Mijn verhaal. Hebben jullie tips of herkenningspunten?
Graag deel ik met jullie mijn verhaal voor lotgenoten contact en of jullie dingen herkennen en/of tips hebben.
Op 11 jarige leeftijd ben ik misbruikt en gemanipuleerd geweest. Professionals vertellen mij nu dat het gedrag van de man in kwestie lijkt op iemand die mij klaarmaakte voor de porno industrie en een loverboy was. Dit duurde ongeveer tot mijn 12e en op mijn 15e durfde ik hier pas een beetje over te vertellen tegen mijn ouders (ook deels onder druk in therapie omdat ik elke dag flauwviel door post traumatische stress). Inmiddels ben ik 25 en heb ik al veel vormen van therapie gehad: meerdere psychologen, haptonomie en emdr. Alles helpt, tot op zekere hoogte. Ik heb het idee dat het maar blijft terugkomen. Het ging heel goed met mij, tot ik eind augustus een auto ongeluk kreeg waardoor ik nu helemaal van mijn stuk ben. De huisarts heeft weer emdr voorgeschreven omdat ze denkt dat mijn jeugdtrauma ook weer naar boven komt. Ik heb inderdaad wel sinds het ongeluk nachtmerries (ook over mannen die me achterna zitten en willden grijpen) en ben bang in het donker, heb het gevoel dat er steeds iemand is. Ik kan helemaal niet tegen prikkels en raak met het minste geringste al overprikkeld wat zich uit in moe, hoofdpijn, misselijk en letterlijk niks kunnen. Dit heb ik een paar jaar geleden ook gehad toen er enorm veel stress in mijn leven was. Ik heb toen tijd voor mezelf genomen in een tussenjaar en ging toen naar haptonomie. Waar mijn moeder en ik dachten dat ik een burn out had, bleek het allemaal gerelateerd aan mijn trauma en ging ik middels haptonomie en emdr weer verwerken (dit was voor mij de tweede keer haptonomie). Nu herken ik mijn klachten van nu in die tijd van toen en zal het dus wel weer aan het trauma gerelateerd zijn. Mijn vraag aan jullie is: herkennen jullie hier misschien iets van? En hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Ik heb het gevoel dat ik bij het minste geringste weer terugval en terug in therapie moet. Dat is zo uitputtend en niet goed voor mijn zelfvertrouwen...ik zag mezelf altijd als een sterk persoon, maar dat begint langzaam te veranderen als ik dit patroon zo bekijk..
Alvast bedankt voor jullie tips en bedankt voor het lezen van mijn verhaal
Groetjes Anna
4 Reacties
Niet vergeten dat je een sterk persoon bent want je durft om hulp te vragen en zoekt manieren om hiermee om te gaan! Wat mij persoonlijk helpt is out of the box te kijken naar dingen die te maken hebben met Body&Mind. Body stress release, tapping solutions (is een app), Cranio Sacrale therapie iets meer te kijken naar de oosterse/ klinkt zweverig (spirituele) kijk hierop. De combinatie van het lichaam en de gedachten hoe zij op elkaar inspelen. Zijn ook videos over Nervus Vagus en hoe deze zenuw impact heeft op je lichaam en trauma verwerking.
Misschien is dit het niet voor je of heb je dit al geprobeerd, maar ik wou je toch even het inzicht geven dat dit er ook is.
Voel je niet de enige hierin, ook ik ben soms nog bang in het donker en heb triggers die ervoor zorgen dat ik weer angstiger ben dan eerder, de hierboven genoemde opties zijn tools waarmee ik er op de meest angstige dagen ook weer doorheen kom. Erover praten helpt mij persoonlijk ook en meditatie zoals Netflix headspace is een fijne optie (dit programma praat je erdoorheen ipv totale stilte).
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik wens je veel succes!
Succes in ieder geval!
Als ik je verhaal lees dan lees ik dat het ongeluk een enorme trigger voor je is geweest. Wat ergens ook logisch is. Een ongeluk is vaak doodsangst in combinatie met ernstig controle verlies. Dat is sowieso al heftig (ongeacht hoe je eruit komt qua kleerscheuren).
Nu heb jij een trauma waaruit je lijf snel reageert op stress en die krijgt een situatie van veel stress. Dus het is alsof je iemand ingehuurd hebt om jou te beschermen. Contract is levenslang afgesloten en wanneer jij in paniek schiet komt die jou redden.
Dit wil niet zeggen dat jij levenslang dit mee hoeft te maken, maar naast emdr, exposure, haptonomie, etc etc is het belangrijk dat jij ook zelf zo in je schoenen komt staan dat je veerkrachtig genoeg wordt om met bepaalde situaties om te gaan. Cgt, schematherapie, pmt, etc kunnen daarbij helpen. Ik ben persoonlijk vooral activiteiten gaan onddrnemen om mezelf die dingen te leren die ik moeilijk vond (soort exposure dus).
Je moet vooral het niet somber in gaan zien. Je lijf functioneert zoals die zou moeten. Het is alleen een kwestie van leren met dergelijke paniek of spanning of angst situaties om te gaan. Je hoeft niet telkens opnieuw te beginnen.
Zie het als een fobie. Als je bang bent voor vissen en je hebt geleerd in een zwembad te zwemmen. Dan is dat nog heel anders dan in de zee. Doe je dat wel dat moet je ook leren hoe daar dan weer mee om te gaan.
Hopelijk heb je er wat aan!