Beëindiging WLZ.
Een hele moeilijke knoop doorgehakt, die al eerder door hebt willen hakken.
Mijn problemen zijn (te groot) voor de aangewezen Instanties: Centrum Seksueel Geweld, PsyNed, Fier.. en zo helaas ook dit platform SlachtofferHulp.
Ken totaal niet aankloppen bij de Huisarts, laat staan bij welke Arts ook in Nederland..
Nergens word je gehoord, laat staan serieus genomen kwa problematiek die er afspeelt.
20+ jaar heeft de Huisarts en Jeugdzorg (medewerkers), weggekeken van Verkrachting door de Buurjongen.
Nu het officieel op papier staat, laat ineens niemand zich meer horen..
Je mag niet eens meer opnoemen dat, als je slechte ervaringen hebt met personen ''Hulpverlener(s)'', dan hebben hun aanstoot aan Misbruik dat is gepleegd door Hulpverleners, waarvan zelfs erkent ben betreft: Geweld in de Jeugdzorg.
Wat is dat voor manier tegenwoordig? Dat ''hulpverlener(s)'' er zo mee omgaan..
Het constant op ''te complex'' blijven gooien?
Hoe leer je ooit praten over de problemen, als Hulpverleners er zo mee omgaan!!!!
Wat is de reden dat zelfs figuren van SlachtofferHulp je zelfs er niet bij helpen?
Waar kan je terecht met Meervoudige Problematiek, zonder dat je Trauma's weer worden opengescheurd, omdat je met ''hulpverleners'' te maken krijgen, die niet lezen, die niet luisteren..
Die steeds weer wegkijken omdat ''Hulpverleners'' het als excuus kunnen gebruiken om iemand als ''te complex'' te omschrijven?
Is dat de reden dat Gemeentes en Jeugdzorg voor 10 jaar hebben volgehouden dat er 0,0 bekent is omtrent een dossier.. ?
Wat zijn dit voor walgelijke praktijken, die gepleegd worden door Hulpverleners, waar je nergens mee terecht kan!
Waar kan je naartoe, als het allemaal te veel word, en steeds weer ''vrouwen'' tegenkomt, die misbruik maken van die ''machtspositie'' als Hulpverlener!
Waarom kan een Vrouw van de Politie zelfs op Valse Grond, iemand betichten van Pedofilie? Ondanks er een ''reflectiegesprek'' is afgedwongen omtrent dat smerige mens.
Wat zijn dit voor zieke praktijken?
19 Reacties
Herkenning in het niet gezien/gehoord voelen bij hulpverlening en inmiddels vaak van kastje naar de muur of de stempel 'te complex'.
Ik kan me voorstellen dat je met een enorme berg boosheid zit (en misschien wel verdriet?) Als je al vanaf je 6e met vanalles rondloopt en zo veel hebt meegemaakt..
Ik heb niet het hele verhaal met alle reacties zorgvuldig uitgelezen, dus misschien dat ik in herhaling van al iets genoemd val.
Over je doodwens zou je kunnen praten met iemand van Einder of via NVVE. Daarmee is het niet de bedoeling dat ik je die richting uit stuur, overigens. Ik heb daar zelf i.i.g. het gevoel gehad dat mijn doodswens/euthanasiewens er wel mocht zijn. Met 113 heb ik eerst ook een vervelend telefoongesprek gehad.
Niet om de hulpverlening goed te praten, maar vaak weet zo iemand ook emotioneel zelf niet goed hoe met iets om te gaan en is het misschien makkelijker om het alleen maar lekker professioneel te bekijken of door te sturen naar een ander.. stempel 'complex' erop en klaar..
En soms zullen mensen/hulpverlening oprecht willen helpen maar weten ze niet hoe..
Is er in al die jaren niemand geweest bij wie je een fijn gesprek hebt gehad?
Ondanks alle negatiefs heb ikzelf wel af en toe het idee gehad dat iemand oprecht probeerde mee te denken of waarom iets bij mij zo werkte i.p.v. gewoon de stempel 'complex' erop te gooien.
Nou ja, verder weet ik eigenlijk ook niet goed wat ik je kan zeggen of wensen.
(Sterkte of succes ermee heb je misschien ook al te vaak gehoord?)
En ik kan me voorstellen dat je ook geen zin meer hebt om positief te blijven
(dat punt had ik namelijk ook)
Hopelijk wat rust dan, kan ik je rust wensen.
Ik hou het kort.
Ooit werd ik ook als hopeloos te betiteld, onbehandelbaar.
Tot ik bij Joke de Vries kwam.
Zij schreef onder andere het boek "Staan in het onmogelijke"
Omdat je niemand vertrouwt, wat ik heel goed begrijp, is dit misschien een boek waarin je herkenning vindt.
En heel misschien een uitgangspunt om een start te maken aan iets van heling.
Let wel het is confronterend.
Helaas is zij niet meer actief werkzaam, ik krijg ook een foutmelding bij het Expertisecentrum dat zij ooit oprichtte met haar partner.
Ga als eerste voor jezelf!
Ook al weet je geen antwoord, wat nu nog niet hoeft, de vraag wat wil je (al heb je nog geen idee) was de eerste vraag die mij gesteld heeft, heeft voor mij zoveel gedaan en stel ik die jou toch ook, Wat wil je?
Het gaat echt als eerste om jou en vandaaruit vind je wel of geen gerechtigheid, maar kan het wel jouw pad worden.
Uiteindelijk hoeveel moeite, energie het me ook kostte, ook veel verlies van familie en andere mensen, het is wel mijn pad geworden, het leven niet altijd gemakkelijk maar wel aanvaardbaar en draaglijk!
Zou dat 'genoeg' voor je kunnen zijn?
Heel veel sterkte!
Ik weet niet wat ik wil.
Die vraag komt miljoenen keren voorbij.. en daarop is het antwoord altijd hetzelfde.
Alles wat men heeft gedaan/geprobeerd loopt allemaal fout af. Allemaal door externe factoren (Mensen die negatief beïnvloeden). Zoals de Anonieme persoon die doelbewust moet gaan Victim Blamen. dat die van ''mening'' is.
Dat soort mensen heb ik een bloedhekel aan. Wat ik dan wil.. dat soort mensen dood zien!
Weg zijn van deze walgelijke wegkijkende Maatschappij.
Dood zijn wil ik al mijn hele saaie leven.
Al sinds ik 6 jaar bent wil ik dat!
Maar nergens kan je daarmee terecht, omdat alle mensen die de titel ''Hulpverlener'' dragen er misbruik van maken.
het ''te complex'' blijven noemen.
Het nooit er over kan hebben wat Hulpverleners in de Jeugdzorg hebben gedaan!
Wat mijn leven voor levenslang heeft getekend, hoe ''hulpzame'' mensen, jongeren elke dag in nekklemmen leggen!
Kinderen mishandelen!
Ik weet niet wat ik wil, aldus stop eens met die vraag!
Ieder mens flikt dat weer, en zeggen zogenaamd ''te begrijpen''? Dat idee komt er totaal niet van, omdat jullie mensen niet tegen deze problemen aanlopen!
Jullie mensen geen 20+ jaar met Jeugdzorg/Instellingen te maken hebt gehad, en nooit naar Seksueel Misbruik is wezen kijken!
20+ jaar is het gewoon verzwegen.. door Hulpverleners, door Ouders.. Door iedereen!
De mens is de grootste probleem in mijn optiek, omdat de mens nooit verantwoording neemt, en de schuld bij kinderen in de schoenen plaatst
Met alle respect heb ik geprobeerd een reactie te geven waar ik de enorme lading voel.
Datzelfde respect verdien ik ook lijkt me.
Ik kan me echt voorstellen hoe zwaar dit voor je is, vooral als je al zo lang met deze problemen worstelt en telkens wordt afgewezen door de instanties die je zouden moeten helpen. Je hebt dit zo duidelijk verwoord, en ik herken veel van wat je zegt. Het is echt schrijnend hoe hulpverleners je niet serieus nemen, vooral als je met zoveel complexiteit te maken hebt. Helaas zijn er mensen die niet 100% de tijd nemen om zich in je problemen te verdiepen. Vaak komt dit niet door gemeenheid, maar omdat ze zelf ontworteld zijn of vast zitten in hun eigen problemen. Dit is een veelvoorkomende reactie, maar het is uiteraard ontzettend pijnlijk voor jou en de realiteit waarmee je nu te maken hebt.
Geef alsjeblieft niet op om hulp te zoeken. Je zult echt de juiste therapeut of hulpverlener vinden die jou steunt en helpt waar dat nodig is. Het kost vaak veel tijd en energie, maar je verdient het om gevonden te worden door iemand die écht naar je luistert. Als je wilt, kan ik je helpen met zoeken of samen kijken naar opties. En ik snap heel goed dat je vertrouwen in instanties echt heel belemmerd is door alles wat je is aangedaan. Dat is echt begrijpelijk.
Ik wens je veel kracht en liefde toe! En je zult positief uitkomen 🤗
De probleem bij mij is juist de Hulp en mensen daaromheen die ermee verbonden zijn. De reden van het Beëindigen heeft te maken met Trauma's die niet stoppen, omdat er mee te maken hebt.
Voor mij is de enigste optie, om nooit meer een Indicatie te verkrijgen, om zo vast te blijven zitten aan de ''Hulpinstanties''. Ik kan niet geholpen worden door een Therapeut of iets in die trant.
Voor mij als persoon heeft het totaal geen zin, om ook ergens aan te kloppen, want het is steeds weer hetzelfde. Politie die het afschuift op ''Juridisch/Civiel'' om zo Verantwoording te ontlopen.
SlachtofferHulp als Instantie zijnde die er zelfs van wegkijkt. Alle Instanties kijken er van weg.
Een advocaat opzoeken werkt niet eens, want die pleegt zelfs Victim Blaming, door de schuld naar mij te schuiven dat ik de ''aanstichter'' bent.
Dat ''hulp'' zoeken is juist het allergrootste gevaar voor mij.
Er bestaat geen hulp voor de problemen die bij mij als Persoon afspelen.
Er bestaan geen vrienden die mij steunen.
Ik ben hier totaal alleen in, zoekende op een forum naar antwoorden en uitkomsten, die helaas ook naar dezelfde soort Instanties wijst, waar totaal niet mee geholpen bent.
Iedereen wijst het af op mijn ''reactie''!
Waar er ook naartoe gegaan word, ik kan nergens terecht hiermee. Een ''luisterend oor'' heb ik niks aan, iemand moet er werk van maken, en het serieus oppakken, zonder dat die ''persoon'' op mijn Verleden blijft drukken, met Begeleid wonen trajecten, waar ik vreselijk leed van hebt verkregen.
Wat zelfs ook de Politie blijft doen.. ik ben daar totaal niet mee geholpen.
Mijn vertrouwen in de mens is totaal weg..
Omdat de mens Bedrog pleegt, Oplichting, Laster.. waar niks mee word gedaan. De mens pleegt Narcistisch Misbruik, om zo aan geld te komen, en dat noemen zichzelf ''vrienden''?
Ik weet het helemaal niet, wat dit is, wat leven is.
Hoe er ''vooruit'' gekeken ken worden, als alles wat vooruit op het pad komt, allemaal weer met dat ''verleden'' te maken heeft?
Ik ken nooit meer een mens vertrouwen! Juist met de reden dat mensen wegkijken, van hun eigen gepleegde gedrag. Een ik steeds weer als schuldige word aangewezen, van een situatie waar ik slachtoffer in bent.
Dit is Onrecht plegen op de allergrootste (walgelijkste) manier, vanuit een Land dat Nederland heet. Met Organen zoals SlachtofferHulp die wegkijkt van Seksueel Misbruik, Politie die er van wegkijkt, Hulpverlener(s) 20+ jaar daar van hebben weggekeken.
Ik weet het helemaal niet meer wat er gedaan ken worden, en wat er gedaan word loopt allemaal uit tot hoe het er nu aan toe gaat.
Ik wil niet meer ''positief'' door het leven gaan, ik wil dood zijn en dat al sinds ik 6 jaar bent.
Word 35 dit jaar, en ken helemaal niks als alleen maar opgesloten zitten op mijn Slaapkamer, waar ik al de afgelopen 8 jaar totaal in verstopt ben.
Ik kan niet overweg met mensen, en al helemaal niet in het fysieke bijzijn, omdat ik steeds in Walgelijke Instellingen ben geplaats met 20 tot 30 jongeren op een afdeling. Waar zelfs een erkenning op staat omtrent: Geweld in de Jeugdzorg.
Zelfs daar kijken mensen van weg!
De mens is de grootste oorzaak van deze problemen.. en daar zal ik nooit overweg mee kunnen gaan. Zelfs praten is een probleem!
Waar moet ik beginnen? Bij de Verwaarlozing als Zuigeling zijnde? Om vervolgens voor ''Pedofiel'' uitgemaakt te worden door ''mensen''?
Hoe ken ik ooit praten over mijn problemen, als zelfs dit totaal niet helpende is?
Hier zelfs bedreigd en aangevallen voelt, omdat onwetende mensen, ook naar diezelfde Instanties wijzen, waar ik gigantische problemen mee hebt!
Ik had je verhaal gelezen maar liet het even liggen want er zit zoveel lading en verhaal in je tekst dat het als een samenvatting van een boekwerk past die uitpuilt. Als een emmer die niet ging overlopen maar een bolling op vormt.
Dus ik ging twijfelen, wat kan ik zeggen en mijn gedachte was "volgens mij niets, niet nu dit het bij me oproept" en dan ben ik (in ieder geval tot voor kortgeleden) ook hulpverlener geweest en heb ik veeeeeel mensen meegemaakt met dezelfde lading. Bij allen was het hetzelfde, het gevoel er niet te mogen zijn, te complex, uitbehandeld, of de verantwoordelijkheid bij hun teruggelegd met dooddoeners als "je zult ermee moeten leren leven"
In het begin had ik veel boosheid en onbegrip maar al deze mensen. Tegenwoordig weet ik helaas beter.
Er komt een komeet naar de aarde gevlogen en dreigt in te slaan, kun jij deze situatie oplossen? Nee? Maar jij bent door de staat aangewezen dit op te lossen! De overlevingsreacties van de hulpverleners komen dan ook naar voren en zijn vaak geen mooi plaatje. Het is een afschuif en doorschuifsysteem waarbij de hoop is dat je ergens iemand treft/bereikt die er wel wat me kan en mag.
En dan nog hopen dat de opmerking erna niet is; ik word niet vergoed door de verzekering
Het enige wat ik hierin kan zeggen is, hou vol, want er zijn wel mensen die er iets mee kunnen, die je niet aan de kant zetten en er voor je kunnen zijn. Maar helaas weet ik dat het een speld in de hooiberg zoeken is en die spelden worden schaarser naarmate je dossier complexer wordt.
Geen berustende woorden verder helaas voor je, maar misschien wel de vraag: zou je het zelf niet aan kunnen pakken? Ik heb zelf de hulpverlening niet op durven zoeken. Ik ben mijn eigen "therapie" gaan creëren. Door te kijken naar wat ik nodig had, wat ik miste en wat ik kon doen om daarmee om te gaan voor de toekomst.
Het is mijn verleden met ''Hulpverlening/verleners'' waardoor ik steeds met dit Trauma vast blijf staan.
Ik besta niet als persoon.. loop al met een doodswens sinds mijn 6e.
Ik weet totaal niet wat ik als persoon nodig hebt, waar er ''behoefte'' aan is. Het enigste wat er 24/7 door het hoofd raast is de dood. En zelfs daarmee kan je niet terecht bij 113.
Ik heb niet eens een Huisarts.
Ik heb helemaal niemand.. en de mensen die ik had, zijn hetzelfde als die Misbruikende Hulpverleners geweest. Al staat het op papier dat je als persoon bedreigt en gekleineerd bent door Instellingen/Begeleiders, willen mensen dat je alsnog daar mee verbonden blijft.
Ik heb Trauma, door het toedoen van de Nederlandse Hulpverlening, zoals een Huisarts die 20+ jaar wegkijkt van Seksueel Misbruik, en daarmee totaal geen andere ken zoeken.
Een ''Hulpverlener'' die zelfs alleen naar een Traumatische omgeving blijft kijken..
Het heeft geen nut voor mij.
Waar er ook word aangeklopt of uitgesproken, ik ben en zal altijd het probleem blijven.
Ik ben doodsbang voor de mens! Voor mannen en vrouwen! Voornamelijk ''vrouwen'' binnen Hulpverleningsinstanties.
Mogelijk dat de groepgeen match is. Je leed lijkt meer passend bij een behandelgroep, maar daar lijk je de deur.voor dicht hebben gedaan? Zo noet kun je.misschien benoemen welke regio je iets zoekt. Misschien dat men hier nog suggesties heeft?
Mocht je het opgeven en je zoekt hulp met je doodswens, ooit contact gezocht met de NVVE of de LEK (levenseinde kliniek)?
Zij weten mogelijk nog opties te duiden omdat ze nooit direct overgaan tot een dergelijke wens en een traject volgen maar ook kunnen verwijzen.
Ondanks dat ik het altijd heel spijtig vind als iemand dit punt bereikt vind ik het wel bealngrijk de optie te benoemen want als iemand het niet lukt een waardig leven te leiden dan hoop ik dat ze in ieder geval een waardig einde verkrijgen
Ik hoop desondanks dat je niet opgeeft en die spelt in de hooiberg vindt. Mogelijk dat deze instanties je ook een mogelijk pad kunnen duiden.
Het is niet dat (mijn problemen) erger/groter zijn dan een ander. Het is steeds weer 1 stap vooruit, en 10 stappen terug.
Suggesties die gedaan worden (hoe ook bedoelt) helaas totaal niet helpend zijn, want als er ergens word aangeklopt resulteert het overal weer in ''te complex''.
Ik mag niet eens een doodswens hebben, want van 113 moet ik dan met 112 bellen.. waarvan een Centralist van de Politie een ''Reflectiegesprek'' heeft moeten ondergaan omtrent Betichting van ''Pedofilie/Kindermisbruik''.
Ik weet het helemaal niet meer.. Mijn hoop en geloof is totaal verdwenen, en nergens vind ik iets wat bij mij aansluit of past. Alles heeft te maken met dat ''verleden'' binnen de Jeugdzorg, want ''Hulpverleners''.
Hoe moet ik hier zelfs op reageren, zonder over te komen als een hopeloos geval?
Zelfs voor die Instanties ben ik bang, om te vertellen wat er allemaal in mij omgaat, en waarom er een doodswens is.
Ik kom er niet meer uit! Dit gaat van kwaad naar erger, waarbij ik totaal niet met een ''hulpverlener'' in aanmerking wilt komen.
En dat kunnen mensen maar niet begrijpen.. elke dag jongeren in een Nekklem gelegd zien worden, is allemaal normaal als ''hulp'' verlenen.
Wat is de mens ziek!
Voel me zo vreselijk in de steek gelaten door alle Hulpinstanties binnen Nederland.
Wat ze al meermaals hebben geflikt, en nu wederom opnieuw bevestigen.
Zelfs mensen van SlachtofferHulp doen er helemaal niks mee.
Nergens kan je terecht met deze spelende problemen, zonder dat je steeds weer last moet ervaren van ''hulpverleners'' omdat daar de grootste Nachtmerrie in verstopt zit.
Het is constant tegen een muur praten.
Verkrachting! Altijd FOUT: altijd een inbreuk op je privacy. Nooit je eigen schuld. Die buurjongen is een walgelijke man. Geen enkel respect voor gevoelens had die mens. En dat kon jij niet weten. En je hebt het niet kunnen verwerken , en de hulpverlening etc die je tegenkwam weet niet hoe ze je moeten helpen. Toch kun je alleen jezelf helpen. Het klinkt raar misschien , maar zo ben ik er wel uitgekomen. Door ook mijn broertje he.. maar ook door mensen die het ook hebben meegemaakt. Herkenning en erkenning is dan de genezing. Kun jij mij helpen om te zeggen wat jou zou kunnen helpen ??? Dan wil ik , en hier meer lotgenoten natuurlijk jou proberen wat vertrouwen in mensen te geven die begrijpen wat je hebt meegemaakt. Op schrift is dat gemakkelijker dan wandelen bijv in het bos, want zo kun je nadenken over wat je allemaal is overkomen en nadenken over wat jou het beste zal kunnen helpen .
Ik zit gigantisch met mijzelf in de knoop, en om vooruit te kijken lukt niet. Juist omdat er steeds tegen belemmeringen word aangelopen, en dat niet kenbaar kan maken. Want dan word de schuld naar mij toe gewezen. Alsof ik het ''opzoek''.
Ik weet helemaal niet wat ik wil.. die weet heb ik nooit gehad. Wat ik wel weet, is dat ik niet wil leven in een Maatschappij dat wegkijkt, dat Misbruik maakt, en nooit voor word vervolgd. Waarvan ik als Slachtoffer van deze ellende, steeds als ''verantwoordelijke'' word aangewezen. Dat zijn veelste grote taken voor mij.
Ik heb er nooit om gevraagd om Geboren te worden, en ook niet om Verwaarloosd te worden, en dat draag ik levenslang.
Dat laat mij nooit meer los, elke interactie met een mens, brengt het weer naar boven.
De mens tegenwoordig heeft geen ''persoonlijkheid'' meer, men kopieert van elkaar middels Sociale Media. Men vergelijkt met elkaar voor ''sympathie'' wat totaal onrechtvaardig is.
Als je in de Gesloten Jeugdzorg hebt gezeten (Gevangenis), gaan mensen Kamertraining daarmee vergelijken.
Ik weet het helemaal niet meer.
Ik ben op, doodop.
Lichamelijk, Psychisch en Geestelijk ben ik niet meer aanwezig.
En al is er een forum waar op uitgesproken ken worden, het voelt niet zoals het hoort.
Want de ''hulp'' is er niet. En hulp van een ''mens'' kan ik niet aanvaarden, juist vanwege mijn Verleden ermee. Wat tot op de dag van vandaag beïnvloed.
Vandaar ook het abrupt stopzetten van de WLZ. Mijn vertrouwen in de algehele mens is weg. Het heeft geen nut voor mij, om steeds weer te herhalen, en moeten herhalen omdat er figuren zijn die het totaal niet begrijpen.
Ik wil het nier meer.. en toch word ik naar dit soort plaatsen gestuurd.
Wat voor mij eigenlijk helemaal niet helpende is. Want ik ben een roepende in een woestijn. Al zijn er mensen met soortgelijke ervaringen.. dat zijn hun Persoonlijke Ervaringen, en niet die van mij. Dat verschil zal altijd aanwezig moeten zijn. Anders gaat men te veel met elkaar willen vergelijken.
Dat is sekte gedrag. Excuus.. ik klink waarschijnlijk als een totaal hopeloos geval.
Ik vertrouw nooit meer een mens. Er is te veel gebeurd, wat het heeft aangetast.
Helpende ''adviezen'' zijn niet helpend, omdat het al miljoenen keren bewandeld is, en steeds weer fout afloopt.
Steeds weer moet herhalen om het punt duidelijk te maken, wat voor hen niet duidelijk word. Men heeft geen idee hoe Littekens werken, en hoe een Beschadigd brein functioneert.
Ik ben niet meer te ''herstellen''. Die hoop is allang vervolgen.
Dat is ook de reden waarom die WLZ is gestopt.. ''hulpverleners'' die niet verder kijken, als locaties waar Traumatisch leed mee is verbonden.
Dat het door Hulpverleners komt, mag niet gezegd worden.. want het is een ''beschermd beroep''.
Het is Nalatigheid wat mensen plegen, Wat zelfs door deze Instantie ook word gepleegd omtrent SlachtofferHulp.
Ik word nergens mee geholpen, omdat mijn problemen te complex zijn.
En geholpen worden door een ''vreemde'' is iets wat al helemaal niet geaccepteerd ken worden, want wat heb ik als persoon met een vreemde te maken? Er word altijd kennis gemaakt met ''vreemden'' die zich als ''vriend'' voor willen doen, en vervolgens steeds weer om geld gaan vragen, of dat je hun schulden kan gaan betalen.
Die hoop is totaal verdwenen dankzij een vrouw, die Narcistisch Misbruik is wezen plegen. Waar zelfs 3 verschillende agenten, het hebben bevestigd. En er niks mee doen!
De mens is de meest onbetrouwbaarste schepsel dat er bestaat.
Wat jij vindt, is niet van toepassing op een ander, en diskwalificeert daarmee iemand anders zijn Gevoel/Belevenis.
Wat jij hiermee pleegt is Victim Blaming.. wat er ook voor zorgt dat men zichzelf niet meer wilt uitspreken, dankzij dit soort ''reacties''.
U weet totaal niet wat mijn oorsprong is waarvan de problematiek speelt, en daarvan 20+ jaar met Jeugdzorg en Instellingen te maken hebt gehad.
Dat jij het simpelweg niet wilt geloven.. is jouw probleem. Niet mijn probleem, als dat word weggeschreven/benoemd.
Het kan je zelfs worden aangetoond middels Aangifte, Middels Gesprekken..
Bij deze is dit ook een laatste reactie, op ''personen'' zoals jouw.
Heb 0 interesse in mensen, die de Sympathie/Empathie totaal niet hebben in een ander die Traumatische ervaringen heeft met mensen.
Erg jammer uw reactie!
De nuance van anoniem kan zitten in het gegeven dat niet alle mensen slecht zijn. Dat zegt niets over hoeveel pech iemand kan hebben en telkens die 1% kan treffen.
Je leest heel veel met je emotionele voelsprieten en dat maakt dat je de hele tijd alert bent en dus ook veel vanuit angst/boosheid ervaart. Dat is heel lastig.
Vanuit het herstel hebben ze het dan over de fase van overweldiging. De meesten in deze fase lukt het niet om een forum als deze te vinden. Dus compliment daarvoor. Maar mocht die overweldiging zo groot zijn dat dit maakt je te besluiten hier weg te blijven dan is dit je goed recht.
Probeer berichten hier ook eens te lezen alsof ze aan een ander dan jezelf zijn gericht. Dit kans soms helpen om de emotionele ontvangst wat te temperen.
De overweldiging kenmerkt zich door een hyperalertheid. Fase van overleving en daarmee ook primaire reacties (vluchten, vechten, bevriezen en tegenwoordig voegen ze daar fawnen ofzo nog aan toe). Het helpt voor velen als het zelukt om soms de emotie te parkeren en met wat trucs in het rationele te komen.
Hopelijk lukt dit jou ook nog hier. Want zoals ik de post lees is het onderzoekend en verbazend en niet veroordelend geschreven. Dan had het anders geschreven gestaan ook.
Desondanks is de vraag legitiem. Alcohol en drugs zijn veelvoorkomende vluchten van mensen met trauma welke het beoordelingsvermogen verder beïnvloeden. Zo ook psychotische kenmerken, automutilatie, hyperarousal activiteiten, angststoornissen, DIS, etc etc. Trauma gaat vaker niet zonder diepere klachten dan wel helaas. Dus het is soms.goed om bepaalde vragen te stellen. Dat geeft zicht.
Hopelijk helpt deze uitleg je enigszins. Zo niet dan ga het je goed en wees welkom op een ander moment.
Nergens voelt het ''veilig'' om de eigen ervaringen uit te spreken/beschrijven.
Ik ga mijzelf hier van verwijderen, alle vormen van ''Hulp/Instanties'' zijn de bron van de ellende, en de mensen die er zich bevinden.
Het spijt me, het is beter om van dit soort organisaties zo ver mogelijk vandaan te blijven.
Het is die 1% die het verpest voor anderen, en de 99% van wegkijkt/goedpraat.
Dit heeft niks met ''lotgenoten'' te maken, dit is elkaar invalideren, en expres op Trauma trappen!
Ben 10+ jaar schoon van Narcotica.. op eigen houtje daarmee weten te stoppen, met 0 aan hulp.. want vals beschuldigen als "verslaafd". Door "hulpverleners" omdat ik nooit ben geholpen door de aangewezen instanties. Deed dat inderdaad als "vlucht", en dat de mens daar aan vast blijft houden of de suggestie maakt is vals.
Ik ga toch ook niet zeggen dat als jij Verkracht bent, dat het je (eigen schuld) is?
Dat is wat het bericht uitspreekt.
Dat is hoe het naar mij overkomt, en door het goed te willen praten, komt het bagataliserend over naar mij. Wat deze plaats totaal geen "veilige plaatst" maakt.
Stop met die pleisters willen plakken, met de hoop te hebben dat iemand niet wegloopt..
Jullie Moderatie is Nalatig..
De Regels worden niet eens nageleefd..
Men die zich "Anoniem" verschuilt, ervaart er geen gevolgen aan..
Wat indruist tegen alles wat met "Veiligheid/Lotgenoten" te maken heeft.
Dit soort idioterie is mij al te vaak overkomen. En dit is de definitieve doodsteek geweest.