Misbruik relatie
Hoi lieve mensen,
Ik wil graag iets delen. In mijn relatie met mijn ex ben ik seksueel misbruikt. Dat begon al voor het huwelijk, bij onze eerste keer seks. Dat was al gedwongen. Hij manipuleerde veel, draaide het steeds zo dat ik me schuldig voelde. En omdat ik verliefd was en bang hem kwijt te raken, geloofde ik dat ergens ook.
Hij kwam uit het buitenland en logeerde bij ons thuis. Alles ging daardoor snel. Het werd een soort waas waarin hij steeds een stap verder ging. Tot hij me uiteindelijk verkrachtte, met zijn gewicht op me, mijn polsen vast. Ik kon nergens meer heen en gaf verbaal ook aan dat hij moest stoppen maar zijn ogen waren verdraaid.
Ik was boos, maar hij zei dat het de volgende keer anders zou gaan. Hij gaf mij steeds de schuld. Ik wilde geen seks oa vanwege mijn geloof, en hij zei dat hij dat begreep. Hij maakte het een gedeeld probleem, alsof we samen worstelden met lust en dus maar moesten trouwen.
Wat nu steeds sterker terugkomt, zijn de momenten van seks terwijl ik sliep, of half sliep. Dan gaf ik hem bijvoorbeeld een knuffel voor het slapen, hij wilde meer, maar ik weigerde en liep naar mijn kamer. Toch kwam hij achter me aan en had alsnog seks met me tegen mijn wil.
Of hij kwam ’s nachts bij me liggen, terwijl ik al had gezegd dat ik niet wilde. Dan viel ik in slaap en werd ik wakker van zijn bewegingen, dat hij in mij zat en stootte. Ik mompelde iets als: “Hè? Wat doe je?” en dan zei hij: “Ik kan niet slapen, ik heb je vagina nodig.”
Soms gebeurde het midden in de nacht of heel vroeg in de ochtend. Dan werd ik wakker terwijl hij seks met me had, of voelde ik dat er iets gebeurd was. Omdat het rondom slapen gebeurde, was het vaak vaag. En toch voelde het zó fout.
Er zijn heel veel dingen die ik heel concreet kan benoemen — dingen die hij écht deed. Maar juist dit gedeelte, dat zo vervaagd is in mijn herinnering, voelt misschien nog wel het meest grensoverschrijdend. Alsof ik niet eens bewust aanwezig hoefde te zijn voor hem om te nemen wat hij wilde. Ik voel me dan niks meer als een soort object.
Alsof mijn grenzen te lastig waren, en hij daarom maar seks met me had als ik weerloos was.
Hij weigerde ook altijd condooms. Dan voelde hij er niets van, zei hij. Ik durfde zelf geen anticonceptie te regelen, ik schaamde me. Elke keer weer die angst: straks ben ik zwanger. Gelukkig gebeurde dat niet voor ons huwelijk.
Ik voel me nog steeds dom dat ik het allemaal niet zag. Dat ik het goedpraatte met cultuur, liefde, geloof. Dat ik dacht: als we straks getrouwd zijn, is alles opgelost. Dan mág seks, dus is er geen probleem meer. Maar toen werd het er niet beter op. Alles draaide om hem. Als ik zin had, had ík een probleem. Hij wilde juist als ik pijn had.
Kort na de bevalling dwong hij alweer tot seks. Vanaf toen heeft seks altijd pijn gedaan. Maar pijn werd de norm. Als ik kreunde van auw auw en overduidelijk veel pijn had, stopte hij niet. Hij ging dan juist extra heffig door en leek zich daar aan op te winden.
Als ik nee zei, hield hij me vast, trok me terug, spreidde mijn benen. Zelfs als ik hem van me af probeerde te duwen, drukte hij door.
Het besef dat ik echt niks voor hem betekende — dat ik alleen maar gebruikt werd als hij zin had — dat komt nu pas echt binnen. En dat ik dat zelf niet eens meer helder zag, omdat ik in een soort overlevingsstand zat
En dan toch: ik hield van hem. Ik trouwde met hem. Ik dacht dat het liefde was. En ik voel me daar nog steeds zo dom over. Maar ik wist niet beter. Ik was gebroken, afhankelijk, verward. Maar ik blijf me er zo er zo stom over voelen. Ook omdat er zo wel op gereageerd wordt door mensen, van je was naïef.
Maar tegelijkertijd zit ik met al die herinneringen, die zo overweldigend zijn en veel, waar ik mezelf niet de schule meer voor kan geven omdat hij dat deed. Maar het blijft nog zo onrealistisch en vaag omdat ik zo in een overleven stand zat en maar weinit op dat moment mee kreeg, daarom voelt het nu ook allemaal zo heftig.
2 Reacties
Als dat alleen hetgeen is wat je andere vertelt dat zullen ze geshockeerd zijn en het niet kunnen behappen. Ik moest ook even denken van "wat moet ik met dat bericht en wat doet het nu met me?" Tot ik op het moment kon komen waarbij ik dacht "wat vertelt Evy nu? Waar vraagt ze nu om?"
Dus ik ga proberen te reageren op het tweede stuk nu.
Je hebt een man getroffen die waarschijnlijk al voordat hij bij je bleef slapen je helemaal ingepakt heeft. Mogelijk zelfs ingespeeld op alle emotionele tekortkomingen die je op dat moment ervaren hebt. Je bent heel gelovig opgevoed zeg je. Streng zelfs als ik het goed lees en als ik tussen de regels lees dan gingen de regels van het geloof het antwoord worden op alle vragen zonder dat er naar jou als individu werd gekeken. Dat is soms een nadeel van geloof. De regels van geloof zijn het antwoord op alle levensvragen maar zijn algemeen en niet specifiek. Ze bieden een bestemming maar geen route. Maar voor sommige ouders is dit hetzelfde. Kinderen krijgen daardoor soms minder emotionele steun want "het is toch al duidelijk?"
Als ik het zo lees had je een partner getroffen die jou ingepakt heeft. Niet omdat je naïef bent maar omdat hij momenten kiest waarin jij het meest kwetsbaar bent. Toen hij bleef logeren, gebruik makend van de schaamte. Na bevalling wanneer je lichaam herstellende was. Maar zo zullen er waarschijnlijk heel veel momenten zijn die erop duiden dat hij heel opportunistisch was en zijn momenten uitkoos.
Wat je tussendoor schrijft "als ik zin had, had ik een probleem" hij maakte het er dus van alsof jij vaker wilde dan hij. Maar wilde jij seks of wilde je op dat moment een antwoord op je wens om liefde en intimiteit? Gehoord worden. Hij heeft dus veel zaken naar zijn hand gezet en het allemaal naar jou toe gedraaid als probleem. Dat maakt jou niet naïef, dat maakt jou slachtoffer.
Ik weet niet of je al professionele hulp hebt (gehad) maar er zijn belangrijke momenten in een contact die bepalen zijn geweest voor het verdere verloop. Vaak vinden deze al plaats voordat er misbruik plaatsvond. Het kan je helpen om dat beeld voor je helder te krijgen en je te richten op wat die persoon je vanaf het begin al aandeed. Want nu zit je denk ik mog teveel in het gevoel dat jij medeplichtig was in dit alles. Dat jullie getrouwd zijn en dingen erbij horen enzo.
Gezien je streng gelovige achtergrond? Ben je nog samen? Nog getrouwd? Want dit zou me ook niet verbazen.
Hoe dan ook goed dat je op slachtofferhulp bent beland want ja je bent slachtoffer van een situatie waar niemand in zou moeten zitten.
Hopelijk kun je iets met mijn verhaal. Als je vragen hebt stel ze vooral!
Hier heb ik destijds uitgebreid mijn verhaal beschreven. Met de hoofdzaken die bijdroegen aan de weg naar misbruik. Dat is een beetje wat ik bedoel in mijn reactie. Dat je het bij jezelf zo terug kunt bekijken. Niet wat deed hij maar wat deden zaken met mij en hoe vormden ze me richting het misbruik/de situatie.