Irritaties cliché-opmerkingen.
Nog geen 4 mnd geleden hebben wij met een vreselijk laf en gewetenloos geweldsdelict onze enigste zoon verloren.
Wij zijn compleet uit het leven gerukt omdat hij ons alles voor ons betekende, wij waren een drie-eenheid, en we zijn nu niet alleen onze allerdierbaarste zoon kwijt zijn maar ons hele toekomstperspectief is weggevaagd, niets telt nog, alles is zo onbelangrijk, waardeloos, het nut van ons bestaan is spoorloos voor altijd, meegenomen in deze onmenselijke daad.
En waar mijn nekharen rechtop van gaan staan zijn de chiche-opmerkingen die we zo vaak te horen krijgen;
*Er is een leven voor......en een leven na...
* Ooit krijgt het een plekje .
* Het moet slijten, de rauwe randjes gaan eraf.
Nou NEE......
Wij hadden een leven, een heel fijn leven, en nu hebben we GEEN leven meer, en zal dat ook nooit meer zorgeloos, fijn, waardevol of wat dan ook worden. Het is klaar, dit verdriet, dit gemis, deze pijn zal ervoor zorgen dat wij nooit meer genieten van ons bestaan, niets slijt, nergens leer je mee leven, wij zijn een groot deel van onze ik voor altijd kwijt.
Van cijfer 10 naar 0, van een happy-life recht naar de hel. En al die cliché-opmerkingen die men geeft, echt ook meestal met de beste bedoelingen, maar nee..... dat is niet van toepassing bij deze afschuwelijke wending in het leven.
Wij overleven, iedere dag opnieuw, niets meer en niets minder.
Lieve groetjes, Johanna.
5 Reacties
Ik begrijp je gevoel zo goed. Ik ben nu 3 jaar verder en ik kan nog steeds niet tegen al die cliche’s. De ergste vind ik, je bent nog zo jong… jaaaaa hoe erg is het juist dat ik zo jong ben? Dus ik snap je gevoel en frustratie enorm!
Ik weet niet of het troost bied wat ik nu ga zeggen, maar ik kan er nu wel beter mee om gaan en ik hoor ze gelukkig wel minder vaak. Dit verdriet gaat nooit meer weg. Het gemis gaat niet meer weg. Wel heb ik een nieuw ritme kunnen vinden zonder mijn man. Het blijft onwerkelijk en het leven is alles behalve makkelijk. Het zorgeloze is inderdaad compleet verdwenen. En het een plekje geven? Nee, dat kan niet met zoiets. Ik haat het ook als mensen dit zeggen!!
Weet dat je hier altijd je verhaal mag doen!
Heel veel liefs van mij!
Al die cliché opmerkingen zelfs juist van de proffesionele hulpverlening, ik word er zo geïrriteerd van.
Ons zorgeloze , gelukkige , fijne leven is voorgoed voorbij , net als het jouwe, en van zovelen.
Het verlies van......
Bij jou je man,
Bij ons onze enigste zoon....
Dat krijgt geen plekje, daar gaan geen scherpe randjes af, daar leer je niet mee leven.
De rest van je leven probeer je dagelijks te overleven, maar het gemis & je pijn, je onmenselijke verdriet, je man, je kind zitten 24/7 onder je huid, in je hart, in je gedachten.
Het enige waar wij op hopen is dat de laffe daders ooit gepakt worden en dat hun een verdiende straf krijgen van heel wat jaren , dat het stukje rechtvaardigheid afgesloten kan worden , al zal het nooit genoeg zijn, want wij hebben levenslang, en het ergste is dat het jonge leven van onze zoon hem afgenomen is door die onmensen.
Wat een vreselijke wereld !!!!
Lieve groetjes, Johanna.
Heb je mensen waarmee je kan praten? Ik heb gemerkt dat wat er bij mij gebeurd is zo ver weg van mijn leeftijdsgenoten staat. Daardoor voel ik mij vaak erg alleen. Heb jij dat ook?
Liefs van mij!
zoveel vragen, er zijn zoveel onduidelijkheden.
Wij hebben een fijne casemanager van slachtofferhulp en ook bij onze huisarts hebben we wekelijks een gesprek, een ervaren psycholoog die ons helpt met de ptss en complexe rouw en een select groepje vrienden die ons steunen dus ja, ook vanuit het werk allebei veel steun & begrip voor de ernst van de hele vreselijke situatie.
Wij zijn beiden 60 & 62, onze zoon was 36 .
Maar uiteindelijk sta je alleen in het gebeuren en verdriet want niemand voelt onze pijn en gemis.
Heb jij hulp, of steunende personen die je hierin bijstaan?
Voor nu weltrusten , liefs.
Wat verschrikkelijk om te lezen wat jullie is overkomen. Het verlies van je enige zoon door zo'n laffe daad is een onvoorstelbare tragedie, en het is meer dan begrijpelijk dat jullie wereld volledig is ingestort. Je omschrijving van jullie drie-eenheid en het wegvallen van jullie toekomstperspectief raakt me diep. Het is hartverscheurend om te lezen hoe jullie van een "happy life" in de hel terecht zijn gekomen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat die cliché-opmerkingen, hoe goedbedoeld ze soms ook zijn, je ontzettend irriteren en je het gevoel geven dat je verdriet niet wordt begrepen. "Er is een leven voor en een leven na...", "Ooit krijgt het een plekje", "Het moet slijten..." — deze zinnen doen geen recht aan de immense pijn en het allesverslindende gemis dat jullie ervaren. Je hebt volkomen gelijk dat zoiets niet 'slijt' en dat je er niet 'mee leert leven' op de manier zoals men misschien bedoelt. Jullie zijn een deel van jezelf kwijt, en dat is een gevoel dat niemand kan wegnemen.
Het is moedig van je dat je hier zo open over bent. Het is een misvatting dat iedereen rouw op dezelfde manier ervaart, en zeker na zo'n gruwelijke gebeurtenis is het verdriet zo diep en allesomvattend dat de gebruikelijke troostende woorden tekortschieten.
Bij Slachtofferhulp Nederland begrijpen we dat. We zien dagelijks mensen die te maken krijgen met onvoorstelbaar leed en we weten dat er geen standaardhandleiding is voor rouw. Wat jullie nu doormaken is puur overleven, dag in dag uit. Dat is al meer dan genoeg. Jullie zijn slachtoffer van een afschuwelijke daad, en jullie treft hierin absoluut geen blaam.
Het is heel normaal dat je je boos en gefrustreerd voelt over dit soort opmerkingen. Het laat zien hoe groot jullie verlies is en hoe uniek jullie situatie. We zijn er om naar jullie te luisteren, zonder oordeel, en te begrijpen dat jullie pijn zo diep zit dat woorden soms tekortschieten.
Als jullie behoefte hebben om er verder over te praten, over jullie frustraties, jullie verdriet, of gewoon om jullie verhaal te doen zonder de 'goede raad' van buitenaf, dan staan onze professionals voor jullie klaar. Zij zijn gewend aan dit soort complexe situaties en zullen met alle begrip en respect naar jullie luisteren.
Lieve groet,
Slachtofferhulp Nederland