Tweeledigheid bij (jonge) kinderen

Velen hier hebben een seksueel trauma uit hun kinderjaren. Dit zorgt voor veel extra complicaties maar ook veel meer onbegrip naar jezelf.

Een kind kijkt naar een ouder/familielid/naaste maar ook naar een oudere buurman als iemand die het beter weet. Als die zegt dat iets op een bepaalde manier is, dan is dat zo! Maar als we dan ouder zijn en met ons volwassen brein zonder alle hormonale schommelingen terug kijken dan zien we iets heel anders.
Ik was dom
Ik had op moeten stappen
Ik had duidelijker moet zijn
Dat zijn de dingen die mensen vaak uitspreken

Er zijn daarnaast nog een veelvoud aan gedachten die we desondanks vaak niet bespreken. De dader in mijn verhaal was mijn surrogaat vader. Hij was een vriend, een vertrouweling, iemand die me wel snapte. Stop zeggen tegen wat er gebeurde had vele effecten maar één met de nodige schaamte erin was "ik wilde al die positieve dingen niet kwijt"

Het is dus heel tweeledig allemaal. Natuurlijk kun je verstandelijk ernaar kijken en zeggen "het hoorde allemaal bij de manipulatie" desondanks heeft de persoon een plekje in je leven weten te bemachtigen toen je daar vatbaar voor was. Als dit niet zo was dan hadden veel van de traumatische ervaringen er vaak ook niet kunnen komen. De reactie erop was dan anders geweest. Dit is natuurlijk niet bij allen op deze wijze, maar veelal zie je dat er een band wordt aangegaan waardoor zaken niet tot uiting komen. Deze botsing blijft lang erna nog bestaan en het voelt hierdoor als een soort verraad of die ander onrecht aandoen om bijvoorbeeld aangifte te doen. Zelfs erna wanneer de verstandelijke keuze gemaakt is kan het nog verkeerd voelen.

Wat te doen in deze?
Voor mij heeft het veel geholpen om te erkennen dat deze gevoelens er zijn. Hoe moeilijk ze verstandelijk ook voor me waren. Het voelde dan ook alsof mijn verleden 2 personen kende. De ene die lief voor me was en de ander waar ik van walgde. Als een dr. Jakyll en mr. Hyde (mocht je die kennen). Het was daarentegen 1 persoon. Ik als kind had een bepaalde behoefte en daarin werd voorzien. Daardoor was ik kwetsbaarder dan anders. Dit gaf natuurlijk die ander geen recht om te doen wat gedaan is! Desondanks heb ik wel ervaren hoe het is om ook andere dingen te ervaren. Ik hoefde daar niet meer of minder van te maken.

Ik ben dan ook gaan kijken naar dat deel van me wat een behoefte had aan "iets" en ben daar zelf in gaan voorzien. Ofwel door mezelf sterker te maken op bepaalde vlakken of om bewust contacten te zoeken welke me hierin wat te bieden hadden. Openheid naar mijzelf dus maar ook naar die ander toe hierover. Zwijgen over mijn kwetsbaarheden zorgde voor een taboe en schaamte en deze was niet nodig.

Mocht je lasten ervaren van deze gedachten. Twijfel niet of het iets is om je voor te schamen maar ga delen. Of dit nu hier is of bij een psycholoog of bij slachtofferhulp dat is aan jou, maar laat het je niet van binnen opvreten! Mocht je dergelijke gedachten hebben of gehad. Laat ons weten wat jou helpt of heeft geholpen.

Om een voorbeeld te noemen uit mijn verhaal. Mijn oma (die al vroeg overleden was dus al voor het misbruik) nam de tijd en ruimte om mij en andere kleinkinderen bij haar op schoot te laten liggen en ons allen in de nek te kriebelen. De dader in mijn verhaal wist deze informatie van me te verkrijgen en ging dit ook doen. Dit voelde voor mij dus als een soort thuis komen. Een veilig gevoel. Het gevoel dat iemand er dus voor je is en alle aandacht even voor je heeft.

Bewust ervan zijn wat dit je op levert en dat dit niet betekent dat je dan de ander iets verschuldigd bent is belangrijk. De wetenschap dat je die ander niet nodig hebt om dit over jezelf te kunnen zeggen ook. De gedachte "ik ben het waard! En die bevestiging heb ik niet van een ander nodig dan mijzelf" die kan zorgen dat je het los maakt van elkaar.

Het is niet erg dat er dingen zijn geweest die jij mogelijk anders had kunnen of gevoelsmatig zelfs had moeten doen. Jij was een kind. Met een kinder brein welke over zulke complexe zaken als manipulatie en onrecht niet na kon denken. De ander persoon waarschijnlijk wel. Dus houdt de schuld van jezelf weg, want daar kun je jezelf aardig gek mee maken.