Teamverband of niet
Hoi,
Mijn kind heeft recentelijk uitgesproken seksueel misbruikt te zijn. Onze vermoedens zijn tot onze ergste schrik waar. Sinds haar uitspraak gaat het heel slecht. Flashbacks, woede uitbarstingen, is enorm kwaad op zichzelf, wil zichzelf pijn doen, regressie, dissociatie enz.
Nu gaat de voetbal binnenkort weer starten en gaat zij naar een nieuw team. Echter maak ik me heel erg zorgen.
Er zijn veel lichamelijke klachten, kon altijd al slecht tegen pesten, is veeleisend over zichzelf. Dit bracht altijd al wat problemen op tijdens het voetballen, maar toen had zij zich nog niet uitgesproken over wat er gebeurd is. Al het gedrag heeft nu een plaats gekregen.
Nu is mijn vraag: zouden jullie je kind in zo’n situatie laten voetballen in een team, of toch eerst wachten tot zij therapie gehad heeft en weer aan het herstellen is… mijn intuïtie zegt dat men (de ouders en kinderen in het team) het niet zal begrijpen (want zo ging het tot nu toe) en dat zij gestraft wordt voor iets wat een goede reden heeft, of zouden jullie het toch proberen en het aankijken. (En de ouders inlichten)
Mijn ouders zeggen namelijk: kijk het maar aan, maar ik denk dat hij beter even helemaal niet moet voetballen in team verband. ( ze doet ook 1 op 1 trainingen, zodoende kan ze toch voetballen)
1 Reactie
Primair gesteld: uiten dat er misbruik heeft plaatsgevonden heeft een aantal reacties. De angst dat alles veranderd en de wens om jezelf af te sluiten van de wereld.
Dus nu dingen veranderen kan enorm aan de nog aanwezige structuur komen van je kind. Je kunt er daarnaast het signaal mee uitzenden dat je kind daar niet hoort te zijn of bij hoort. Daarnaast waarom nu wel en toen niet? Is je kind nu opeens te kwetsbaar nu je wel weet wat er aan de hand is? Je kunt dus best veel zaken onbewust bekrachtigen watje niet wilt.
Dus vandaar de vraag naar de leeftijd. Want het beste is om openlijk te spreken over water gaat gebeuren en of er voor je kind iets in veranderd is nu of niet. En zo ja/nee wat dit dan zegt iver de behoefte aan ondersteuning. Dit dan weer met de leeftijd en de hormonale fase als tegenlicht/tegengeluid.
Heeft je kind ondersteuning professioneel gezien?
Dat je kind nu heel boos enzo is op zichzelf is veelvoorkomend. Veel kinderen spreken met zichzelf af dat ze er niet over mogen spreken dus erna hebben ze iets gedaan wat nooit had mogen gebeuren. Om dit te voorkomen maar erna ook om zelf te straffen kunnen ze zichzelf pijn gaan dien / automutileren.
Belangrijk dus om met een goede professional over te laten spreken.
Ik zou ouders niet inlichten, dat is aan je kind na de therapie om te bepalen. Je kind heeft regie over dit stuk. Hoe lastig dat ook is. Je kind heeft de stilte doorbroken, heeft hierin regie genomen en in mijn optiek is het belangrijk die regie te volgen.
Nogmaals ik weet de leeftijd niet. Desondanks kun je ouders misschien vertellen dat je kind reacties vertoond door traumatische ervaringen, maar met welk doel? Begrip? In de maatschappij gaat dat begrip er niet komen als je buiten de lijntjes kleurt waar daar afspraken over zijn. Het is als slachtoffer van trauma niet dat je afwijkende gedragingen dan opeens wel worden geaccepteerd.
Hebben jullie al met een PoH ggz gesproken ofzo voor jullie positie als ouders erin? Niet alleen het kind heeft hulp ndodig in deze