Hoe om te gaan met angst?
Hallo allemaal,
Ik wil graag mijn verhaal delen en in contact komen met anderen die misschien soortgelijke ervaringen hebben.
Ik heb in mijn jeugd een aantal traumatische gebeurtenissen meegemaakt, waaronder het verlies van mijn moeder op jonge leeftijd en seksueel misbruik door drie verschillende familieleden. Deze ervaringen hebben een diepe impact op mij gehad, wat vooral in mijn relatie met mijn vriend terugkomt.
Ik merk dat ik vaak last heb van gedachten die voortkomen uit onzekerheid en angst. Bijvoorbeeld, als mijn vriend een lekker luchtje op heeft, ben ik bang dat andere vrouwen dit ook zullen ruiken en hem aantrekkelijk vinden. Of als hij naar de sportschool gaat, vraag ik me af hoe andere vrouwen naar hem kijken, of hoe hij naar hen kijkt. Zelfs als hij met vrouwelijke collega’s samenwerkt, kan ik mezelf niet stoppen om me af te vragen wat hij van hen vindt en hoe zij naar hem kijken.
Deze gedachten hebben een grote invloed op mijn dagelijks leven en mijn relatie. Hoewel ik al meerdere keren in behandeling ben geweest, heb ik nog niet echt iets gevonden dat me helpt om hiermee om te gaan.
Ik vraag me af of er anderen zijn die deze gedachten herkennen. Hoe gaan jullie hiermee om? Wat heeft jullie geholpen om met deze onzekerheden en angsten te leven?
Ik zou het enorm waarderen als je je ervaringen zou willen delen. Het zou me erg helpen om te weten dat ik niet alleen ben, en misschien kunnen we elkaar ondersteunen.
Alvast bedankt voor het lezen en jullie reacties!
3 Reacties
Het hebben van angst is 1 van de meest irritante effecten van ptss. Het heeft je "beschermd" voor zaken toen het slecht ging en had altijd gelijk ook wanneer deze geen gelijk had. Dan was er altijd wel een verzachtende omstandigheid wat maakte waardoor je angst nog geen gelijk had.
Als je dan gaat herstellen van alles dan wordt dat angstbrein wel heeeeel irritant want het zit continue als een betweterige tante in je oor te fluisteren en al heb je veel rationele redenen om er niet naar te luisteren heb je 1 belangrijke om het wel te doen
"Wat als het klopt?"
Dat is iets waar we dan liever niet over nadenken waarmee we eigenlijk de angst erkennen en ook in stand houden. Helaas is er geen wondermiddel tegen deze angst maar is het vooral de angst trotseren en diens ongelijk bewijzen. Rationeel dan wel.
Voorbeeld: "ben ik te naïef?"
Rationeel: er zijn de laatste jaren geen voorbeelden waaruit blijkt dat ik nog naïef ben. Ik heb dingen meegemaakt welke me behoorlijk met de voeten op de grond houden
Angst: ja maar je weet wat er gebeurd is. Wat als dat weer gebeurd? Dan raak je kwijt wat je nu hebt want .... Want... En.... Dus...
Hier kun je een miljoen dingen invullen welke allemaal kloppend voelen.
Ik zeg persoonlijk altijd. Zeg ALTIJD nee tegen je angst. Ook niet met kleine zaken. Het is net alsof je met een klein kind te maken hebt welke snoep wil. Geef je 1x toe aan het zeuren, dan zeurt het de volgende keer om meer. Luister naar de angst neem het mee als waarschuwing. Niet als raadgever. Je gaat tenslotte ook niet vragen wat je doel in het leven is aan een klein kind. Maar helaas doen we dat met ptss wel. Want wat is er altijd geweest om ons te beschermen en scherp te houden? Juist die angst dus zijn we snel geneigd te volgen.
Ik stelde me dus de vraag. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? En is dat erger dan telkens leven in angst?
Ook toetste ik veel rationeel: heb ik de laatste tijd iets meegemaakt waardoor ik reden heb hier bang voor te zijn?
Dus als het om je vriend gaat. Is hij de laatste tijd vreemd gegaan? Waardoor je goede reden hebt hieraan te twijfelen?
Dus kortom hoor je angst maar luister er niet naar. Negeren niet doen dan wordt dat stemmetje alleen irritanter net als kinderen die zich genegeerd voelen heeft je angst wel nog ruimte nodig want het is, ondanks irritant in dit proces, wel een belangrijk onderdeel in ons zijn.
Hopelijk kun je hier wat mee!
Met vriendelijke groet
Steven