Misbruik en mijn “mannelijkheid”?
Na het verbreken van de stilte over het seksueel misbruik en ik het niet langer voor mijzelf ontken, zijn allerlei gedachtes de revue gepasseerd. Op 3 oktober staat een lotgenotenbij- eenkomst specifiek voor mannen die seksueel misbruik hebben meegemaakt, bij Slachtofferhulp op de agenda.Dit herinnert me aan de gedachtes die ik had, en soms nog heb, over het gevolg van het misbruik op mijn “mannelijkheid”.
Kun je als jongen wel verkracht worden? Hoe kijken anderen nu naar mij nu ze het weten? Ben ik wel iemand omdat ik het heb laten gebeuren? Wat is “mannelijkheid”? Wat denken vrouwen wel van een partner die zich heeft laten misbruiken? Kan ik nog wel intiem zijn met mijn partner?
Mijn echtgenote zegt over die periode ; “ ik ken geen eenzamere man dan mijn echtgenoot”. Dat eenzame, ja dat herken ik wel. We praten over het misbruik, hoe zij en ik ons nu voelen, over het verloop in de therapie. Toch ben ik benieuwd hoe jij als man dit ziet, ervaart. Hoe leg je nu contact na het verwerken van je trauma? Wat doe je als het zo aan de orde komt? Het is mijn “litteken” maar mag geen wissel trekken op nieuwe relaties. Hoe zie ik mijzelf nu als man, echtgenoot met deze ervaring? Zijn er mannen die dit herkennen?
2 Reacties
Deze episode was voor mij zeer verhelderend. Om zelfhaat te verminderen. Gezien je verhaal denk ik dat schuld toekenning speelt en deze episode kan verzachten. Sterkte
Voor een man net als een vrouw geld precies hetzelfde. Het is niet jou schuld, je had hier niet op voorbereid hoeven zijn, want het is gewoonweg een situatie die niet had mogen gebeuren.
Vrouwen worden net zo goed boos als een man is misbruikt want het blijft een zeer geweldadige laffe daad van de dader, die heftige gevolgen heeft voor het slachtoffer. Jou behoeften zijn compleet genegeerd en dat is heftig. Ik hoop dat je jezelf nog steeds intimiteit gunt en dat je een nieuwe partner deelgenoot kunt maken van wat jou behoeften zijn.
Veel sterkte een vrouwelijke lotgenoot