Incest 9 tot 16 jaar door stiefvader
Na de scheiding van mijn ouders kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. Vrij snel woonden we in 1 huis. ’s Nachts moest ik vaak naar de wc en liep ik in een slaapdronken toestand naar het toilet. Mijn moeder en stiefvader lagen weleens op de bank te seksen. Ik als klein meisje was nieuwsgierig en vroeg wat ze aan het doen waren. Het werd uitgebreid verteld en voorgedaan. Voor mijn gevoel kreeg ik daarna, seksuele voorlichting, echter was ik zelf het object waarbij het voorgedaan werd. We hadden een soort lavet een rondje wat als bad fungeerde hier zat ik wel een samen met mijn stiefvader in. Ik weet niet meer precies hoe het e.e.a. ontstond maar ik weet wel dat ik hem aftrok, pijpte en hier trots op was hoe diep hij in mijn mond kon. In liet het zelf zien aan mijn moeder.
Als ik hier nu aan terug denk wordt ik verdrietig en voel ik me zo alleen. Zo verraden, zo gebruikt. Boos ook op mijn moeder dat zijn kant koos en niet voor haar eigen dochter. Dit toe liet…
Rond mijn 12de kreeg de situatie een andere wending. Mijn moeder en stiefvader gingen elke avond na het eten slapen, zodat ze tot na middernacht wakker konden blijven. Soms gaf ik aan dat ik moe was en kon ik bij hem liggen in bed. Werd zelf gestimuleerd door mijn moeder. Hier kon hij niet van mij afblijven en ging het zelf zover dat hij mij penetreerde op een leeftijd van 15 jaar.
Ik ging met mijn zus naar Mallorca rond mijn 15de jaar. Hier heb ik toen iets gehad met een Duitse jongen, helaas onbeschermd en vond mijn zus dat ik naar de dokter moest voor de zekerheid. Bij thuiskomst heb ik toen een half jaar straf gekregen. Gelukkig waren mijn opa en oma er en mocht ik bij hun logeren in de vakantie, waardoor ik toch wat vrijheid had. Zij waren mijn veilige plek. Na dit incident penetreerde hij mij. Rond mijn 16de stopte het wel, gelukkig.
Ik ontkom er nu niet meer aan dat er verslaving heerste in mijn jeugd. Mijn echte vader, mijn stiefvader en mijn moeder. Bij de rechtszaak gaf hij hier ook de schuld aan.
Door de mensen die mij moesten beschermen zijn mijn grenzen ernstig beschadigd.
6 Reacties
Ik herken hoe bepaalde zaken naar boven komen wanneer je zelf kinderen hebt ook. Dit is bij mij gebeurd en soms overvalt het me nog steeds. Waardoor je wederom verscheurt wordt tussen het kind wat vooral de liefde wilde zien en het gewaardeerd worden al waren het zieke activiteiten. De volwassen persoon wordt boos maar het kind mag niet boos zijn want straks houden ze niet meer van je. Dit maakt het proces lastig, maar ik heb geleerd dat die boosheid er mag zijn ook al vond dat kind dit lastig.
Ik ben wel benieuwd hoe het tot een rechtszaak is gekomen. Hoe dit gegaan is en voor je is geweest. Hoe je nu wel of geen contact met moeder/stiefvader hebt.
Het verklarende door die mensen dat de drugs de oorzaak zou zijn maakt dat er weinig erkenning naar jou gaat en jouw leed. Hoe ga je ermee om?
Ik ben vooral benieuwd altijd naar hoe mensen met hun situaties omgaan, ik leer hier veel van. Dus wat je wilt delen is altijd welkom, wat je niet wilt delen hoeft natuurlijk niet!
Klopt helemaal dat ik al kind niet boos kon en mocht zijn ik was het meisje dat deed wat andere verwachten zodat ik "gezien" werd. En ja ik ben nu echt boos op "mijn ouders". Die vooral bezig waren met zich zelf.
Nadat ik uit huis ging rond mijn 20ste kwamen de flashbacks. Dit zorgde ervoor dat ik hulp heb gezocht. Dit kreeg ik niet omdat ik precies wist wat ik wel en niet wilde. Dat vond ik nog het ergste dat er geen ruimte was voor mijn leed en dat ik er weer alleen voor stond. Tijdens de periode daarna, baan wissel naar defensie, werd ik wederom geconfronteerd hiermee. Hier heb ik door een vriend hulp gekregen, die heeft toen info ingewonnen wat ik allemaal kon.
Eerste heb ik een informerend gesprek gehad met de zedenpolitie en kreeg ik te horen wat de verjaringstermijn was. Ik wilde het eerst niet doorzetten, maar tja alles in mij zei, laat hem hier niet mee weg komen. Toen ik de melding omgezet in een aanklacht. Een lang gesprek met de zedenpolitie, daarna de ondersteuning van slachtofferhulp heb ik dit allemaal kunnen volbrengen. Inmiddels had ik een hele lieve vriend die alles met mij heeft doorgemaakt en mij heeft ondersteund door dik en dun.
Ik heb geen contact met mijn moeder, stiefvader. Mijn echte vader is overleden en ook minimaal contact mee gehad.
De erkenning tja, die heb ik gedeelte wel gekregen omdat hij gedeeltelijk heeft bekend. Dat was iets en ik heb een schadevergoeding gekregen die hij moest betalen.
Ik merk nu dat ik deze erkenning echt nodig had, maar inmiddels weet ik dat ik die niet meer nodig heb dat ik deze bij mijzelf mag zoeken. Ik er mag zijn zoals ik ben en dat ik goed genoeg ben. Dat alles wat mij is overkomen niet mijn schuld is.
Liefs van mij
Gelukkig heb ik hulp gehad en heb ik hulp. Dit kwam allemaal naar boven doordat ik zelf in herstel ben gegaan na jarenlange zorg voor mijn dochter. Ik heb helaas een dochter met een verslavingsachtergrond. Ze zit in herstel (1 jaar en 3 maanden vrij van alle middelen). Ik zag in dat ik ben opgegroeid in een disfunctioneel gezin. Ik heel veel dingen als kind niet heb mogen leren, die ik nu mag leren en daar ben ik dankbaar voor dat ik die ruimte krijg.
Ben nu ook heel benieuwd hoe lotgenoten hiermee omgaan en hoe zij in het leven staan. Kan ik hier nog iets van leren en kan ik misschien iets brengen.
Lieve groet
Het komt goed met je meissie dat weet ik zeker x
Ik herken mezelf wel in je verhaal. Ik vind ook dat ik er sterker door ben geworden en zoals je aangeeft er zullen altijd momenten zijn dat het even wat minder gaat, maar dat hoort ook bij het leven. Helaas.
Ik besef me echt dat ik dankbaar mag zijn voor de mensen die ik nu om mij heen heb en hoe ik nu in leven sta. Dat ik mezelf aan het hervinden ben, mezelf mag zijn zonder masker of me anders moet voordoen in mijn gedrag.