Heeft iemand herkenning en wellicht tips voor mij?
Ik weet niet zo goed hoe dit in zijn werk gaat, maar ik denk dat ik maar gewoon mijn verhaal ga delen:
Afgelopen september heb ik een man ontmoet waarmee ik voor een korte periode aan het daten was. Ik had hier een naar gevoel aan overgehouden, maar heb dit moeilijk kunnen plaatsen. Inmiddels heb ik een tijd een vriend waar ik me gelukkig erg goed bij voel.
De man die ik in september ontmoet had bleef mij echter lastigvallen online, hij heeft mij op elk sociaal media kanaal verzoeken gestuurd en vorige week kreeg ik een bericht van hem via LinkedIn. Voorheen blokkeerde ik hem overal op, maar ik was er nu echt goed klaar mee. Ik heb aangeven dat hij me met rust moet laten en dat ik gelukkig ben met mij vriend.
Diezelfde nacht kreeg ik opeens allemaal herinnering van wat er eerder heeft plaatsgevonden met deze man, ik lag naast mijn vriend en die merkte op dat het niet zo goed ging. Ik vertelde aan hem met veel moeite, wat er is gebeurt. Nu wil merk ik dat ik er dagen later nog steeds last van heb, maar ik wil mijn vriend hier niet mee lastig vallen (hij is nu ook niet thuis vanwege werk)
ik hoop dat iemand wellicht herkenning heeft of tips heeft die me kunnen helpen
Ik bleef bij de man die ik daten slapen, ik had die avond een lastig persoonlijk verhaal gedeeld en we gingen daarna slapen. Midden in de nacht werd ik wakker en voelde ik dat hij met mijn hand zichzelf aan het aftrekken was, toen hij merkte dat ik wakker was zei hij: schatje ik ben zo geil het doen zo’n pijn je moet me echt helpen. Ik bevroor gewoon helemaal en stom genoeg ben ik hierin mee gegaan omdat ik gewoon echt niet wist wat ik moest doen.
Ik merk dat ik me er vies van voel en dat ik het echt heel lastig vind dat ik niet heb gezegd dat hij moest stoppen en weg ben gegaan… ik merk dat ik voel dat het mijn schuld was en dat ik anders had moeten reageren.
Kan iemand mij hier wellicht bij helpen? Of heeft herkenning ?
4 Reacties
Wat ontzettend naar wat je hebt meegemaakt met die man. En fijn dat je nu een relatie hebt waar het goed gaat.
In de reacties is al genoemd dat jouw reactie om mee te doen uit angst (of misschien automatisme?) kan zijn en dat vaker voorkomt en dat niet betekend dat het aan jou ligt!
Ik heb inmiddels ook een fijne relatie. Maar in m'n jeugd vanalles meegemaakt en dat bleef zich eigenlijk 'uitwaaieren' de toekomst in; meerdere keren wel dates gehad met 'foute' mannen > mannen die stalk gedrag vertoonde, mannen die al meteen seksueel vanalles eiste ect. ect.
Zelf heb ik ook, soms uit automatisme, soms misschien uit angst, toch dan maar dingen tegen m'n zin of wil blijven doen..
Het gedrag wat je beschrijft van de september-man ( om hem maar zo te noemen) vind ik kinderachtig en egoïstisch.
Hopelijk laat hij je nu met rust. Zo niet zou je kunnen overwegen een melding te maken bij politie?
En wat betreft de flashbacks/nareherinneringen, misschien kun je daar evt. EMDR voor vragen of anders andere therapie? ( via huisarts)
Het zijn opties, belangrijk is vooral dat je er zelf oké mee bent.
Veel sterkte
Wat ontzettend naar dat je dit hebt meegemaakt. Het is absoluut niet jouw schuld. Het is heel normaal om je zo te voelen, maar je hebt niet de verantwoordelijkheid voor de acties van die man. Jij had het recht om in dat moment je grenzen te stellen, en je hoeft je niet schuldig te voelen over hoe je hebt gereageerd.
Het is krachtig dat je met je vriend hebt gesproken, ook al was dat moeilijk. Het delen van je gevoelens is een belangrijke stap in je herstel.
Wat je kunt doen om jezelf te helpen:
1. Verdraai jezelf niet – Jij had geen controle over de situatie en je hebt gehandeld zoals je op dat moment kon. Je bent niet schuldig.
2. Praat erover – Deel je gevoelens met iemand die je vertrouwt, of zoek professionele hulp als je dat nodig hebt.
3. Stel grenzen – Als de man je blijft lastigvallen, blijf dan duidelijk over je grenzen, en blokkeer hem indien nodig.
4. Zorg voor jezelf – Gun jezelf tijd om te herstellen en geef jezelf ruimte om emotioneel en fysiek op te laden.
Je verdient erkenning en steun voor wat je hebt meegemaakt, en je bent niet alleen. Geef jezelf de tijd om te helen.
Dat je er nu op een later moment rationeel zonder angsten naar terug gaat kijken en er zelf wat van gaat vinden overkomt bijna ieder slachtoffer.
Denk terug aan iets wat je ooit voor de eerste keer deed toen je jonger was. Vooral de puberteit kent vaak veel van deze momenten. Maar laat ik een simpel voorbeeld noemen.
De eerste keer drinken op stap, teveel, dingen doen die je misschien niet wilde of er ziek van geworden of een kater ofzo. Als je daar nu op terug kijkt kun je er iets van vinden bij jezelf. Maar op dat moment deed je wat het beste leek, of ging je mee met groepsdruk ofzo. Maar je kunt niet met een ouder brein van nu oordelen over een momentopname eerder waar heeel veel andere invloeden spelen.
Met hoe je deze persoon schetst en hoe deze door blijft gaan. Mogelijk had een andere reactie je wel in heel veel gevaar gebracht en ben je er zo zelfs met de minste "schade" vanaf gekomen. Je kunt er niet op een bepaalde manier over oordelen vanuit het nu. Je kunt alleen jezelf met liefde beantwoorden naar jezelf. Je hebt in een extreme situatie gezeten. Bent eruit gekomen. Hebt afstand genomen en op andere momenten waarop je niet in angst zat, niet onder die druk stond wel je grenzen aangegeven. In mijn optiek heb je dus heel goed gehandeld gezien de omstandigheden. Dus wees vooral niet te streng naar jezelf maar naar hem.
Hij heeft je aangerand, hij heeft enorm veel van jouw integriteit aangetast door extreem je grenzen over te gaan. Richt je vooral op wat je van hem mag vinden en niet wat jij anders had kunnen doen. Wees lief voor jezelf.
Wat je partner betreft. Wees open. Schaam je niet. Die man moet zich schamen. En je partner mag er voor je zijn. Als die man je weer in een sitatie zou plaatsen dan is juist fijn als anderen er voor je kunnen zijn dus sluit je niet voor hen af. (Als dat lukt vooral doen!)
Wat vervelend om te horen dat je dit hebt moeten meemaken. Ik vind het heel dapper dat je je verhaal hier deelt en dat je het ook met je huidige vriend hebt gedeeld. Ging hij hier goed mee om? Ik denk dat je niet voor hem moet invullen dat hij het voelt alsof je hem lastig valt met je verhaal en je gedachtes/gevoelens. Meestal willen naasten er voor je zijn en anders kunnen ze dat zelf aangeven. Goed om hier over te praten, zodat je kan aangeven dat je je zo voelt en of hij daar met je over in gesprek wil.
En verder is het zo belangrijk dat je niet de schuld bij jezelf neerlegt. Ik begrijp het wel hoor dat je dat doet maar je hebt gehandeld in de overlevingsstand. Dit is een reactie van je lichaam om de situatie te overleven en niet omdat je dit graag zo wilde. Ik hoop dat je dat ook zo kan gaan zien. Een boek die hierover gaat en ik eerder op deze community heb gedeeld is: Verlamd van angst - Agnes van Minnen. Misschien interessant om te lezen, ook voor erkenning en herkenning en zodat je jezelf niet de schuld geeft van deze nare gebeurtenis.
Ik herken het gevoel wat je deelt wel. Ik heb mijzelf ook heel lang schuldig gevoelt, dat ik het had kunnen voorkomen etc. Maar uiteindelijk heb ik ook ingezien dat dit niet het geval is. Het heeft tijd nodig en je mag jezelf ook best de tijd geven om dit te verwerken en een plekje te geven.
Sterkte!!