Aangifte
Goedemorgen allemaal :)
Afgelopen week heb ik eindelijk de stap gezet om aangifte te doen naar de man die mij in mijn jeugd 3 jaar lang heeft misbruikt. Het was een moeilijke en lange dag maar ben opgelucht en ''blij'' dat het achter de rug is. Maar nu zit ik steeds te denken ''heb ik alles wel goed verteld?'' of ''had ik dat ook nog moeten vertellen?''. Daarnaast beangstigd het me enorm dat ik sommige gedeeltes niet meer weet, ik heb nu 2,5 jaar trauma therapie en ik voel me eindelijk redelijk stabiel. Maar wat als het nou weer bovenkomt? Ik wil niet meer ten onder gaan aan de herbelevingen en nachten spoken. Ik merk dat ik sinds het gesprek bij de politie wel al wat nieuwe herinneringen heb en ik word er bang van. Naast de angst voor de herinneringen ben ik ook bang voor wat er nog komen gaat. Hoe het proces verder gaat, hoe snel het gaat ect ect. Is dit herkenbaar en hebben jullie tips om goed met het komende proces om te gaan?
Liefs T
3 Reacties
Wat goed tot je aangifte hebt gedaan, zelf zit ik ook in de weg naar de aangifte vorige week heb ik het info gesprek gehad bij de zedenpolitie en deze week ga in een keuze maken. Hoe is het ver bij jou nog afgelopen? Ik vindt het een heel eng en spannend proces ik maak me enorm druk wat me staat te wachten als de dader verhoort gaat worden.
Liefs
Begin met jezelf toestaan dat het er allemaal mag zijn. Je hebt een stap gemaakt waar je trots op mag zijn. Ongeacht het verdere verloop van het proces. Je hebt een grens getrokken en gezegd tot hier en niet verder. De boodschap gaat ongeacht de details over komen. Laat je jezelf niet gek maken hierdoor. Schrijf op wat er in je op komt en laat het even bezinken, vaak zie je dat hele kleine details opeens enorm groot gaan worden.
De jij zoals je was kan mogelijk niet met al deze stress en spanning overweg ook dus je mag er ook aan wennen dat je een stap neemt die voor jou belangrijk is ongeacht de mening van die ander.
Dus rug recht en hoofd omhoog en geniet van deze overwinning en laat je angsten deze niet afnemen.
P.s. er is een hoge achterstand bij zeden waardoor ze ook qua volgorde selecteren op de zaken die meer kans van slagen hebben (directe bewijslasten en vaak ook meer recent) dus ga er vanuit dat het nog wel even kan duren. Laat zoiets je desondanks niet in de weg staan om dit hernieuwde leven , waarin jij kiest voor jezelf, in de weg te laten staan door dergelijke angsten
ten 1e, ik ben erg trots op je, want het is niet niets!! ik heb 5 maand geleden ook aangifte gedaan... ik had ook dat er na de aangifte nieuwe dingen opkwamen die ik niet had verteld. Mijn ouders hadden de mail en tel nummer van de mensen waar ik mijn aangifte had gedaan, zei zeiden dat als ik nog nieuwe dingen wist, of nog meer bewijs had, dat ik dat gewoon naar hun op kon sturen, ik weet niet of jij ook een mail adres hebt van hen.
hoe snel het gaat..
ik heb geen idee het duurt n u 5 maanden, en wij hoorde steeds niets, we bellen om de 2 weken om te vragen hoe het er voor staat, anders komt er geen gang achter. op internet staat dat een zedenzaak ongeveer 6 maand duurt tot een zitting ofzo iets dacht ik.
het proces..
toen ik het vertelde tegen mijn ouders zette ze er gelijk gang achter, de zedenpolitie ook, omdat het erg was en omdat ik minder jarig ben ( 13 tot 17 jaar na de aangifte, kreeg ik gelijk therapie en alles.. na de aangifte gaan ze gewoon onderzoeken enzo.
tips..
gewoon jezelf blijven, en niet denken aan wat er is gebeurt. jij kan dit! ik ben trots op je! het kan lang duren, maar het komt goed <3
heel veel succes de komende tijd, je kan me altijd een berichtje sturen