Pijnlijke realisatie
Ik ben misbruikt toen ik 15 jaar was. Ik heb na 4 jaar aangifte gedaan en nu na 2 jaar is er een rechtszaak geweest. Hij is veroordeeld, maar hij is in hoger beroep gegaan.
Ik heb al die tijd gezegd dat ik op wat ontwikkelingsproblemen na geen last had van trauma. De rechtszaak en de weg ernaar toe heb ik meer last van, dacht ik. Tot vorige week heb ik niet willen inzien dat die beelden nog op mijn netvlies staan en spanning geven. Ik vind het een pijnlijke realisatie. Een realisatie dat ik het zo lang heb onderdrukt en dat dat vreselijk veel energie kost. Ik ben al 5 jaar chronisch vermoeid. Ik heb allerlei behandelingen geprobeerd en het idee dat dit onverwerkte trauma, de oorzaak kan zijn, maakt me woest. Op hem.. op mezelf.. dat hij zolang onbewust grip op mij en mijn leven heeft kunnen hebben. Hij heeft me zoveel meer afgenomen dan waar ik mij in eerste instantie bewust van was. De rechtszaak en de weg ernaartoe heb ik waarschijnlijk als traumatiserend gezien, omdat ik keer op keer werd herinnerd aan wat er gebeurd is en de ernst ervan alleen maar benadrukt werd.
Denkende dat je op de goede weg was naar herstel, maar realiseren dat je eigenlijk nog moet beginnen..
Ik draag zoveel woede en zoveel verdriet iedere dag met me mee niet wetende wat ik ermee moet. Ik ben gevraagd om een interview te doen bij de krant om mijn verhaal te delen, maar ik weet niet zo goed of ik daar op dit moment goed aan doe..
6 Reacties
Allereerst heb je het volste recht om boos en verdrietig te zijn, het is ook extreem naar. De vermoeidheid herken ik wel. Heb je wel eens met een professional gepraat? Dat heeft mij wel geholpen. Er bestaan verschillende vormen van traumatherapie, waardoor je kan gaan verwerken. Het klinkt namelijk voor mij alsof je dat nog niet voldoende hebt gedaan.
Wat betreft het interview: als het niet goed of veilig voelt op dit moment, zou ik het niet doen. Ik heb zelf wel eens een interview afgegeven over seksueel misbruik en dat was best confronterend. Vooral de reacties van anderen achteraf. Heb er geen spijt of schaamte over, maar weet wel dat de timing niet handig was.
Wat moedig dat je je verhaal deelt.
Ik denk dat je nu pas echt realiseert wat het misbruik met je gedaan heeft.
En de dader nog steeds grote invloed heeft.
Misschien geeft de info op de site Excetra je meer duidelijkheid hierover.
Zij bieden goede hulp!
Veel sterkte hoor!!!
Wat betreft het interview. Wat gaat het je opleveren en wat kan het je kosten?
Ik wil graag de interview doen, omdat ik anderen wil helpen die in hetzelfde schuitje zitten. Ik heb gezegd dat ik er meer onder geleden heb dan dat het mij opleverde en ik wil anderen mijn kant van het verhaal laten horen. En misschien kan ik ook het rechtssysteem in NL de laten openen hoe nadelig het momenteel werkt voor de slachtoffers. Aan de andere kant zit ik er nog steeds midden in en zijn de emoties hoog. Ik wil bij mezelf niet nog meer schade aanrichten dan dat hij al gedaan heeft.