Aangifte niet gehoord gevoel
Hey,
Ik heb aangifte gedaan voor seksueel misbruik in mijn huwelijk.
Echter ben ik ondanks verkrachting/seksueel geweld misbruik wel doorgegaan in mijn relatie met het idee dat het beter zou worden in het huwelijk. Maar in het huwelijk ging in het ook door. Ik heb voordat ik wegging bij hem om te scheiden twee geluidsopnames nog gemaakt.
In ons huwelijk was er ook sprake van emotioneel misbruik en geweld richting onze dochter.
Maar de politie zei in het gesprek dat het waarschijnlijk niet hard gemaakt kan worden omdat ik getrouwd ben. In het gesprek noemde ze me zelfs naïef en dat ze het heel raar vonden. Hierdoor voelde dat wat er gebeurd is en wat er daarna gebeurd is niet serieus genomen werd.
Daarnaast stelde de politie mij ook niet gerust of emphatie van wat erg ofzo dat dit alles of sterkte, enkel alleen: je moet weerbaarder worden. Het voelde alsof de hele schuld bij mij werd gelegd.
Is dit normaal? Dat er zo weinig emphatie is en dat je in zo’n gesprek beschuldigd word/zo stellig een claim gelegd kan worden?
Ik deed het om mijn stem te laten horen en gehoord te worden, maar ik had juist het gevoel van je hebt dit zelf veroorzaakt, je bent naief en dom. En eigenlijk was ik net een beetje uit dit gevoel.
12 Reacties
Gisteren kwam ik erachter dat vorige week het onderzoek al is stopgezet, dus hebben ze ongeveer een week voor nodig gehad. Dat voelt wel extra als niet serieus genomen dat ze het zo snel besluiten. Misschien dat het onzekerheid kan voorkomen, maar ik ervaar het vooral als, hebben ze er überhaupt wel naar gekeken??
Gaan nog wel in bezwaar er tegen omdat ik nog een verduidelijking heb van de opnames.. maar ik vind het bizar als zelfs geluidsopnames waar best duidelijk op te horen is dat iemand het niet wil niet genoeg zijn, wat is dan wel genoeg? Het systeem dat je zou moeten ‘beschermen’ voelt wel echt onrechtvaardig en slecht..
Via je advocaat?
Je zou er bijna ontmoedigd door raken en wat goed dat je in ieder geval toch in beroep gaat.
Je zou toch denken met de nieuwe wetgeving (die in juli 2024 is ingegaan)het mogelijk moet zijn met ook nog eens je bewijs.
Die wet is ook voor niet voor niets tot stand gekomen en het juist voor slachtoffers wat gemakkelijker zou moeten maken.
Ik kan me voorstellen hoe je je voelt over het rechtssysteem.
Het is ook zeer onrechtvaardig!
Ja ben benieuwd wat er uit het bezwaar komt!
Wat heftig wat je hebt meegemaakt.
Binnen het huwelijk wordt nog steeds gebagatelliseerd of zelfs ontkend.
Ook binnen geloofsgemeenschappen wordt vaak niet (goed) gereageerd en/of ontkend.
Kom je zelf in het beklaagdenbankje.
Het is wel heel erg moedig om tot deze stap te komen en wat moet het een desillusie zijn hoe het dan verloopt.
Alhoewel het zo vaak specifiek benoemt wordt door de politie dat men aangifte moet doen, gaat dit toch regelmatig fout.
Het is ook een moeizaam proces.
Ik vroeg me af waren de agenten mannen of vrouwen?
Waarmee ik niet wil zeggen dat het bij vrouwelijke agenten altijd goed gaat, maar je mag in ieder geval wel vragen om een vrouwelijke.
Ook heb ik het toch wel regelmatig nog om me heen gehoord vandaag de dag en zelf in een ver verleden ervaren dat men mensen ontmoedigd om zo'n proces aan te gaan omdat het toch geen kans zou hebben.
Eigenlijk is het verdrietig dat het nog steeds zo moeizaam moet gaan, alsof er nog zo weinig verandert is.
Goed dat je een advocaat hebt.
Ga het proces in eerste instantie misschien voor jezelf aan, waarmee je dan tegelijkertijd ook laat zien dat je die kracht hebt met in ieder geval de hoop op gerechtigheid.
Toch als de aangifte naar het OM gaat blijft de vraag of die voldoende kansen zien om er een daadwerkelijke zaak van te maken.
Bij alles wens en hoop ik het voor je maar hou rekening met tegenwerking, tegenslag en een uitkomst die misschien niet is die je wenst, hoopt en feitelijk recht op hebt.
Dat uit bescherming voor jezelf.
Ik wens je ongelooflijk veel sterkte, moed, kracht en steun en vooral houdt je vast aan jouw waarheid en blijf je stem laten horen.🌟💖
De agenten waren vrouwen (middelbare leeftijd).
Ja ik was er heel erg van overtuigd dat in aangifte wou doen en andere opties hoorde ik aan en dacht eeh oke? Ik wil gewoon aangifte doen. Ze ontmoedigde het ook niet persee, mensen waarmee ik praatte en ook instanties van huiselijk geweld leken echt wel wat te zien in mijn verhaal ivm het bewijs dat ik heb, daarom was het voor mij ook extra verbazend dat het al zo snel afgedaan werd (met we kunnen er niks van horen over geluidsopnames, maar er is echt wel wat op te horen)
Ik ging er niet persee vanuit dat hij straf zou krijgen want ik snap dat het heel ingewikkeld is, maar ik had wel verwacht/gehoopt dat het echt serieus genomen zou worden! Gelukkig neemt mijn advocaat het wel serieus en neemt ze het ook voor mij op.
Dankjewel voor je lieve woorden!!
Wat ontzettend heftig en pijnlijk om te lezen wat je hebt meegemaakt – en dan ook nog eens zo’n kil en kwetsend gesprek moeten voeren met de politie… Dat moet enorm ontmoedigend zijn geweest. Je bent al zo dapper geweest om aangifte te doen, en het minste wat je dan mag verwachten is dat je serieus genomen en met respect behandeld wordt.
Uit ervaring weet ik dat gesprekken met de politie tijdens een aangifte soms heel zakelijk en afstandelijk kunnen aanvoelen. Dat doen ze meestal om juridisch objectief te blijven. Maar dat mag nooit een excuus zijn voor het tonen van zo weinig empathie. Dat iemand je “naïef” noemt of je verhaal “raar” noemt, is niet alleen pijnlijk en onprofessioneel, het kan ook schadelijk zijn voor jouw herstelproces. Je verdient beter dan dat – veel beter.
Wat je beschrijft klinkt helaas als een vorm van secondary victimization – dat is wanneer iemand na een traumatische ervaring opnieuw gekwetst wordt, juist door mensen of instanties van wie je hulp verwacht. Dat is absoluut niet normaal, en je hebt alle recht om je daar boos, verdrietig of machteloos over te voelen.
Als je het gevoel hebt dat dit niet zomaar voorbij mag gaan, kun je een officiële klacht indienen bij de politie. Je mag daarin uitleggen wat er is gebeurd, welke opmerkingen zijn gemaakt, hoe dat op jou is overgekomen en wat dat met je gedaan heeft. Je verhaal verdient het om gehoord te worden, ook op die plek. En als je wil, help ik je graag bij het opstellen van zo’n klacht.
Maar bovenal: weet dat dit niet jouw schuld is. Je hebt gedaan wat je kon, en je hebt zelfs ondanks al het trauma de moed gevonden om je stem te laten horen. Dat verdient enorm veel respect. Jij verdient steun, erkenning en veiligheid.
Ik wens je alle kracht, warmte en liefde toe op jouw weg naar herstel. Je bent niet alleen.
Ik heb gelukkig een slachtoffer advocaat en hoop dat zij me er misschien ook nog wat kan helpen
En wat je zegt, ja dat ervaar ik zo- vanuit echt alle hoeken. De kerk zegt; er zijn twee kanten van het verhaal ga met hem in gesprek enz maar staan niet helemaal achter me en lijken niet alles te geloven, beste vriendin verloren die zegt van ik blijf met hem in contact want ik vind het zielig voor hem ook en kan hem niet laten vallen. En vaak golven van berichten met smekingen om het goed te maken met hem, of niet naar de politie te stappen etc. Bijna alsof iedereen tegen me is dat ik me uitspreek. Maar ik probeer het mij niet tegen te laten houden om mij aan de waarheid vast te blijven houden en te zeggen, dit was niet oke.
Maar dan ff zo’n politie erover had ik niet aan zien komen.
Dankjewel ♥️
De reactie van politie (verschilt per werknemer hoor) is veelal gericht op het juridische strafvervolgen deel en dan zeggen ze "ach vergeet het maar dit komt niet eens voor" wat het juridische systeem volledig ondermijnt. Want het moet juist voorkomen zelfs zonder bewijs. Want als er meerdere aangiften komen is het ook bewijs van een bepaald gedrag en dat stuk is zoooo enorm onderbelicht.
Vervelend dat je het zo ervaren hebt / dit je zo overkomen is. In mijn optiek gewoon doorzetten die aangifte en indien mogelijk je bij laten staan door een juridisch onderlegd persoon.
Bij mij is het zelfs zo, ik heb wel wat bewijs (2 geluidsopnames van incidenten) dus voor mij voelt het als bizar dat dat niet genoeg zou zijn eigenlijk, maar misschien dat iets heel anders geïnterpreteerd kan worden als je er zelf niet bij bent geweest (heb het zelf ook niet terug geluisterd want dat voelt te intens)
Ik heb gelukkig een slachtoffer advocaat al dus hopelijk kan ze mij inderdaad verder helpen
Dankjewel voor je lieve woorden