaat. Het valt niet te bevatten, verkroppen, verwerken.
Ik vind het daarom fijn om te lezen dat je in therapie bent en een neuroloog hebt die jou deze mooie erkenning heeft gegeven.
Ik bewonder jouw kracht, Conchita. Heel veel liefs en warmte voor jou
Verlamming en verdoving zijn signalen dat de pijn door lichaam en geest nog niet gedragen kan worden. Dit is wat ik leerde over mezelf. Voor mij voelde het alsof ik met mijn energie 'naast' mijn lijf liep, omdat ik niet met mijn energie aanwezig kon zijn in mijn lijf. Zo zeer doet het.
Ik ben niet meer bang voor de lichamelijke reacties, maar leuk is het niet. Wel heb ik veel compassie en zorg om ermee om te gaan, maar vaak genoeg ook de nodige boosheid en ongeduld.
Maar het lijf is wijs.
Het vraagt heel veel verzorging en zachtheid. Contact, houvast, strelingen, een verzwaringsdeken, een kruik of wiegbewegingen zijn helpend.
Ik hoop dat je lief en geduldig bent voor jezelf ❤️🩹
Fijne avond
erg herkenbaar! Vooral trillen en dichte keel. Ik kreeg letterlijk geen lucht. Ik had voorheen nog nooit zoiets ervaren. Ik kreeg ook enorme pijn op mijn borst, leek of een olifant zat op mijn borst-dat is een stress en overspanning. Paniekaanvallen zijn een deel van mijn leven geworden. Mijn zoon is jaar geleden een zelfmoord gepleegd, hij heeft voor de trein gekozen. Gisteren moest ik met de trein en natuurlijk langs DE PLEK. Heenreis geen probleem want ik kwam mijn oude collega tegen en we waren gezellig aan het praten. Maar terug reis….ik zat weer helemaal te huilen en kreeg weer een paniekaanval. Vandaag ben ik hele dag moe, lichamelijk moe ik kan helemaal niets.
Inmiddels weet ik dat het hoort bij rouwen en ik accepteer het. Ik weet niet of het ooit beter wordt. Ik heb ook hulp en ik forceer helemaal niets. Het is zo als het is.
Ik wens je veel sterkte!
Warme groet,
Jenya
Totale paniek, dichte keel, alsof er letterlijk geen leven in jou geademd wordt sinds de dood van hem.
Bij mij zeg ik over het trillen dat ik huil met mijn lichaam, omdat de tranen niet altijd de weg vinden.
Ik leer steeds meer gronding te vinden in dit enorme verlies. Het is de pijn van het trauma, de onmacht, de manier waarop..
Maar ik haal wel veel kracht en rust in de liefde van haar. Ik geloof dat ze rust heeft en dat wil zeggen ook voor mij.
Ik wil dat de liefde meer stroomt, dan de pijn stroomt, als het over haar gaat.
Ik krijg goede therapie!
En toch ben ik benieuwd naar lotgenoten die deze lichamelijke ervaringen delen (of niet).
Heel veel sterkte
Zeker, vind het heel interessant om te duiken in de lichaamstaal en wat verdriet, trauma of shock met het lichaam doet. Opgeslagen en gestolde emoties die nu al een tijd de ruimte krijgen bij mij om ze uiteindelijk vrij te laten.
Doe ik niet alleen, hoor. Ik heb lichaamsgerichte therapie.
Het is ook allemaal niet niks wat een mens meemaakt in zijn leven.
Nogmaals sterkte
Dat hoeft ook niet nu.
Dank je voor je reactie. Jij ook veel sterkte toegewenst