Ik kom hem steeds tegen
Hoi iedereen,
Even een korte introductie. Ik ben van mijn 16e tot mijn 19e seksueel en mentaal misbruikt door mijn toenmalig vriend. Ik zat vast in de relatie. Mijn moeder was groot voorstander van de relatie, terwijl het volledig foute boel was. Ik kom geen kant op. Geen vrienden of familie die mij hielpen en ik was totaal machteloos en afhankelijk van hem.
Inmiddels ben ik bijna 28 jaar. Het is dus al een tijd terug en doormiddel van trauma therapie ben ik al super ver gekomen.
Nu ben ik onlangs verhuisd naar een nieuwe stad. Tot mijn grote schrik, is mijn ex werkzaam bij een bekende winkel, vlak bij mijn werk. Elke keer als ik hem per ongeluk zie, is alles in mijn lichaam getriggerd. Ik voel de extreme drang te vluchten en weg te rennen. Uiteraard vermijd ik de winkel waar hij werkt. Maar omdat het in het centrum is, net als mijn werk. Ontkom ik er niet altijd aan. Ik probeer er in ieder geval voor te zorgen dat hij mij niet ziet!! En zeker niet nu deze zomer maanden, waarin je als snel een jurkje aan wil doen of een korte broek.
Als ik hem zie en daarna weer aan het werk moet, is dat heel erg zwaar voor mij. Ik zoek een manier om het zo snel mogelijk los te laten. Maar ik weet niet helemaal hoe.
Zijn er mensen die weten wat ik op zo'n moment ongeveer voel en wat ik zou kunnen doen om mijzelf te beschermen? Alle hulp en tips zijn welkom!!
Liefs, Ro
6 Reacties
ik heb een keer een dader proberen te confronteren en dat ging niet ik was toen 7 jaar ik ben slachtoffer van ernstig misbruik in mijn jeugd
Wat naar voor je dat nu steeds geconfronteerd wordt met de dader. Ik kom
mijn dader gelukkig nooit tegen tot nu toe. Ik heb er wel vaak in therapie over gesproken wat ik nou moet doen als ik hem tegen kom, omdat dat iets is wat me erg bezig hield.
Ik was niet bang dat hij mij fysiek iets zou aandoen, of dat wat er gebeurd is zich zou herhalen. Ik was meer bang voor alles wat ik zou voelen als ik hem zou zien en de onzekerheid die zo’n situatie met zich meebrengt.
Als ik hem echt regelmatig tegen zou komen zou ik denk ik voor mezelf de confrontatie aan willen gaan, gewoon om er van af te zijn, om te voelen wat er dan gebeurd en te merken dat ik nu boven hem sta ( of dat ik nog iets moet doen om dat wel te voelen) is misschien wel fijn om dit samen met iemand te doen zodat je een vangnet hebt. .
Wat de psycholoog zei is ik denk dat je met mildheid naar jezelf moet kijken, het is logisch dat je schrikt, die reactie houd je ‘veilig’ en misschien moet je je eigen reactie niet ‘erg’ vinden. Alles is goed, en wat je ook kiest, geef jezelf nadien wat je nodig hebt. Praat evt met iemand, ga even wandelen etc.
Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar het is zeker herkenbaar. Ik hoop dat je een manier vind die voor jouw werkt om onbezorgd je leven te kunnen leven in je nieuwe stad. Veel
Succes.
Voor mij was die ene ontmoeting en de confrontatie de meest wezenlijke vorm van exposure. En daarmee kon ik verder. Ik vluchtte niet langer, maar heb de confrontatie aangegaan. Mijn angst, schaamte en zo vielen van me af. Ik deelde mijn verhaal met mijn omgeving en voelde me "empowered". Net als Jorien, gun ik je die bevrijding. Ik weet niet of een confrontatie voor jou werkt, of dat je je verhaal deelt met je omgeving, maar dat was voor mij het recept! Als volwassene kon ik de woorden vinden die ik als kind nooit vond. Zijn reactie, zelfs de ontkenning, was totaal irrelevant. Het ging er voor mij om dat ik mijn verhaal deed en hem 'onder zijn neus heb gewreven' wat het met mij gedaan had. Hoe ik over hem dacht.
Ik wens dat je die bevrijding ook gaat voelen. Want dan ben je vrij van je verleden. Je draagt het dan nog steeds als herinnering met je mee, maar het bepaalt jou en je gedrag niet langer. Heel veel sterkte en liefs, Edwin
Lieve groet, Jorien