Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Eindelijk durven praten

05 juni 2022 9 Weergaven Openbaar

Hallo, ik ben net klaar met een intensieve trauma behandeling voor ptss. De laatste dag is er zo doorgevraagd en geprikt dat ik uiteindelijk geen uitweg meer had en moest vertellen wat me is overkomen. Ruim 25 jaar heb ik het alleen gedragen en enorm ver proberen te verdringen. Nu is het open en kan ik er niet meer onderuit. Het is zo zwaar nu het op tafel ligt. Soms besef ik dat het mij is overkomen, maar heel snel daarna denk ik, nee dit verhaal is niet van mij. Ik ben zo in de war en alles gaat door elkaar. Het ergste van alles is dat het mijn moeder was die misbruik van me heeft gemaakt. Ik kan het niet geloven en niet begrijpen. Ik voel me zo intens verdrietig, bang, boos en alles wat erbij komt. Door alles voel ik me ook al dagen zo misselijk, vies en ik voel walging. Door mijn verhaal hier te delen hoop ik dat ik het gevoel mag krijgen dat ik niet alleen ben. Want dat is wel hoe ik me voel nu. Naast bovengenoemde situatie zijn er nog meer dingen gebeurd, die ik nog niet heb aangegeven. Er vallen nu wel puzzelstukjes op zijn plek. Ik begin nu wel te begrijpen waarom ik mijn bevalling als zeer traumatisch heb ervaren (was overigens sowieso voor ieder ander ook traumatisch door complicaties) en ik begrijp nu ook beter waarom ik ben wie ik ben en waarom ik doe wat ik doe. Ik begrijp nu ook waarom intimiteit zo moeilijk voor me is en waarom ik mensen niet durf toe te laten. Ik ben het vertrouwen volledig kwijt geraakt omdat ik zo ben beschadigd door de personen (mijn ouders) die me juist hadden moeten beschermen. Ik voel enorm veel schaamte om dit hier te delen, maar toch ga ik het doen om er niet alleen voor de hoeven staan. Ik wil eigenlijk sorry zeggen voor mijn verhaal, maar probeer het te verdragen. Het is oke, ik mag er zijn. Ik mag mijn verhaal vertellen.

Bezig met laden...

9 Reacties

08 juni 2022 (bewerkt)

Ik heb in anderhalf jaar veel boeken gelezen daar door heb ik ook groei meegemaakt . Helpen bij verdriet en verlies is een boek over rouw heeft me veel geholpen van manu keirse. Als je van lezen houdt. Groetjes witte vlinder

08 juni 2022 (bewerkt)

Dank je wel allemaal voor de fijne en lieve reacties. Hopelijk kan ik dit ooit met de juiste hulp een plekje gaan geven.

06 juni 2022 (bewerkt)

Wat naar om te horen . En dat we allebij zo lang mee hebben gelopen . En dat ik niet de enige ben. Wat is dat zwaar geweest ik vond het ongelooflijk zwaar. Ik had ook heel lang afgevraagd of ik geeste ziek was. Maar ik weet dat wij ons niet schuldig hoeven voelen en dat het een manier is om te overleven . Ik wil je nog een warm hart toedragen. Groetjes witte vlinder

05 juni 2022 (bewerkt)

Beste Lila88, Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik ben zelf ook incest slachtoffer maar inmiddels voel ik me een survivor. De extreme schaamte, ik verwoordde het eerder dat ik de schaamte letterlijk in mijn aders en poriën voelde zitten. Gelukkig ben ik daarvan verlost. Mijn eerste openbaring was ook 20 jaar aan een vreemden tijdens het reizen. Intimiteit, mezelf blootgeven aan mensen die ik kende, lukte niet. Intimiteit was voor mij veel moeilijker als seksualiteit. Daarna nog eens 10 jaar gewacht om het te delen in meeste intieme kring. Ook in de familie. Opnieuw is er een taboe ontstaan. Er werd niet over gesproken waardoor opnieuw de schaamte en schuld versterkt werd. Mijn wereldje werd de afgelopen 10 jaar steeds kleiner. Mijn leven bestond uit werken en af en toe bijtanken. Ik werk notabene zelf in de hulpverlening. Dit zag ik als een extra falen. Ik ging in mijn eigen regio werken waar ik geboren ben. Hier werd ik getriggerd op alle fronten. Ik kwam in een burn out terrecht. Hierop heb ik met mezelf afgesproken nu aanpakken met alles erbij. Gestart met EMDR op de schaamte en zelfwaardering gericht en ook op de sombere periodes. Door deze stap heb ik de stap durven zetten naar traumabehandeling. Ik heb enorm veel steun gevoeld van collega's. Ik heb de ruimte gekregen. Schaamte en schuld is weg. Zelfwaardering ben ik mee bezig. Ik ben enorm gegroeid, zin in de toekomst. Ik ben open over wat me overkomen is en hierdoor kom ik erachter dat ik helemaal niet alleen ben. Ik schrijf je mijn verhaal doordat ik je wil laten weten dat er hoop, liefde en perspectief is. Lila ik ben trots op je. Ik weet dat je het kunt en je bent niet alleen. Ik weet dat het heel eenzaam kan voelen. Het hier delen is al een eerste stap. Ga zo door!!

pieterke

05 juni 2022

Prachtig

pieterke

05 juni 2022

Ja het is verbijsterend en duurt heel lang voordat jij hieruit bent, maar het lukt! Ik weet dat uit ervaring. Blif bij je zelf, je hart, Je intuitie, je ziel

Paloma

05 juni 2022

Wat moedig en krachtig Veel sterkte en liefs Goed dat je hier bent! Ik ben ook met nieuw hier Heel herkenbaar allemaal Ik word 53 volgende maand en ik sta aan begin van therapie voor cptss. Deed al veel info op via YouTube en alternatieve circuit. Maar pas nu komt alles helemaal boven in delen. Heel lastig veel flashbacks, dingen die ik heel ver had weggestopt. Dit deze gevoelens en triggers gingen niet over mij? Dit was niet waar… of ik dacht het ligt aan mij, ben ik gek ja vast. Mijn trauma responses doe niemand herkende en ik enorm onderdrukte wat meestal goed lukte Waarom liet ik dat toen toe. Waarom zag ik geen gevaar Afgeleerd Geweld geen grenzen vernedering thuis Buiten zag alles er normaal uit Mijn moeder ook. De tuin verzorgd maar binnen was het oorlog en vernedering Zit zelf vol trauma Totaal op haar eigen genoegdoening materie uiterlijk chaos onderdrukking gericht ten koste van alles Alles! Mijn moeder is een verborgen narcist. Ik ben nu uit mijn laatste verborgen geweld relatie Ben nu de puzzel van mn verborgen traumas aan het leggen. Zoveel misbruik Nu mijn dochter huis uit is en mn man me niet meer kon gebruiken nu ik zo kapot was. Ik kon er niet over praten. Had geen steun geen familie. Maar heb na jaren de juiste hulp gevonden Ik kon het eerder niet vinden Want hoe slim en intelligent ik ook was. Ik herkende mijn trauma niet want het ging immers niet echt over mij. Afgesplitst deel Out of the Dark into the Light Met GOEDE hulp God zij dank nu Heel veel liefs sterkte & wees trots op je zelf en je stappen You have come a long way ❤️?

Steven

05 juni 2022

Hoi Lila en welkom Je verhaal mag er inderdaad zijn! Na 25 jaar dit bij je te hebben gedragen en nu in het open, dat is een ommekeer die tijd nodig heeft. Gun jezelf deze tijd dan ook. Zijn er vervolgbehandelingen of nazorg aanwezig? Het is het beste om er meteen op door te gaan nu het eruit is. Je overleving zal je proberen te beschermen door het weg te wuiven of te verstoppen of je aandacht te verleggen alles om dit niet te hoeven voelen. Of juist het alternatief dat je overweldigd raakt. Hoe dan ook, zorg dat je jezelf de goede zorg gunt en ondersteuning krijgt in deze lastige periode.

05 juni 2022 (bewerkt)

Steven, allereerst bedankt voor je bericht. Ik heb komende dinsdag een afspraak met mijn individuele behandelaar. Alles in me wil dit gesprek niet aangaan want zij zal waarschijnlijk na het lezen van de rapportage dit op tafel leggen. Ergens weet ik dat ik hier nu mee verder moet, maar ben zo bang. Ik schaam me, ben bang dat ik mezelf dit heb aangepraat en dat andere van me denken dat ik aandacht nodig heb en me aan stel. Maar diep van binnen weet ik dat dat niet waar is. Alle lichamelijke reacties en psychische problemen zijn er niet voor niets.