Feestdagen
Hoe gaan jullie om met de feestdagen?
Zelf heb ik een heel eigen manier gevonden wat niet iedereen begrijpt, maar ook niet hoeft. Eerst ging ik nog wel eens naar anderen of werd soms uitgenodigd, waar ik me nog beroerder door voelde, omdat het gevoel van gemis versterkt werd en voor mij ondraaglijk.
Al jaren ga ik eerste kerstdag met een boek mee, met de tram naar het strand, loop naar gelang het weer langs de vloedlijn, drink/eet ergens wat en keer weer naar huis. Daar nestel ik me op de bank, met tegenwoordig een alcoholvrij drankje, omdat mijn schildklierproblemen mijn lichaam totaal van slag raakt. Tweede kerstdag blijf ik lekker binnen, kook wat voor mezelf, wat ik overigens altijd heb gedaan. Niets bijzonders maar met wat meer aandacht en liefde voor mezelf. Ik kijk wat tv. Of lees een boek en zo heb ik het voor mezelf draaglijk gemaakt. Mensen hoeven het niet zielig te vinden. Er zijn dagen waarop eenzaamheid veel meer een rol speelt.
Wel mijd ik wat de winkels, waar alles is gericht op familie/samenzijn. Dat sta ik mezelf toe. Het is zorg voor mezelf dwars tegen al het gebruikelijke en wenselijke in, of verwachtingen die anderen hebben. Waar ze ja, ook door bezorgdheid en goed bedoeld er willen zijn. Maar ik red me wel, maar wel op mijn manier. Dat geeft ruimte en een gevoel van vrijheid.
5 Reacties
Ik ben beide dagen bij mijn ouders thuis. Tweede keratdag komt er nog wat familie naar ons.
Hi Sterrenacht,
Ik heb ook een periode gehad van ik denk 3 jaar dat ik de feestdagen op een soortgelijke manier heb ingevuld. Ik had simpelweg geen behoefte aan contact op die dagen en wilde ze met mezelf doorbrengen. Als jij die behoefte zo voelt is het alleen maar gezond om daar gehoor aan te geven, of dat nu maatschappelijk geaccepteerd is of niet.
Ik zou zeggen: geniet van je eigen gezelschap en van de dingen die jou energie geven 💫
Dank je Cindy.
Ik was ook wel even benieuwd hoe dit voor anderen is.
Soms lijkt het wel alsof ik de enige ben die niet zo van feest/bijzondere dagen hou.
Inderdaad genieten op mijn eigen manier.
Wel heb ik vooral wat lichtjes altijd in mijn kamer. Als kind vond ik dat al betoverend.
Hallo Sterrenacht.
Wat heerlijk naar het strand! Lekker uitwaaien. Warme chocomel na.
Voor mij is het door de jaren wat veranderd maar ik herken je gevoel.
Zelf heb ik ook een hele tijd gehad dat ik het heerlijk vond dat ik maar 1 dag 'familie gedoe' hoefde te ondergaan en de andere dagen gewoon lekker mezelf kon nestelen op de bank met een boek of filmpje of gaan wandelen/ sporten/ whatever. Als ik dan het 'familie gedoe' van anderen hoorde met beide gescheiden ouders -tig 'verplichte' je moet met kerst komen en dan ook nog geruzie over wie, wanneer en waar allemaal op de koffie moet.. pfff! Gelukkig had ik dat niet! Ik zat er ook een tijd meer mee dat de perceptie was; zielig dat je alleen bent... Nee soms wel, op andere dagen/ avonden. Die dagen had ik ook wel, maar uiteindelijk vooral niet met kerst dagen eigenlijk.
Ik vind het voor jou dan ook alleen maar fijn als je lekker je ding kan doen en daar oké mee bent.
Alleen zijn word vaak automatisch gekoppeld aan eenzaam zijn. Dus snapte ik van anderen wel dat ze mij als 'zielig' zagen. Ja mensen kunnen met kerst/feestdagen eenzaam voelen. Als je onder de mensen bent en je het gevoel hebt dat je niet gezien/gehoord word in jouw gevoel kun je je alsnog heel eenzaam voelen.
Het kan ook helpen om te denken; er zijn mensen met beroepen die werken op zo'n dagen (sommige blij dat ze het 'familie gedoe' kunnen ontwijken en anderen misschien omdat het nu eenmaal werk is en rekeningen de rest van het jaar betaald moeten worden)
En kerst is een christelijk feest, als je weinig met het christendom of andere religie hebt, zijn zo'n dagen gewoon dagen waarop anderen iets vieren.
Je schrijft het gevoel van gemis werd versterkt. Welk gemis voor jou?
En samenzijn met mensen die dat gemis kunnen begrijpen is dat anders, voelt het dan juist niet beroerd misschien.
Ik heb trouwens best een eclectische contactenkring en ken dus een aantal meer mensen die op zo'n dagen iets anders willen doen dan 'familie gedoe' of gewoon niks (meer) hebben met religie en het daarom een beetje anders willen inrichten.
Dan wens ik gewoon fijne winterdagen
Met rust of gezelschap als je dat wil (:
Dank je Bluebird
Fijn even te lezen hoe het voor jou is/was.
Ik ben altijd al wat wars geweest van feest-en verjaardagen.
Dat verplichte benauwd me altijd wat, natuurlijk wat aangesterkt door mijn verleden.
Maar niet alleen dat, dus ook gewoon hoe ik ben.
Door mijn hoog gevoeligheid ook weinig prikkels kan hebben.
Pas later kon ik constateren dat ook mijn kinderen hier last van hadden/hebben.
Bij anderen zijn, met die dagen versterkt vooral het gevoel van gemis van mijn (klein)kinderen.
Dus vermijd ik, maar ben daar oké mee.
De situatie is bij mij andersom dat mijn kinderen mede door invloed van hun omgeving, niet over misbruik etc. willen praten.
Ik degene ben die open ben, maar de draagkracht ook bij mij ligt, of 'schuld', oorzaken.
Het is te groot om uit te leggen.
Al doende leer ik hier, maar ook op een andere site om te gaan met dat grote 'verhaal' naar buiten.
Zonder mijn (klein)kinderen verder te beschadigen.
Dat alles geeft natuurlijk ook een isolement, op zijn minst erbuiten staan, ook door andere omstandigheden.
Deels dus door mezelf, deels dus door hoe de maatschappij nu eenmaal in elkaar steekt.
Wat ik geleerd heb van mezelf is dat ik vanuit mijzelf wel goed alleen kan zijn en dat is dan weer een zegen in mijn leven.
En inderdaad alleen zijn hoeft niet per definitie eenzaam te zijn.🌟