Beste vrienden

Ik vind het een beetje lastig om het hier te vertellen omdat sommige mensen misschien vinden dat het mijn schuld is, of dat ik beter had moeten weten ofzo. Maar ik hoop dat het me kan helpen.. sinds ik 14 ben heb ik een beste vriend, (ondertussen ben ik 36). We zijn nooit meer geweest dan vrienden en dat was altijd oke. Ik voelde me altijd veilig bij hem, als we uitgingen of gaan brengt hij me altijd thuis, hij is er altijd. Vroeger zagen we elkaar elke dag in de klas en savonds met een groepje, in de weekenden enzo, en nu zien we elkaar een paar keer per jaar voor concerten of feestjes of bij zijn ouders of de mijne. Hartstikke fijn!

Maar afgelopen weekend was er een feestje en het was erg gezellig, meerdere oude klasgenoten en vrienden erbij, echt een feest. Na dat feest waren we op de fiets en er was best wat gedronken, dus ik was vooral heel erg van het padje af, maarja zoals altijd bracht hij me naar huis. Nou uiteindelijk kwamen we heel ergens anders uit op een grasveldje aan het water. En voor ik het wist zaten we in het gras en hadden we het over oude koeien van vroeger, hartstikke leuk. Tot hij me ineens achterover duwde en me overal begint te betasten, in eerste instantie merkte ik het niet echt want eerlijk is eerlijk ik was half verdoofd van het bier. Maar ineens merkte ik dat hij aan privé delen zat met zijn handen en met zijn gezicht vlak boven de mijne hing en zei kom.. kom.. en ik nog met mijn domme hoofd, waar gaan we heen dan?? En toen hij echt met zijn handen bij mijn kruis kwam kneep ik mijn benen bij elkaar en raakte ik in paniek. Toen besefte ik ineens van ho even dit is niet goed.. ik verstijfde eerst en toen ik een beetje kon probeerde ik weg te draaien maar ja hij was sterker. Dus weer zei die kom.. hij wou me kussen. En ineens kreeg ik zo een paniek dat het me lukte om omhoog te komen en te gaan staan en om naar de fiets te  gaan..

Ik heb hem gezegd de volgende dag dat ik daar niet kan gaan, ik heb kids en een partner dat weet hij. Ik kreeg amper reactie van hem, alleen dat hij het er mee eens was en dat was dat. Maar nu lig ik elke nacht wakker met nachtmerries over die stomme grijns op zijn gezicht en die handen die overal aanzitten. En ook andere nachtmerries, ik slaap amper en van hem heb ik er niks meer over gehoord.. en ja we zijn dus al eeuwen vrienden maar deze kant kende ik niet van hem, ik had dit nooit verwacht of zien aankomen. En ik weet  nu niet wat ik er mee aan moet.. ik vind het lastig om weer contact op te nemen erover en ik neem het hem kwalijk dat hij het niet doet. Als ik aan hem denk word lk misselijk, als ik foto's zie van hem ook. Ik weet niet of ik hier overheen kan komen en dat het weer goed komt. 

Misschien zijner mensen die denken joh je had gewoon hem weg moeten duwen, geloof me had ik dat maar gedaan. Maar ik was zo geschrokken toen het tot me door drong wat hij nou eigenlijk deed dat ik dus bevroor, ik lag daar op dat koude natte gras onder hem vast gepind en ik dacht als ik niet beweeg stopt hij wel.. nee dus, en toen ik dat door had schoot ik omhoog als een vuurpijl.. 

Nou is het ook zo dat hier in mijn privé situatie veel speelt met mijn kinderen en met mezelf, ik heb gediagnosticeerd PTSS, ook behandeld. Dus ik ben veel thuis en drink verder bijna nooit, kan dus ook niks hebben. Dus dit soort avonden waren altijd een fijne ontspanning, even opladen. En dit weet hij, voor mij is dat nu over.. 

Ik vind het erg lastig, want al die jaren vriendschap.. hoe verder? Ik weet het niet, maar hij is een grens over gegaan die hij nooit over had mogen gaan.

Voor de gene die alles gelezen hebben, bedankt daarvoor 😅

Fijne avond allemaal.