Mijn verhaal?
Hoi, ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen, maar zaterdag is er wat gebeurd waarvan mijn vrienden zeggen dat ik verkracht ben terwijl mijn ouders vinden dat het mijn schuld is.
Zaterdag avond was ik op een feestje en ik was heel erg zat ik kon niet eens meer goed staan ik viel in slaap tegen een jongen aan en zei zo van zullen we even naar buiten ik wist wat hij bedoelde hij wilde me zoenen. Ik dacht prima later zei hij dat we mijn ex gingen zoeken die was er namelijk ook. Uiteindelijk nam hij me mee en begonnen we te zoenen hij wilde meer maar ik niet ik wilde terug maar dat wilde hij niet ik zei dat ik ongesteld was en niks anders kon en dat wilde ik ook niet hij bleef doorgaan en stopte vervolgens zijn hand in mijn broek en viel ik in slaap tegen hem aan en ik zei later weer dat ik terug wilde en weer wilde hij niet en uiteindelijk liepen we verder waar hij vervolgens seks met mij had terwijl ik dat niet wild maar ik dat uiteindelijk ook weer niet zei.Maar ik heb hem hierin ook niet tegen gehouden en ben ook niet weg gelopen. Dus kan ik het eigenlijk ook geen verkrachting noemen en vind het mijn eigen schuld want ik liet het gewoon gebeuren
6 Reacties
Je kunt het altijd hebben over wel of niet dronken zijn, maar dat neemt niet weg dat iemand een grens moet respecteren.
Even als ouder te reageren:
Dit is het ergste wat je kind kan overkomen, ligt dit dan aan onze opvoeding? Nee want zij heeft zoveel gedronken. Oke dan hoeven wij ons niet schuldig te voelen en mogen we boos zijn. Ja laten we dat doen dat voelt makkelijker/prettiger dan stilstaan bij alle lastige zaken die bij steun komt kijken....
Even overdreven neergezet, maar ik heb al de nodige ouders van slachtoffers gesproken en vaak hoor je dit soort gedachten en gevoelens (soms kleiner soms groter ook).
Neemt niet weg dat je nu steun zou moeten krijgen. Maar victim blaming is vaak niet bedoeld om de ander pijn te doen maar om de eigen pijn af te wenden.
Het werkt (soms) om te uiten naar deze mensen (je ouders in dit geval) wat hun reactie met jou doet.
Heb je nagedacht over het doen van aangifte, professionele ondersteuning zoeken of andere stappen te zetten?
Mij hielp de vergelijking van een kopje thee (staat filmpje op YouTube) over instemming om het iets meer duidelijk te krijgen.
https://youtu.be/7K0RsGR7f9o?si=o1Jpc-SN6MczCYOT
Mensen die zeggen dat het jouw schuld is doen aan victim blaming vaak omdat het hen een gevoel van controle geeft over een onrechtvaardige situatie, door te geloven dat het slachtoffer (in jouw geval) iets had kunnen doen om het te voorkomen. Maar dat klopt dus niet!! Victim blaming is onterecht omdat het de verantwoordelijkheid van de dader verschuift naar het slachtoffer, terwijl alleen de dader verantwoordelijk is voor het kwaad dat is aangedaan. Het idee dat een slachtoffer iets had kunnen doen om het te voorkomen, negeert de complexiteit van situaties en legt onterecht schuld bij degene die al schade heeft geleden.
Ik zou je willen aanraden om contact op te nemen met centrum seksueel geweld (24 uur bereikbaar) om allereerst je verhaal te doen en daar advies te vragen. Want ik kan me voorstellen dat dit je allemaal aanvliegt en je niet weet wat je met jezelf en deze situatie aan moet. Je hebt bijvoorbeeld misschien nog de mogelijkheid om DNA materiaal af te nemen dat je, mocht je dit willen, kan helpen als je aangifte wil doen.
Sterkte!! Mocht je nog vragen stellen, stel ze gerust!
Wat naar dat dit je is overkomen. Los van wat iedereen ervan vind, hoe voel jij je over wat er is gebeurd?
Het klinkt voor mij alsof deze jongen misbruik heeft gemaakt van jouw situatie, dat je dronken was. Je hebt direct en indirect aangegeven dat je niet meer wilde dan zoenen. Daar is hij over je grenzen gegaan en dat mag niet.
Hoe kijk je zelf naar de situatie? Hoe voel je je nu?
Ik ben benieuwd,
Liefs, Laura
Ik voel me zo naar echt verschrikkelijk en mijn ouders praten niet eens meer tegen me omdat mijn ex me thuis gebracht heeft. Alleen wat ik me afvraag is dit mijn schuld? En mijn vrienden zeggen dat ik verkracht ben maar is dit wel echt verkrachting of gewoon mijn domme schuld?
Wat naar dat je ouders niet met je praten. Zou je ze kunnen vertellen hoe naar je je voelt om wat er gebeurd is? Misschien kunnen ze zich beter in je situatie inleven als je je twijfels met ze deelt.
Ik was er niet bij, maar wat je beschrijft klinkt als een verkrachting. Het is niet jouw schuld dat hij misbruik heeft gemaakt van hoe jij je toen voelde (slaperig, dronken). Dat mag nooit.
Ik kan me voorstellen dat je misschien spijt hebt dat je teveel gedronken hebt en dat je ouders daar misschien van geschrokken zijn. Dat betekent niet dat de verkrachting jouw schuld is. Dat was niet jouw schuld.
Goed om te lezen dat je vriendinnen hebt waarmee je kan praten over wat je hebt meegemaakt.
Ik vind het heel normaal dat je je nu zo naar voelt, je hebt iets naars meegemaakt. Zorg goed voor jezelf en wees ook mild tegen jezelf. Liefs!